Bir iletişim sorunu

Genelde Avrupa kamuoyunda hÁkim olan görüş neyse, gazetecilerinki de aynısı... İçlerinden biri Kıbrıs sorununa bakışlarını samimiyetle anlatırken bakın ne diyordu:

Haritayı açınca algıladığımız manzara şu: Türkiye işgalci konumunda kocaman bir ülke, üstelik şeceresi de parlak değil. Hemen aşağısında ise "Kurtarın beni" diye feryat eden küçük bir ada var. Kimsenin aklına büyük ülkenin haklı, küçük adanın haksız olacağı gelmiyor.

Kıbrıs’ı yukarısında Türkiye ile birlikte algıladıklarında gördükleri resim bu. Bu adanın içinde de küçük bir taraf olduğunu ve asıl o küçük kısmın başının dertte olduğunun farkında değiller. Bunun için daha incelikli bir algı mekanizmasının işlemesi gerekiyor. Gelgelelim bu mekanizmayı işletecek yeterli dürtü yok. Dürtüleri ise ancak Türkiye tarafı yoğun ve etkili bir iletişim kampanyasıyla var edebilir.

* * *

Kıbrıs meselesini kavramak, kim olursanız olun "etkin dinleme" yöntemlerinin kullanılmasını gerektiriyor. Oysa Avrupalı kamuoyu önderlerinin Kıbrıs’ta ne olup bittiğine ilişkin etkin dinleme yapmaları için üzerlerinde herhangi bir vicdani baskı yok. Önemli olan bu ihtiyacı doğurtabilmek.

Örneğin "AB aktörleri" dediğimiz, tüm Avrupa’da karar mekanizmalarını etkileyen yaklaşık 100 bin kişi var. Bu insanların onda biri bile bugün artık asıl sorunun, Güney Kıbrıs’ın adadaki sorun çözülmeden önce AB’ye alınması olduğunu bilmiyor.

Öte yandan, Türk limanlarını açmak keşke sorunu çözmeye yetseydi. Diyelim ki limanları açtık. O lök gibi Türkiye’nin midesine oturan, birinci derecede taraf olduğu, adadaki mülkiyet sorununu kim çözecek?

Kıbrıs’ın lideri Papadopoulos’un Türkiye-AB müzakerelerini şantaj unsuruna dönüştürüp KKTC yi ve hatta Türkiye’yi teslim alma politikası izlediğini birilerinin AB aktörleri denilen kitleye anlatması gerekiyor.

* * *

Fetih mantığından kurtulup önümüzdeki beş yılda Kıbrıs için yapılacakları kapsayan bir iletişim eylem planı yazılması gerekiyor. Sağa sola atılan tek kurşunlarla olacak bir iş değil bu.

Kıbrıs sorunu yeni girişimler gerektiriyor. Bir yanda bizim toplumsal blokajlarımız, diğer yanda AB’dekilerin saplantı derecesine varan algı sorunu. Öyle olmasaydı koskoca AB’nin Kıbrıs ve hatta Türkiye politikasını Kıbrıs Rumları belirleyebilir miydi?

AB’ye neye teslim olduğunu hatırlatırken, bizim de bu konuda AB aktörlerini sürekli bilgilendirmemiz gerekiyor. AB, Kıbrıs konusunu düzeltecek ilgi, bilgi ve kapasiteden yoksun. Böyle olduğunun farkında olmamaları ise büyük sorun.