Gogol’e kafa tutan Behzat Ç.

Behzat Ç. ile müsteşarlara, emniyet müdürlerine kafa tutup, adaletten yoksun bir düzene çomak soktu. Derin iç çekişmeler ve çözümlemeler içeren bu rolde, ‘Behzat Che devrim yaptı’ sözleriyle anılıp efsaneleşti. Adalet arayışında duvarın yıkılmasını göze alıp tuğlaları çeken ve o duvarı örenlerle nasıl mücadele edileceğini gösteren ‘Bir Ankara Polisiyesi’ herkese iyi geldi. Şu sıralar her şeyi söyleyemediği televizyonla arasına mesafe koyup tiyatroya ve sinemaya ağırlık verdi. Tiyatroyu adrenalini yüksek, provoke edici, ağzına geleni söylediğin bir kürsü olarak tanımlayan Erdal Beşikçioğlu, aslolanın ‘fabrika ayarlarına dönmek’ olduğu inancıyla 10 yıl önce Bir Delinin Hatıra Defteri’ni oynamaya başladı. Bir vincin tepesinden sisteme haykıran, hacet giderip güçlülerin kurduğu düzenin içine eden bir deli fikri, başta bazılarına cazip gelmese de Beşikçioğlu, kepçenin üzerindeki şizofrenik İvanoviç Popriçin’i 10 yıldır kapalı gişe izletmeyi başardı. Behzat Amir’e sorsaydık, hepsine ‘Saçma sapan konuşma la’ cevabını alacağımız soruları Erdal Beşikçioğlu’na sorunca keyifli bir sohbet oldu.

Behzat Ç’yi çok özlediğinizi söylüyordunuz. Biz de çok özlüyoruz. Neden özlüyoruz? Neye dokunuyor bizde? 

Çünkü kendi içerisinde yarattığı bir adalet kavramı vardı. Siyasi bazı çevreler tarafından bu adalet kavramının kendi işlerini bozduğu için sevilmediği anlar oldu. Fakat o dönemde ne dediysek bu dönemde onlarla yüz yüze geldik. Bunu gören seyirci de giden sevgilinin ardından gözyaşı dökmeye başladı. Behzat Ç., değeri daha yeni yeni halk tarafından anlaşılmış çok öngörülü bir işti. Özlenme sebebi de odur. Ben hala özlerim Behzat Ç’yi.

En sevdiğiniz rol o muydu şimdiye kadar?

“Bir Delinin Hatıra Defteri” beni daha keyifli bir hale getiriyor. Ama Behzat Ç., içerik bakımından zaman zaman Gogol’a kafa tutar nitelikteydi. O bağlamda da Behzat Ç.’nin yazarı Emrah Serbes’i, senaristi Ercan Mehmet Erdem’i çok değerli bulurum.

Emrah Serbes’le ilgili, “Keşke böyle olmasaydı” demiştiniz.

İşte hayat... Bazen hangi köşede neyi çıkartacağını bilemiyoruz. Ama hepimiz değerli adamlarız. Bu ülkenin yarınına, daha iyi olabilmesine dair özeleştirisi güçlü ve sözünü esirgemeyen insanlar var. Halk tarafından daha doğru değerlendirilmesi gerektiğine inanıyorum.

Her hafta çekilen bir dizi için bu kadar iddiaları işler yapmayı nasıl başardınız?

Yönetmen Serdar Akar çok iyi bir şeriftir. Oyuncunun sosyolojik yapısından, felsefi ve psikolojik durumuna kadar hepsini irdeler. Benim de bu işe başladığım zaman düstur aldığım adamlardan biridir. O yüzden ağzından çıkan hepimiz için çok önemliydi. Sabaha kadar içmişizdir. Hep de içeriz inşallah. Ama her zaman da setimize zamanında gitmişizdir. O genç çocuklar da zaten bu düsturu aldığı için, umarım hepsi bu manayı devam ettirecek güçte hareket ederler.

Behzat Ç. biterken seyirci sinemayla devam edeceği haberiyle teselli buldu. İki sinema filmi çekildi. Daha sonra ‘Dizi devam edecek’ dendi, ama etmedi. Ne olacak?

Emrah Serbes’in bulutları bir dağılsın da, bakarız ona. Behzat Ç. de bir insan ya. Yazarı gibi o da yaşlanıyor. Yaşlandığı zaman bambaşka bir karakter çıkacak karşımıza. Sanatçının sokağın köşesini döndüğü zaman neyle karşılaşacağı bilinmez. Zihninde bambaşka bir dünya beliriverir. Çok da dürtmemek, oyuncaklarını çok fazla karıştırmamak lazım. Bugün olmasa bile, ortaya çok daha lezzetli işler çıkacağına inanıyorum.

Behzat Ç.’nin filmi ve dizisiyle 48’inci Altın Portakal ve Antalya TV Ödülü’nü aldınız. Şimdi TV Ödülleri de, Ulusal Yarışma da kaldırıldı.

O zaman Antalya’da daha yaramaz çocuklar vardı. Şimdi daha uslu çocukların düzenlediği bir Altın Portakal olmuş. Ben yaramazlık seviyorum. Yaramazlık olmadan dikkat çekemiyorsunuz. Bu yarışmalar bütçe olarak ağır gelmiş olabilir. Ama Antalya halkı her zaman sanatçıya verdiği destekle anılan çok vefakar bir halktır.

Bir Delinin Hatıra Defteri’nde sarsıcı bir oyunculuk performansı sergiliyorsunuz. Sürekli deli bir adamı oynamak nasıl bir şey?

Akıl sağlığımın yerinde kalmasını sağlıyor. Bir terapi benim için. Seyirciyle beraber yaklaşık 70 dakika konsantrasyonun içerisinde bir karakteri canlandırmanın verdiği büyük keyfi yaşıyoruz. 10 yılda 800 civarında oynadık. Sistemi sorgulayıp çözüm bulamayan zavallı bir adam aslında. Küfretmesi sistemi çözmesi manasına gelmiyor. Behzat da küfredip duruyordu. Sonunda güneşin doğuşuna doğru giderek bir umut bıraktı içimize.

Yeni projeler var mı?

Adalet kavramıyla içli dışlı olmak istiyorum. O yüzden de Dostoyevski’nin ‘Suç ve Ceza’sını yeniden inceleyerek, suçluluk duygusu üzerine bir hikaye anlatmak istiyorum. Bir süre televizyondan uzak kalmalıyım. Sinemada da aklımızda şahane işler var. Zülfü Livaneli’nin ‘Huzursuzluk’ kitabını şahane bir aşk hikayesiydi. Keşke böyle güzel hikayeler sinema yapılabilse. Bizler de sinemada bu öyküleri anlatabilsek.

Kadınlar çok beğeniyor sizi. Farkındasınızdır bu ilginin.

Ben kadın ırkını sevdiğim içindir belki. Kadınlar sevilmez mi? Behzat Ç.’de kadınların Behzat’la arası iyi değildi. Ama Behzat’ın hiçbir sıkıntısı yoktu.