Istismar tamiri mümkün olmayan yaralar açıyor
Güncelleme Tarihi:
Gamze KOLCU
Oluşturulma Tarihi: Eylül 26, 2010 00:00
ÇOCUK üzerinde etkileri çok ağır olan cinsel istismar, çocuğun ruhsal dünyasında tamiri mümkün olmayan yaralar açıyor ve çocuğun gelişimini olumsuz yönde etkiliyor. Üzücü olan, bu tür olaylarda hala “Dişi köpek kuyruğunu sallamayınca, erkek köpek ardına düşmez” atasözünün kısmen de olsa genel ama yanlış bir kanaat oluşturması.
İhmal sayısı artıyor
Son yıllarda Türkiye’de çocuk istismarı ve ihmalinin giderek arttığına dikkat çeken Çocuk İstismarını ve İhmalini Önleme Derneği Başkanı ve Ankara Barosu Çocuk Bölümü Başkanı Avukat Türkay Asma, yargının istismar konusunu içselleştirdiğini söylüyor.
Cinsel istismar konusunda, istismara uğrayan bireyin de suçlandığını vurgulayan Asma, “Yargı istismar konusunda üzülerek söylüyorum ki biraz duyarsız kalıyor. Bazı kişiler ‘o da yüz vermiştir’ düşüncesinde hala. Ağır cezalar gerektiren suçlar bir şekilde bertaraf ediliyor. Bu da insanların bağımsız yargıya olan güvenini sarsıyor. Zaten ülkemizde çoğu insan tarafından gizlenen cinsel istismar, bir de bu yüzden derinliklere saklanıyor” dedi.
İstismarın duygusal, fiziksel ve cinsel olmak üzere üç ana başlıkta incelendiğinin altını çizen Asma, şunları söyledi:
Terbiye kaygısı
“Duygusal istismar, çocukların en sık karşılaştığı istismar türüdür. Ülkemizde duygusal istismara uğrayan çocukların oranı yüzde 90 civarında. Yani duygusal istismara uğramayan çocuk yok denilecek kadar az. Çocukları birey yerine koymayan tavırlar sergilerken, ‘sen adam olmazsın, ahlaksız, şımarık’ gibi, onların kişilik haklarına yapılan saldırıdır. Bu saldırılara bir de tehdit eklenince duygusal istismara uğrayan çocuk kendi içinde psikolojik sorunlar yaşamaya başlar.
Küçüklere saldırı
Küçük yaşta duygusal istismara uğrayan çocuk, ilerleyen yıllarda kendisinden küçük çocuklara aynı saldırıyla karşılık verir. Ebeveynler bu yönteme genellikle çocuklarını terbiye etmek için başvuruyor. Sonuç olarak ise terbiyesiz ve saygısız çocuklar yetişiyor. Bu kısır döngü eğitim ile aşılabilir ve yüzde 90’lık oran, yüzde 70’lere kadar inebilir.
Dayak olaylarının ihbar edilmesi gerekiyor. İhbar mekanizması 2005 yılında yasalarımıza girdi ve zorunlu hale geldi. Ama ne acıdır ki toplumumuz hala bu olaylara karşı duyarsızlığını koruyor.”
Son yıllarda Türkiye’de çocuk istismarı ve ihmalinin giderek arttığına dikkat çeken Çocuk İstismarını ve İhmalini Önleme Derneği Başkanı ve Ankara Barosu Çocuk Bölümü Başkanı Avukat Türkay Asma, yargının istismar konusunu içselleştirdiğini söylüyor.
Cinsel istismar konusunda, istismara uğrayan bireyin de suçlandığını vurgulayan Asma, “Yargı istismar konusunda üzülerek söylüyorum ki biraz duyarsız kalıyor. Bazı kişiler ‘o da yüz vermiştir’ düşüncesinde hala. Ağır cezalar gerektiren suçlar bir şekilde bertaraf ediliyor. Bu da insanların bağımsız yargıya olan güvenini sarsıyor. Zaten ülkemizde çoğu insan tarafından gizlenen cinsel istismar, bir de bu yüzden derinliklere saklanıyor” dedi.
İstismarın duygusal, fiziksel ve cinsel olmak üzere üç ana başlıkta incelendiğinin altını çizen Asma, şunları söyledi:
Terbiye kaygısı
“Duygusal istismar, çocukların en sık karşılaştığı istismar türüdür. Ülkemizde duygusal istismara uğrayan çocukların oranı yüzde 90 civarında. Yani duygusal istismara uğramayan çocuk yok denilecek kadar az. Çocukları birey yerine koymayan tavırlar sergilerken, ‘sen adam olmazsın, ahlaksız, şımarık’ gibi, onların kişilik haklarına yapılan saldırıdır. Bu saldırılara bir de tehdit eklenince duygusal istismara uğrayan çocuk kendi içinde psikolojik sorunlar yaşamaya başlar.
Küçüklere saldırı
Küçük yaşta duygusal istismara uğrayan çocuk, ilerleyen yıllarda kendisinden küçük çocuklara aynı saldırıyla karşılık verir. Ebeveynler bu yönteme genellikle çocuklarını terbiye etmek için başvuruyor. Sonuç olarak ise terbiyesiz ve saygısız çocuklar yetişiyor. Bu kısır döngü eğitim ile aşılabilir ve yüzde 90’lık oran, yüzde 70’lere kadar inebilir.
Dayak olaylarının ihbar edilmesi gerekiyor. İhbar mekanizması 2005 yılında yasalarımıza girdi ve zorunlu hale geldi. Ama ne acıdır ki toplumumuz hala bu olaylara karşı duyarsızlığını koruyor.”