Aşk hakemi kör edince

Dostluk ve barış havası çevremizi daha uçaktan inip Güney Kore topraklarına adımımızı attığımız ilk andan itibaren sardı. 50 kişilik Türk taraftar topluluğumuzun, altı kişilik Brezilya taraftar topluluğuyla karşılaşma sahnesi görülmeye değerdi. Karşılıklı olarak yapılan klasik tezahüratların ardından, milli renklerdeki şapkalar değiş tokuş edildi, kolkola fotoğraflar çekildi. Türkiye lehine olan 50’ye altılık dengenin, sahneye yeni çıkan yaklaşık 100 Brezilyalı’yla bozulmuş olması bile kurulan dostluk dengesini etkilemedi. Uluslararası spor turnuvalarının dünya barışına nasıl katkıda bulunabildiğine, şehre indiğimizde daha da yakından tanık olduk. Kore halkı kendi ulusal markaları dışındaki otomobil markalarını kullanmayacak kadar tutucu bir milliyetçilik duygusuna sahip. Bu katı milliyetçiliğe karşın bir o kadar da misafirperverler ve farklı kültürlere saygı duyuyorlar. Kore'nin ikinci büyük kenti, dünyanın en büyük beş limanından biri Busan sokaklarında gezerken pekçok Koreli ile tanıştık. Hepsi bize büyük ilgi gösterdi. Türk olduğumuzu öğrendiklerinde ilgileri daha da arttı. Kore savaşına katılan Birleşmiş Milletler ülkelerine büyük bir minnettarlık duyuyorlar. Hemen hepsi Kore'nin özgürlük savaşında, onlar için savaşanlar arasında Türklerin de olduğunu biliyor ve teşekkür ediyorlar.

Yabancılara karşı çok sıcakkanlı bir tutum sergiliyorlar. Kendi kültürlerini tanıtmaya karşı aşırı istekliler. Yabancı kültürlere de büyük bir merak duyuyorlar. Sokaklarda yerel kıyafetler giymiş birçok gönüllü rehber dolaşıyor. Yabancılara yardımcı olmak, çevreyi tanıtmak için neredeyse kendilerini parçalıyorlar. Ücretsiz, gönüllü rehberlerin dışında tüm Kore halkı sanki kendini dostluk ve barışa adamış gibi. Birisine bir şey sorduğunuzda, sorunuzu anlayamadıkları veya cevabını bilmedikleri için yardımcı olamıyorlarsa hemen suratlarının şekli değişiyor, ağlayacak gibi oluyorlar.

Sokaklar dünyanın dört bir yanından gelen taraftar ve futbolseverlerle dolu. Herkes birbirleriyle tanışıyor. Ayaküstü sohbetler yapılıyor, karşılıklı başarı dileklerinde bulunuluyor. Yedi, sekiz kişilik Uruguaylı bir taraftar grubuyla tanışıyoruz. Güney Koreli, gönüllü rehber meleğimiz, hemen onların da melekliğini üstleniyor. Yolda Koreli, orta yaşlı bir karı kocayla karşılaşıyoruz. Ururguaylılar’ın da katılmasıyla 10-12 kişiye varan grubumuzu akşam yemeğine evlerine davet ediyorlar. İsterseniz yatıya da kalabilirsiniz diyorlar.

Denize tepeden bakan bir banka oturmuş çoluklu çocuklu Koreli bir ailenin babası, ayçekirdeği yer gibi hareketlerle yedikleri, ilk bakışta ne olduğunu çıkartamadığımız tuhaf yiyeceklere merakla gözümüzü diktiğimizi fark eder etmez, hemen ikramda bulunuyor. Avucumuza doldurdukları nemli nesnelerin, minik deniz minareleri olduğunu görüyoruz. Her taraf, farklı milletlerden insanlarla dolu. Herkes birbirleriyle tanışıyor, farklı kültürleri tanıyor. Yeni kurulan bu dostluklar, her taraftara destekleyecekleri yeni takımlar, her takıma yeni taraftarlar kazandırıyor. Kore'de yaklaşık 100 Türk yaşıyor. 5000 kadar Türk'ün de taraftar olarak Kore'ye gelmesi bekleniyor. Seul'deki İstanbul Kültür Merkezi'nin direktörü Ertan Atay'a göre Kore-Türk Dostluk Derneği üyeleri de dahil olmak üzere Türkiye'yi maçlarda aktif olarak destekleyecek 400 kadar da Koreli olacak.

Türkiye-Brezilya karşılaşmasına giderken, stat çevresinde karşılaştığımız manzaralar Atay'ın tahmininin oldukça cimri olduğunun ipuçlarını veriyor. Türk bayraklı, kırmızı beyaz giysili, Galatasaray formalı Koreliler’e daha stada fazla yaklaşmadan rastlamaya başlıyoruz. Tribünlerden edindiğimiz izlenime göre Koreli Türkiye taraftarlarının sayısı birkaç bini buluyor. Maçtan sonra hangi G. Koreli ile konuşsam, vatandaşları hakemin yanlış kararı için Türkiye'den özür diliyor. Ve bence G. Koreli hakemin yanlış kararı bile Türkiye-G. Kore arasındaki dostluğu zedeleyemiyor. Bakalım Türkiye'yi destekleyen G. Koreliler’in sayısı bugünkü maçta ne kadar kalabalık olacak?