Ankara müzisyen için biçilmiş kaftan

Müzik piyasasında Ankara’da yetişip İstanbul’a giden sanatçıların aksine siz burada kalmayı seçtiniz. Bu bir tercih mi yoksa şartlar mı böyle gerektirdi?

Açıkçası ben her zaman Ankara’ya çok bağlı biri oldum. Memleketimin büyük hayranıyımdır. İstanbul’a karşı da duruşum hep turistik oldu şimdiye dek. Çok yoğun bir sahne hayatım olduğundan, çok da sık seyahat edebilen biri olamadığımdan, pandemi döneminde bu fikrim de biraz değişti. Daha önce baharda hiç gezmediğimi fark ettim ve dört mevsimi yaşayan bu güzel ülkede daha konargöçer yaşamak istediğime karar verdim. Bundan sonra beni her yerde görebilirsiniz buna İstanbul da dahil.

Ankara’nın size katkıları ne oldu? Ya da eksiğini hissettiğiniz yanları nedir?

Ankara bir müzisyen için biçilmiş kaftan. Herkes bir araya gelir ve bol bol müzik yapar. Müzisyen çevre birbirini iyi tanır ve hep etkileşim halindedirler. Bu yüzden bana buranın katkısı, çok iyi insanlarla beraber, küçük yaşlardan itibaren bunu sahnede paylaşabilme imkânı oldu. Eksiğini ise şöyle anlatabilirim. Bu bahsettiğim iyi müzisyenler artık bu memlekette yaşamıyorlar, bir noktada İstanbul’a kaçıyorlar.

KIZ ARKADAŞLARIMLA SAHNE AYRI BİR TAT VERİR

Farklı isimlerle çeşitli oluşumlar içindesiniz. Bunlardan biri olan Retro Queen sadece kadın üyelerden oluşuyor. Bu oluşumdan bahsedebilir misiniz?

Retro Queen ile tanışmamız, Ankara Kadın Müzisyenler gecesi adı altında yapılan bir projede bir araya gelmemizle oldu. Kız arkadaşlarımla beraber sahne yapmak hep farklı bir tat verir bana. Hem çok iyi arkadaş olmamız hem de birbirimize her zaman uyum sağlamamız en sevdiğim vaziyetlerden. Aslında bu bahsettiğim 5 kişi tamamen farklı müzik zevkleri olan kişiler olmasına rağmen, piyasada her zaman dönen ‘5 kadın nasıl anlaşabiliyorsunuz? Kavga çıkmıyor mu?’ dedikodularını da gayet güzel çürütmüş, 6 yıl boyunca bir kez tersleşmemiş bir gruptur.



Pandemiden en çok etkilenenlerin başında sizler geliyorsunuz. 1 yılı bu açıdan nasıl değerlendirirsiniz? Bu süreç neler öğretti?

Pandemi, sanatçılar için epey zorlayıcı ve öğretici oldu. En üzücü kısmı ise sahnelerin kapalı olmasından dolayı icramızdan ve buna paralel olarak maddi kaynaklarımızdan uzak kalmış olduk. Bu süreç seçmiş olduğum mesleğin ne kadar çetrefilli ve pamuk ipliğine bağlı olduğunu göstermiş oldu. Devlet sizi maalesef müzisyen olarak sisteme kaydetmiyor ve varlığınızdan da bi haber oluyor. İlk kez mesleğimi sorgulamak beni derinden yaralayan deneyimlerden biri oldu.

Son bir yılda yeni şarkılar yaptınız. Üretkenlik açısından sizin için verimli bir süreç oldu diyebilir miyiz?

İnsan dışarıda olmayınca haliyle içeri hatta en derine inecek çok vakit buluyor. Bu süreç benim için fazlasıyla verimli geçti. Koskocaman defterler bitti yazdığım şiirler ve şarkılarla. Hepsini yayımlayamadım henüz ama paylaşmak için sabırsızlanıyorum.



TÜM DUYGULARI İÇ İÇE YAŞADIM

Kendi şarkılarını söylemek ve diğer şarkıları yeniden yorumlamak arasında sizce ne gibi farklar var?

Başkalarının şarkılarını seslendirmek, hali hazırda can bulmuş bir yorumu kendince şekillendirmek büyük keyif. Fakat iş kendi yazdığınız satırlara gelince işte orada duygu bambaşka. En özel anlarınızı, fikirlerinizi tüm dünya önünde seslendiriyorsunuz, tamamen savunmasız bir halde oluyorsunuz. Bir ikisini seslendirme imkânım oldu ve o anlarda tüm duyguları iç içe yaşadım. Heyecan, korku, utangaçlık, sevinç bunlar en gözüme çarpanlardı.

RUHU RENKLİ BİRİYİM

Şarkılarınızda daha çok hangi duygulara yer veriyorsunuz? Şarkılarınız nasıl tepkiler aldı?

Ben ruhu renkli biriyim. Yıllardır da birçok sanatçının farklı farklı şarkılarını icra ettiğim için bolca duygu oluşmuş içimde. Bir şarkımda hayallerimden, bir diğerinde olmazsa olmaz aşktan, diğerinde hayata karşı korkak duruş sergileyen birinden, diğerinde ise kâinata güvenen bir kadından söz ettim, ettik.
Şarkılarımı kendi ekibimle, söz ve müzikleri Koray Deniz Tunçel, düzenlemeleri Halit Eren Akbaba yaptım. Şu ana kadar yaşadığım süreçten gayet memnunum.