!f Ankara kendi seyircisini buldu

İstanbul’da başlayan bir festivali Ankara’ya da taşımak fikri nasıl doğdu?
Ankaralı izleyicilerden çok fazla e-posta alıyorduk. !f Ankara’yı da işte bu talepler yarattı. Ankara bizim için doğal bir uzantı gibiydi nedense. Her ne kadar bu kenti çok iyi tanımasak da, filmlerimizin İstanbul’daki kadar önemseneceğini biliyorduk.

Yola çıktığınız 6 yıl öncesiyle bugün arasında !f Ankara’da neler değişti?
!f Ankara yavaş yavaş oturdu. İlk bir iki yıl daha sessizdi sinemalar, malum, festival izleyicisinin ayağının alışık olmadığı sinemalarda başladık. Ama zaman içinde !f Ankara, izleyicisini buldu, hatta müdavimlerini yarattı. Hatta bu ilgiden güç alarak bu yıl festivali beş güne çıkardık ve seans sayımızı artırdık.

Bu yıla özel konuklarınız da vardı?
Dediğim gibi, süremizi uzattık ve bu yıl daha fazla filmle geldik Ankara’ya. Sundance Enstitüsü ile yaptığımız etkinliklerin en önemli olanlarını da Ankara’ya taşıdık. Variety tarafından ‘İzlenmesi Gereken On Yönetmen’den biri seçilen yönetmeni Cherien Dabis bu işbirliği kapsamında Amrika’nın gösterimi için Ankara’daydı. Dabis ayrıca, senaryodan beyazperdeye film yaratım sürecini anlattığı bir atölye düzenleyerek Ankara Üniversitesi İletişim Fakültesi’nde geleceğin yönetmenleriyle deneyimlerini paylaştı. Bir diğer konuğumuz ise Afgan Star filmiyle Havana Marking’di. Marking Afganistan’daki Pop Star yarışmasının ülkede nasıl tartışmalar ve sosyal değişim yarattığını anlattı. Festivalin en çok ilgi gören gösterimlerinden biri de Ankaralı yönetmen Rüya Arzu Köksal’ın yönettiği Bir Avuç Cesur İnsan’dı. Ankaralılar’ın politik olarak ne kadar uyanık ve hareketli olduğunun bir kanıtıydı bu sanki. Köksal da seyircinin filmini sahiplenmesinden çok memnundu.