Otistik Damla tıp literatürüne geçti
Güncelleme Tarihi:
Oluşturulma Tarihi: Haziran 14, 2007 00:00
Otistik kızı Damla’nın hayata bağlanabilmesi için yıllardır yılmadan mücadele eden Güzide Tekeş, yaşadıklarını "Benimle Oynar mısın?" adlı kitabında anlattı.
Damla’nın da diğer otistik çocuklar gibi fiziksel olarak normal bir gelişim süreci izlediğini belirten Tekeş, kızının otistik olduğunu öğrendiğinde büyük bir şaşkınlık yaşadığını anlattı. Tekeş, hastalığın ortaya çıkışını şu cümlelerle anlattı:
"İlk kızım Burcu, 10 yaşındaydı. Damla’nın gelişim süreci, 8 aylık olana kadar normaldi. Damla, çok zor uykuya dalıyordu, çok fazla ağlıyordu. Bir ara benim baş dönmelerim başladı ve beynimde ur olabileceği endişesiyle hastaneye yatırıldım. Döndüğümde kızım artık eskisi gibi değildi. Damla diye seslendiğimde duyarsız kalıyordu. Göz kontağı kurmuyordu. Tenine dokunamıyordum. Eline bile değemediğim bir bebeğim vardı."
Tekeş, rahatsızlığın ne olduğunu öğrenmek için bir çok doktora gittiklerini belirterek, ilk gittiği doktorun, "Çok zeki bir çocuk, ilgisizlikten size küsmüş" dediğini, ancak kendisinin başka bir doktora gitmesi sonucu, 1996 yılında Damla’ya otistik teşhisi konulduğunu ifade etti.
BENİMLE OYNAR MISIN
Tekeş, büyük kızı Burcu’nun, kardeşi Damla doğduğunda günlük tutmaya başladığını ancak otistik olduğunu öğrendikten sonra "Damla artık bir şey yapmıyor ki. Ne yazabilirim?" diyerek günlük yazmaktan vazgeçtiğini anlattı.
Tekeş, bunun üzerine günlüğü kendisinin yazmaya başladığını belirterek, kitabın ortaya çıkış serüvenini şöyle özetledi:
"Damla "gu" dedi, Damla gülümsedi yazdım. Damla gözünün ucuyla şu çocuğa baktı, damla ağladı, yazdım. Her hafta bir önceki haftanın gelişim sürecini kontrol ettim ve yazdım. Bu arada kendi hissettiklerimi de yazıyordum. Sonradan bunlar kitap haline getirildi ve basıldı."
Merkez kurmak istiyorlar
Güzide Tekeş, 7 kurucu üye ile Ocak ayında kurulan ve Yönetim Kurulu Başkanlığını yaptığı ANOBDER’in en büyük hedefinin Otistik Bireyler Merkezi kurmak olduğunu kaydetti. Tekeş, amaçlarını şu sözlerle dile getirdi:
"Derneğin kurucularının hepsinin otistik çocukları var. Tüm engelli çocuk aileleri aynı kaygıyı taşıyor. Biz ölünce ne olacak? Benim çocuğumla kim ilgilenecek? Bizim amacımız bir Otistik Birey Merkezi açmak. Derneğimizin bırakın bir büroyu şu anda bir bilgisayarı bile yok. Yola böyle çıktık ama umutluyuz, çabalayacağız." Bu kaygılar nedeniyle merkez kurmayı istediklerini ifade eden Tekeş, Otistik Bireyler Merkezi Projesini Büyükşehir Belediyesine sunduklarını söyledi.
"İlk kızım Burcu, 10 yaşındaydı. Damla’nın gelişim süreci, 8 aylık olana kadar normaldi. Damla, çok zor uykuya dalıyordu, çok fazla ağlıyordu. Bir ara benim baş dönmelerim başladı ve beynimde ur olabileceği endişesiyle hastaneye yatırıldım. Döndüğümde kızım artık eskisi gibi değildi. Damla diye seslendiğimde duyarsız kalıyordu. Göz kontağı kurmuyordu. Tenine dokunamıyordum. Eline bile değemediğim bir bebeğim vardı."
Tekeş, rahatsızlığın ne olduğunu öğrenmek için bir çok doktora gittiklerini belirterek, ilk gittiği doktorun, "Çok zeki bir çocuk, ilgisizlikten size küsmüş" dediğini, ancak kendisinin başka bir doktora gitmesi sonucu, 1996 yılında Damla’ya otistik teşhisi konulduğunu ifade etti.
BENİMLE OYNAR MISIN
Tekeş, büyük kızı Burcu’nun, kardeşi Damla doğduğunda günlük tutmaya başladığını ancak otistik olduğunu öğrendikten sonra "Damla artık bir şey yapmıyor ki. Ne yazabilirim?" diyerek günlük yazmaktan vazgeçtiğini anlattı.
Tekeş, bunun üzerine günlüğü kendisinin yazmaya başladığını belirterek, kitabın ortaya çıkış serüvenini şöyle özetledi:
"Damla "gu" dedi, Damla gülümsedi yazdım. Damla gözünün ucuyla şu çocuğa baktı, damla ağladı, yazdım. Her hafta bir önceki haftanın gelişim sürecini kontrol ettim ve yazdım. Bu arada kendi hissettiklerimi de yazıyordum. Sonradan bunlar kitap haline getirildi ve basıldı."
Merkez kurmak istiyorlar
Güzide Tekeş, 7 kurucu üye ile Ocak ayında kurulan ve Yönetim Kurulu Başkanlığını yaptığı ANOBDER’in en büyük hedefinin Otistik Bireyler Merkezi kurmak olduğunu kaydetti. Tekeş, amaçlarını şu sözlerle dile getirdi:
"Derneğin kurucularının hepsinin otistik çocukları var. Tüm engelli çocuk aileleri aynı kaygıyı taşıyor. Biz ölünce ne olacak? Benim çocuğumla kim ilgilenecek? Bizim amacımız bir Otistik Birey Merkezi açmak. Derneğimizin bırakın bir büroyu şu anda bir bilgisayarı bile yok. Yola böyle çıktık ama umutluyuz, çabalayacağız." Bu kaygılar nedeniyle merkez kurmayı istediklerini ifade eden Tekeş, Otistik Bireyler Merkezi Projesini Büyükşehir Belediyesine sunduklarını söyledi.