Melez Zamanlar
Güncelleme Tarihi:
İbrahim KARAOĞLU
Oluşturulma Tarihi: Mart 25, 2011 00:00
ŞİİRİYLE benliğini ören, yaşamını örtüştüren, ıssız bozkırların sesini derinden duyuran, yaşamın ve ölümün ürpertilerini, cennetini yitirmiş çocukların umarsızlığının ve yalnızlığının tutanaklarını, yoksullukların ve yoksunlukların seceresini tutuyordu.
Yaşamı dilin özsuyuyla damıtarak, umarsızlığın karanlığını şiirleriyle aydınlatarak...
İçtenlik dolu ömrünü şiirine adayan, yaşamın dayanılmaz ağırlığını şiirle tartmanın ustası toplumcu bir şairin şiirleri doldu dün gece içime. Şair Ceyhun Atuf Kansu’yu yeniden okudum saatlerce.
Büyük ustanın dizelerinden; akasyaların, iğde çiçeklerinin, çiğdemlerin, güz üvezlerinin kokusuna, “içinden çiçekli yollar geçen” zamanlara, Anadolu’nun kültür imbiğinden süzülmüş imgelere, cicimlerin, çinilerin, nakışların albenisine, yemişlerin tadına, meyve salkımlarının güzelliğine, başakların vakur olgunluğuna, unutulmuş güneş bahçelerine ulaştım.
Yurtseverliğin bilincine, yaşamın şiirle çoğalan değerlerine, kızamıklı çocukların gülümseyişlerine, yaşam ustalığının simgelerine, sahiciliğe, içtenliğe, “küçük şeyleri sevmeye”, yoksunluğu iyimserliğe dönüştürmeye, yanık ağıtların ezgilerine, bağbozumu sevinçlerine...
Hani, Aragon; “Şiir sanatı, eksiklikleri güzelliklere çeviren bir simya bilimidir” der ya, onu anımsadım Ceyhun Atuf Kansu’yu okurken. “Şiir insanı sevme sanatıdır” diyen sevgili dostum, ağabeyim Metin Altıok’un sözlerini duyumsadım.
Yorgun, yaralı ama ille de soylu sözlerle, yaşam sevinciyle, yurtseverlikle şiirlerini kuran şairin adına verilen 25.”Şiir Ödülü” törenine gitmeden bir gece önce bu düşüncelerle, duygularla parsellendi belleğim.
Adnan Binyazar, Müslim Çelik, Refik Durbaş, Şükrü Erbaş, Bahar Gökler, Emin Özdemir ve Sevgi Özel’den oluşan seçici kurul bu yıl, şair Ferruh Tunç’un “Melez Zamanlar” adlı yapıtını ödüle değer gördü. 80 Kuşağı’nın önemli şairlerindendir Ferruh Tunç. Son yirmi yılda en önemli sanat dergilerinde şiirlerini sundu okuyucularına. Kendini sessizce biriktiren; kendine özgü bir şiir evreni yaratarak hep kendi şiirinin içinde duran bir şair.
Yaşadıklarıyla hesaplaşan, kendine yolcu şiirlerle gerçekleştiriyor sanatını. Yoğun, ritimli, ironik bir şiirin peşinde. Sahiciliklerini, saflıklarını, özgürlüklerini, ideallerini yitiren, negatif değerlerin örgüsünde melezleşen, gelgitlerin gölgesinde izini yitiren, değişerek başkası olmaya özenen günümüz insanının ironisini ve kendi kuşağının içsel hesaplaşmasını sunuyor şiirlerinde. Sokaklarda çoğalan dalgın, yitik yüzlerin ve içlerinde büyüyen kentlere sığmaz hüzünlerin atmosferini yüklüyor şiirlerine. Ama ille de yaşamı savunmakla yükümlü şiirlerin şairi Tunç. Şiirlerindeki toplumcu izlek; Ceyhun Atuf Kansu’nun şiir kışlasındaki izleklerin biçem arkadaşı.
Yaşamla aramızdaki karşılıklı yabancılaşmayı, yanılsamaların bozucu etkilerini, tutkularından arınmış, düşleri yoksunlaşmış bireylerin iç gerçekliğini sorguluyor durmadan. Çarpıcı, şaşırtıcı, kışkırtıcı şiirlerin atlası “Melez Zamanlar”. Melezliğe karşı ödünsüz bir manifestolar toplamı. En çok da insanın insana yolculuğunun seyir defteri.
Ferruh Tunç’un şiir evrenini çok güzel çözümlemiş şair Cevat Çapan:
“Karmaşık ve parçalanmış bir dünyayı ve onun bukalemun gibi durmadan biçimden biçime giren canlı ve cansız varlıklarını, yaşadığımız çağa özgü çarpıcı imgeler, ezgisel zenginlik taşıyan bir ritim düzeni ve hayranlık uyandıran bir lirizm ve ironiyle yansıtmayı başarıyor.”
İçtenlik dolu ömrünü şiirine adayan, yaşamın dayanılmaz ağırlığını şiirle tartmanın ustası toplumcu bir şairin şiirleri doldu dün gece içime. Şair Ceyhun Atuf Kansu’yu yeniden okudum saatlerce.
Büyük ustanın dizelerinden; akasyaların, iğde çiçeklerinin, çiğdemlerin, güz üvezlerinin kokusuna, “içinden çiçekli yollar geçen” zamanlara, Anadolu’nun kültür imbiğinden süzülmüş imgelere, cicimlerin, çinilerin, nakışların albenisine, yemişlerin tadına, meyve salkımlarının güzelliğine, başakların vakur olgunluğuna, unutulmuş güneş bahçelerine ulaştım.
Yurtseverliğin bilincine, yaşamın şiirle çoğalan değerlerine, kızamıklı çocukların gülümseyişlerine, yaşam ustalığının simgelerine, sahiciliğe, içtenliğe, “küçük şeyleri sevmeye”, yoksunluğu iyimserliğe dönüştürmeye, yanık ağıtların ezgilerine, bağbozumu sevinçlerine...
Hani, Aragon; “Şiir sanatı, eksiklikleri güzelliklere çeviren bir simya bilimidir” der ya, onu anımsadım Ceyhun Atuf Kansu’yu okurken. “Şiir insanı sevme sanatıdır” diyen sevgili dostum, ağabeyim Metin Altıok’un sözlerini duyumsadım.
Yorgun, yaralı ama ille de soylu sözlerle, yaşam sevinciyle, yurtseverlikle şiirlerini kuran şairin adına verilen 25.”Şiir Ödülü” törenine gitmeden bir gece önce bu düşüncelerle, duygularla parsellendi belleğim.
Adnan Binyazar, Müslim Çelik, Refik Durbaş, Şükrü Erbaş, Bahar Gökler, Emin Özdemir ve Sevgi Özel’den oluşan seçici kurul bu yıl, şair Ferruh Tunç’un “Melez Zamanlar” adlı yapıtını ödüle değer gördü. 80 Kuşağı’nın önemli şairlerindendir Ferruh Tunç. Son yirmi yılda en önemli sanat dergilerinde şiirlerini sundu okuyucularına. Kendini sessizce biriktiren; kendine özgü bir şiir evreni yaratarak hep kendi şiirinin içinde duran bir şair.
Yaşadıklarıyla hesaplaşan, kendine yolcu şiirlerle gerçekleştiriyor sanatını. Yoğun, ritimli, ironik bir şiirin peşinde. Sahiciliklerini, saflıklarını, özgürlüklerini, ideallerini yitiren, negatif değerlerin örgüsünde melezleşen, gelgitlerin gölgesinde izini yitiren, değişerek başkası olmaya özenen günümüz insanının ironisini ve kendi kuşağının içsel hesaplaşmasını sunuyor şiirlerinde. Sokaklarda çoğalan dalgın, yitik yüzlerin ve içlerinde büyüyen kentlere sığmaz hüzünlerin atmosferini yüklüyor şiirlerine. Ama ille de yaşamı savunmakla yükümlü şiirlerin şairi Tunç. Şiirlerindeki toplumcu izlek; Ceyhun Atuf Kansu’nun şiir kışlasındaki izleklerin biçem arkadaşı.
Yaşamla aramızdaki karşılıklı yabancılaşmayı, yanılsamaların bozucu etkilerini, tutkularından arınmış, düşleri yoksunlaşmış bireylerin iç gerçekliğini sorguluyor durmadan. Çarpıcı, şaşırtıcı, kışkırtıcı şiirlerin atlası “Melez Zamanlar”. Melezliğe karşı ödünsüz bir manifestolar toplamı. En çok da insanın insana yolculuğunun seyir defteri.
Ferruh Tunç’un şiir evrenini çok güzel çözümlemiş şair Cevat Çapan:
“Karmaşık ve parçalanmış bir dünyayı ve onun bukalemun gibi durmadan biçimden biçime giren canlı ve cansız varlıklarını, yaşadığımız çağa özgü çarpıcı imgeler, ezgisel zenginlik taşıyan bir ritim düzeni ve hayranlık uyandıran bir lirizm ve ironiyle yansıtmayı başarıyor.”