Erken gittiniz be çocuklar
Güncelleme Tarihi:
Olcay PINAR
Oluşturulma Tarihi: Ocak 11, 2007 00:00
Yeni yılın ilk günlerinde Niğde Aladağlar’da tırmanırken yaşamlarını yitiren ODTÜ’lü dağcılar Utku Kocabıyık ve Seza Bürkan Yüksel’in ölümleri, ODTÜ’de bir deprem etkisi yaratmıştı. Onların ölümünün ardından arkadaşları internette bir anı defteri oluşturdular.
Defterler kısa sürede doldu taştı, sadece ODTÜ’den değil Türkiye’nin ve dünyanın her köşesinden gelen mesajlarda onları tanıyanlar ve tanımayanlar bir noktada birleştiler: "Çok erken gittiniz be çocuklar."
UTKU Kocabıyık ve Seza Bürkan Yüksel, dağlara duydukları tutkunun peşinden koşan iki ODTÜ’lüydü. 2007’nin ilk gününde Niğde Aladağlar’dan acı haber geldi. Aladağlar, Utku ve Bürkan’ı Ankara’dan ODTÜ’deki arkadaşlarından, ailelerinden ve henüz onları tanımayan herkesten aldı.
Utku ve Bürkan’ı tanıyanlar ya da sadece haberlerde ölümlerini duyanlar tarifsiz acılarını internette açılan bir anı defterinde anlattılar. Anı defterine sadece Ankara’dan değil, İstanbul’dan, Elazığ’dan, Gaziantep’ten, Almanya’dan hatta Haiti’den mesajlar yağıyor. Mesajlarda kimileri onları alan dağlara sitem ederken kimileri tutkularının peşinden koşan bu iki gence imrenişlerini anlatıyor. Ama defterde belki de herkesin ortaklaştığı düşünceyi Utku’nun lise arkadaşlarından biri şöyle dillendiriyor: "Çok erken oldu be Utku..."
http://dksk.styxstudios.com/ adresinde oluşturulan ve okuyanlara "Meğer ne kadar da seviliyorlarmış" dedirten anı defterinde yer alan mesajlardan bazıları şöyle:
BULUT ÇÖKTÜ ÜSTÜMÜZE
Ben Utkuyu çok tanımazdım ama bildiğim kadarıyla dağlara tutkundu. Onun sevdası dağlardı ve yine bir dağda tutkusu peşinde koşarken hayata göz yumdu.(Evren)
Ne diyebilirim ki ardından, çay içmelerimizi mi, gecenin bir körüne kadar kod yazışlarımızı mı, yalıncakta koşmalarımızı mı? 3 senemiz geçti senle, yılbaşılar kutladık, toplantılarda terledik. Gelince ne güzel anlatırdın dağları, otostopları. En son gecen bayram görüştük, söz vermiştim sizlere, hakkın kaldı bende, Hakkını Helal Et Can Dostum.(N. Şenol YILMAZ/Ankara)
Sevgili Utku, acı haberi aldığımdan beri bir kara bulut çöktü üstüme. Çok üzüntülüyüm, kaybımız büyük. Ancak seninle paylaştığım bunca şey için çok mutluyum. Aklıma tüm DKSK(ODTÜ Dağcılık ve Kış Sporları Kolu) anılarım geliyor, çünkü çoğunda sen varsın. Beraber bulunduğumuz ortamlara hep güler yüzün, keskin zekan, yasama sevincin yansıdı ve eminim bulunduğun diğer ortamlar için de aynı şey geçerli. Anılarım beni dağ etkinliklerine, ayak ustu geyiklere, muhabbet ortamlarına götürüyor. Varlığın o kadar şey kattığı için gidişini kabul etmek zor geliyor. (Erdem Ergin/Port-au-Prince, Haiti)
TANIMAZDIM GAZETEDE GÖRDÜM VE AĞLADIM
Seni hiç tanımadım adını sadece gazetede gördüm ama senin için ağladım ama biliyor musun herkes senin kadar şanslı olamıyor yolda yürürken başa düşen bir tuğlayla hayat kaybedilebilirken senin gibi zaten uğrunda ölme riskini göze alabildiğin, ortaya canını koyabildiğin bir yolda ölmek de bir avuntu bizler için. Mekanın cennet olsun arkadaşım. (Seval Işık/İstanbul)
İnanamıyor insan ilk duyduğu anda bir şeyler paylaştığı insanın ölmesine. Sanki sonsuza kadar yaşayacakmış gibi geliyor. Belki de kendinden küçüklere ölümü yakıştırmıyor. Utku ile ODTÜ’deki onun ilk benim son 3 senemizi beraber geçirmiştik. Sessiz, sakin ve akıllıydı. Hatta o seneki çömezlere yaptığımız şakalarda sadece o ’uyanmıştı’. Sonrasında biz mezun olduk, peşimizden Utku da mezun oldu fakat onun dağ sevdası bitmedi Demirkazık’a kadar. Yaradandan rahmet dilemekten başka ne gelir ki elden. (Ahmet Sayın/İstanbul)
Çok erken oldu be Utku. Seni hep Mersin Fen Lisesi’ndeki gülen yüzünle hatırlayacağım. Toprağın bol olsun. (Ç.Evren ÖZDEMİR/ İstanbul)
Yol arkadaşından son veda
Utku ve Bürkan’la aynı tırmanışta olan ve arkadaşına son kez "Dağlarda görüşmek üzere Bürkancığım" diyen Ece Saroğlu ise acısını şöyle anlattı: "Siz gittikten sonra, bulutlar kapladı Aladağlar’ın üzerindeki maviliği; orada bulunduğumuz zamanki gibi parlamıyordu güneş gökyüzünde. Sanki Demirkazık da hüzünlenmişti sizi bizden aldığına. O’nun hüznü bizimkine karıştı, gökyüzüne yayıldı. Her ne kadar en keyif aldığınız şeyi yaparken, en sevdiğiniz yerde, dağlarda ulaşsanız da sonsuzluğa, gidişiniz çok erken oldu be kardeşler. Çıktığım her zirveden el sallayacağım sizlere, aldığım her nefeste sizin kadar hissedeceğim dağları yüreğimde. ’Projelerinin devamını getireceğiz elbette, ama bir konuda anlaşalım aslan, ben akademisyen olamam. Dağlarla ilgili olanları konusunda ise geri adım atan, senden aşağı kalan ne olsun! Dağlarda görüşmek üzere Bürkancığım, seni şimdiden çok özledim."
UTKU Kocabıyık ve Seza Bürkan Yüksel, dağlara duydukları tutkunun peşinden koşan iki ODTÜ’lüydü. 2007’nin ilk gününde Niğde Aladağlar’dan acı haber geldi. Aladağlar, Utku ve Bürkan’ı Ankara’dan ODTÜ’deki arkadaşlarından, ailelerinden ve henüz onları tanımayan herkesten aldı.
Utku ve Bürkan’ı tanıyanlar ya da sadece haberlerde ölümlerini duyanlar tarifsiz acılarını internette açılan bir anı defterinde anlattılar. Anı defterine sadece Ankara’dan değil, İstanbul’dan, Elazığ’dan, Gaziantep’ten, Almanya’dan hatta Haiti’den mesajlar yağıyor. Mesajlarda kimileri onları alan dağlara sitem ederken kimileri tutkularının peşinden koşan bu iki gence imrenişlerini anlatıyor. Ama defterde belki de herkesin ortaklaştığı düşünceyi Utku’nun lise arkadaşlarından biri şöyle dillendiriyor: "Çok erken oldu be Utku..."
http://dksk.styxstudios.com/ adresinde oluşturulan ve okuyanlara "Meğer ne kadar da seviliyorlarmış" dedirten anı defterinde yer alan mesajlardan bazıları şöyle:
BULUT ÇÖKTÜ ÜSTÜMÜZE
Ben Utkuyu çok tanımazdım ama bildiğim kadarıyla dağlara tutkundu. Onun sevdası dağlardı ve yine bir dağda tutkusu peşinde koşarken hayata göz yumdu.(Evren)
Ne diyebilirim ki ardından, çay içmelerimizi mi, gecenin bir körüne kadar kod yazışlarımızı mı, yalıncakta koşmalarımızı mı? 3 senemiz geçti senle, yılbaşılar kutladık, toplantılarda terledik. Gelince ne güzel anlatırdın dağları, otostopları. En son gecen bayram görüştük, söz vermiştim sizlere, hakkın kaldı bende, Hakkını Helal Et Can Dostum.(N. Şenol YILMAZ/Ankara)
Sevgili Utku, acı haberi aldığımdan beri bir kara bulut çöktü üstüme. Çok üzüntülüyüm, kaybımız büyük. Ancak seninle paylaştığım bunca şey için çok mutluyum. Aklıma tüm DKSK(ODTÜ Dağcılık ve Kış Sporları Kolu) anılarım geliyor, çünkü çoğunda sen varsın. Beraber bulunduğumuz ortamlara hep güler yüzün, keskin zekan, yasama sevincin yansıdı ve eminim bulunduğun diğer ortamlar için de aynı şey geçerli. Anılarım beni dağ etkinliklerine, ayak ustu geyiklere, muhabbet ortamlarına götürüyor. Varlığın o kadar şey kattığı için gidişini kabul etmek zor geliyor. (Erdem Ergin/Port-au-Prince, Haiti)
TANIMAZDIM GAZETEDE GÖRDÜM VE AĞLADIM
Seni hiç tanımadım adını sadece gazetede gördüm ama senin için ağladım ama biliyor musun herkes senin kadar şanslı olamıyor yolda yürürken başa düşen bir tuğlayla hayat kaybedilebilirken senin gibi zaten uğrunda ölme riskini göze alabildiğin, ortaya canını koyabildiğin bir yolda ölmek de bir avuntu bizler için. Mekanın cennet olsun arkadaşım. (Seval Işık/İstanbul)
İnanamıyor insan ilk duyduğu anda bir şeyler paylaştığı insanın ölmesine. Sanki sonsuza kadar yaşayacakmış gibi geliyor. Belki de kendinden küçüklere ölümü yakıştırmıyor. Utku ile ODTÜ’deki onun ilk benim son 3 senemizi beraber geçirmiştik. Sessiz, sakin ve akıllıydı. Hatta o seneki çömezlere yaptığımız şakalarda sadece o ’uyanmıştı’. Sonrasında biz mezun olduk, peşimizden Utku da mezun oldu fakat onun dağ sevdası bitmedi Demirkazık’a kadar. Yaradandan rahmet dilemekten başka ne gelir ki elden. (Ahmet Sayın/İstanbul)
Çok erken oldu be Utku. Seni hep Mersin Fen Lisesi’ndeki gülen yüzünle hatırlayacağım. Toprağın bol olsun. (Ç.Evren ÖZDEMİR/ İstanbul)
Yol arkadaşından son veda
Utku ve Bürkan’la aynı tırmanışta olan ve arkadaşına son kez "Dağlarda görüşmek üzere Bürkancığım" diyen Ece Saroğlu ise acısını şöyle anlattı: "Siz gittikten sonra, bulutlar kapladı Aladağlar’ın üzerindeki maviliği; orada bulunduğumuz zamanki gibi parlamıyordu güneş gökyüzünde. Sanki Demirkazık da hüzünlenmişti sizi bizden aldığına. O’nun hüznü bizimkine karıştı, gökyüzüne yayıldı. Her ne kadar en keyif aldığınız şeyi yaparken, en sevdiğiniz yerde, dağlarda ulaşsanız da sonsuzluğa, gidişiniz çok erken oldu be kardeşler. Çıktığım her zirveden el sallayacağım sizlere, aldığım her nefeste sizin kadar hissedeceğim dağları yüreğimde. ’Projelerinin devamını getireceğiz elbette, ama bir konuda anlaşalım aslan, ben akademisyen olamam. Dağlarla ilgili olanları konusunda ise geri adım atan, senden aşağı kalan ne olsun! Dağlarda görüşmek üzere Bürkancığım, seni şimdiden çok özledim."