Milyarlarca korona ve bir insan
Güncelleme Tarihi:
‘Sergide büyük bir resim var, onun üzerinde üç ay çalıştım. Bu büyük resmin üstünde ‘Milyarlarca korona ve bir insan. Korona yok olacak, insanlık yoluna devam edecek’ yazıyor. Bir insan dünyayı şenlendirmeye yetecek. Bir gün eskiye döneceğiz.’
Usta ressam Mustafa Ayaz’ın ‘pandemi sürecinden’ etkilenerek yaptığı eserlerinden oluşan ‘Milyarlarca Korona ve Bir İnsan’ adlı sergisi, Mustafa Ayaz Vakfı Plastik Sanatlar Müzesi’nde ziyarete açıldı.
Sergide yer alan çalışmalarında hem korkuyu hem de yaşama sevincini yansıttığını anlatan Mustafa Ayaz, koronavirüsü bazen bir kedi, bazen de gülen bir kadın formuna soktuğunu söyledi. Usta ressamla, ‘Milyarlarca Korona ve Bir İnsan’ sergisini ve kurduğu müzeye dair hayallerini konuştuk.
* Sergiye adını verdiğiniz ‘Milyarlarca Korona ve Bir İnsan’ nereden geliyor?
Sergide büyük bir resim var, onun üzerinde üç ay çalıştım. Bu büyük resmin üstünde ‘Milyarlarca korona ve bir insan. Korona yok olacak, insanlık yoluna devam edecek’ yazıyor. Bir insan dünyayı şenlendirmeye yetecek. Bir gün eskiye döneceğiz.
* Koronavirüs salgını ve yaşanan bu zorlu süreç gerek sanat gerekse özel hayatınızı nasıl etkiledi?
Çalışmalarım fazla kesintiye uğramadı. Aşağı Ayrancı’daki atölyemde çalışmalarıma devam ettim. Bu sergiyi de orada hazırladım. Ancak korona süreci psikolojik olarak beni çok etkiledi. Herkes gibi ben de korkuyorum. Korku içerisinde çalıştım. Bu korkuyu bazı resimlerime yansıttım. Bazı resimlerime de sevgiyi yansıttım. Koronayı kedi ya da gülen bir kadın formuna soktum. Hayata pozitif baktım.
* Hayata pozitif ve geleceğe umutla bakarken, bunu resimlerinize de yansıtmışsınız. Sanırım korkudan/karamsarlıktan çok umuda yer verdiniz?
Çok karamsar olmadım. Karamsar olsaydım, bu resimleri yapamaz, bir kenara çekilirdim. Ben bunu yapmadım, inadına daha çok çizdim, boyadım. Korona biçimini kendi hayal dünyamda şekillendirdim.
* Peki sergiyi hazırlamak ne kadar sürdü?
Üç ay. Haftada üç ya da dört gün çalıştım. Zaman zaman akşamları da çalıştım.
* Belli ki pandemi süreci sizi durduramadı...
Bu süreç normal olarak insanların yaşam biçimlerini değiştirdi ve birçok insanı karamsar yaptı, ama ben bunu kırdım. Eski çalışma tempoma devam ettim. Elim için ‘Geveze elim’ tabirini kullanırım. Çizmeden, boyamadan duramam. Evde yemeğimi yer, taslak çizmeye başlarım. Bu süreç tabii beni de hüzünlendirdi ve korkuttu. Bu müze için yapmak istediklerim var. Bunları yapamamaktan korktum.
HENÜZ MÜZENİN GELECEĞİ GARANTİ ALTINA ALINMIŞ DEĞİL
* Mustafa Ayaz Vakfı Plastik Sanatlar Müzesi için ‘Yapamamaktan korktum’ dedikleriniz ve yapmak istedikleriniz neler?
Benden sonra buranın yaşamasını istiyorum. Bunun için de maddi desteğe ihtiyaç var. Bu nedenle para biriktiriyorum. Buranın finansmanını sağlayacak bir yatırım yapmak istiyorum. Bunu sağlayabilirsem huzurlu olacağım. Henüz müzenin geleceği garanti altına alınmış değil. Biz kimseden yardım almıyoruz. Ben biriktirdiğim paralarla bu müzeyi yaptırdım. Hayatımın büyük kısmını Şentepe’de gecekonduda geçirdim. Bu müzeyi yapmakla yalnız Türkiye değil, tüm dünyaya hizmet ettiğimi düşünüyorum. Bu sadece bizim ailenin müzesi değil, herkesin müzesi.
* Ankara’da olmanızın size katkısı oldu mu? Bu müzeyi başka şehirde açmayı hiç düşündünüz mü?
Benim felsefem şu: Burası Türkiye, Atatürk’ün kurduğu bir vatan. Nerede olsa orada yapabilirdim. Bana öldüğümde nereye gömüleceğimi soruyorlar. Nerede gömüleceğim önemli değil. Benim yaptıklarım ve bu dünyaya bıraktıklarım önemli. Gücüm yetseydi bir konser salonu da yapmak isterdim. Ben nerede olsam orada yapardım. Ankara’dayım ve burada yaptım. En doğru yeri bulduğumu düşünüyorum. Atatürk’e yakın ve Türkiye’nin merkezi.
* Burası Ankara’nın ilk özel müzesi. Son yıllarda yeni bazı müzeler daha açıldı. Sizce özel müzelerin sayısı önümüzdeki yıllarda artar mı?
Umuyorum ki, Türkiye’nin her yerinde müzeler açılsın. Mutlaka bu olacak. Varlıklı insanlar gün gelecek sanatın farklı dallarında müzeler açacak. Sadece para, apartman, araba önemli değil; kültür varlıkları çok önemli. Kültürsüz bir toplumun dünyada yeri yok. 100 yıl önce Türkiye nasıldı, şimdi nasıl? Ben her şeye rağmen Türkiye’nin ileri gittiğini düşünüyorum.
SANATÇI HİÇBİR ZAMAN DOYUMA ULAŞAMAZ
* Türkiye’de ve dünyadaki diğer sanatçıların çalışmalarını takip ediyor musunuz?
Türkiye’de resim alanında neler olduğunu çok takip etmiyorum. Sanatçılar arasındaki kavgaya hiç girmiyorum. Onların ne yaptığıyla ilgilenmiyorum. Ben hep kendi yapabileceklerimi hedefliyorum ve o doğrultuda çalışıyorum.
* Sanatsal anlamda bundan sonraki hedefleriniz neler?
Sanatçı, konu ne olursa olsun yeter ki resim yapsın. Ben resim yapacağım. Doyuma ulaşmak yok. Bir sanatçı ‘Ben zirveye ulaştım’ diyemez. Sanatçı hiçbir zaman doyuma ulaşamaz. Ölene kadar resim yapmak, araştırmak, toplumu resimle mutlu etmek gerekiyor. Sanat hiçbir zaman savaşı teşvik etmez. Biz resim yapmaya devem edeceğiz.