Yaşama kırılmadı kalemiyle tutundu

Hayata gözlerini açtığında doktorların, “Yaşamaz” dediği cam kemik hastası Elif Gamze Bozo, yaşama kalemiyle tutundu.
“İlle de Hayat” ve “Gitmek İçin Gelir Aşk” adlı iki kitabı bulunan 28 yaşındaki Bozo, “Hayat bana zorluklar yaşatsa da ‘engelliyim, evime kapanayım’ diye düşünmedim. Üreten ve düşünen bir beynim var. Kısacası hayatımda bana göre engel yok. Zaten ben engelli değilim ki, toplum adımı engelli koydu” dedi.
İşçi baba ve ev hanımı annenin ikinci çocuğu olarak dünyaya gözlerini açan doğuştan cam kemik hastası Bozo, engellerle dolu hayatına rağmen, “Ya düşersem korkusu giremedi hayatıma” diyerek, şöyle devam etti:

GERÇEĞİ KABUL ETMEDİM

“Hastalığım hiç dışarı çıkamayacak bir durumu gerektiriyor. Ama ben hiçbir zaman bu gerçeği kabul etmedim. Her zaman bir şeyler üretmek istedim. İlkokul ikinci sınıftan beri şiir, hikaye, makale yazıyorum. Üniversiteyi kazandığımda bir edebiyat dergisinde muhabirlik yapmaya başladım ve beş yıl hem gazetede hem de edebiyat dergisinde çalıştım. 2008 yılında ‘Hayata bir de buradan bakınız’ adlı fotoğraf sergisini Atatürk Kültür Merkezi’nde açtım. ‘Gitmek İçin Gelir Aşk’ ve ‘İlle de Hayat’ kitaplarını yazdım. Hayata tutunmanın çok önemli olduğunu bütün arkadaşlarıma söylüyorum.”

GÖRMEZDEN GELMESİNLER

Cam kemik hastası Elif Gamze’nin annesi Zübeyde Bozo ise çocuğunu birey olarak kabul etmesiyle engellerin ortadan kalkmaya başladığını belirterek şunları söyledi:
“Öğrenim çağı gelince yürüyemediği için kızımı her gün okula götürüp, yanında oturup ihtiyaçlarını karşıladım. Kendi adımıza çok yol kat ettiğimizi düşünüyorum. Biz kendi koşullarımızla kızımızı bugünlere getirebildik. Hiç kimseden yardım alamadığımız gibi ulaşım, eğitim, iletişim gibi pek çok sorunla karşı karşıya kaldık. Yapılması gereken çok şey var. Biz talep etmiyoruz diye devletin bizleri görmezden gelmesini doğru bulmuyoruz.”