Yok belki de benim anne olmam hata!

Nasıl bunaldım,

Nasıl yoruldum anlatmam mümkün değil.

Şu an, pes ettiğim andır.

Pes!

Elimden geleni yapıyorum. Hala daha yetmiyor.

Hep daha fazlası isteniyor.

Hani daha fazla ne yapabilirim diye düşünüyorum, hakikaten bilmiyorum.

Demek elimden de ancak bu kadarı geliyor arkadaşlar, daha fazlası gelmiyor.

Yapacak bir şey yok.

Daha daha fazlasını yaparsam da zaten ben, ben olmayacağım.

Benim çocuklarımın da şansına ben çıktım iyi mi!

Onlar da bana çattılar.

Artık bu onların kaderi miii, yoksa bunda da mı benim hatam var bilmiyorum. Kendimi suçlamaktan da yoruldum çünkü. Ay nerede hata varsa kesin kadınlarındır ya hep...

Yok öyle!

Artık kendimi suçlama hastalığından da perişanım.

Vicdan azabı çekmektense bitmiş haldeyim.

O yüzdeeen, yapılması gereken en doğru şeyi yaparak aşırı hızlı bir şekilde suçlayacak birini bulmam lazım.

Pek tabi bu durumda en doğal, en kolay ve en yapılabilir şey derhal kocayı suçlamaktır!

Accayip güzel suçlarım J.

Ama olmaaaz!

Ben işin kolayına kaçmayı da sevmiyorum. Malum mazoşistim, ondan kocamı da suçlayamam, çünkü onu suçlarsam bir de bunun vicdani hesabını çekmek zorunda kalırım.

Ben deee... düşündüm taşındım ve “ortamı” suçlamaya karar verdim.

Beni bu ortam bu hale getirdi arkadaşlar!

Ortam utansın tamam mı!

Sağım solum, her yerim süpersonik annelerle çevrili.

Kabus gibiler. Bilmedikleri şey yok.

Ben öyle değilim.

Öyle çok bilmediğim ve yanlış yaptığım şey var ki... Ben de kabus gibiyim.

Ben zannetmiştim ki, kendi kendime annecilik oynayacağım. Kafamı “bu doğrudur-bu yanlıştır” olayına hiiiç bu kadar çok takmayacağım. Ne mümkün!

Ortam beni bitirdi.

Mahvetti.

İşe gitsem bir türlü, ev annesi olsam bir türlü.

Çalışan anne olsam sorun, olmasam sorun.

İlgili anne olsam sorun, olmasam başka sorun.

Her şey bu kadar mı zor, karışık, içinden çıkılamaz ve saire ve saire olur?

Neden bunları bana daha önce söylemediler anlamıyorum ki!

Bakın bir ricada bulunacağım şimdi.

Ben kendime gelene kadar şu doktorlar moktorlar, uzmanlar, tecrübeli ana babalar, çok bilmiş ve herşeyi halledebilen, olağanüstü kusursuzlar, kim var kim yok herkes düşsün yakamdan bi nooolur.

Bir kafamı toplayayım hele.

Bırakın da kendi kendime annecilik oynayayım hele...

Kendi bildiğim şekliyle.

Düşe kalka belki de; ama içimden geldiği gibi işte.

Oku oku oku

Uygula uygula uygula

Değiştir çalkala salla

Dikkat ver, dikkat dağıt, oyala...

Saçmala yavrum saçmala...

Yemin ediyorum arap saçına döndüm ama ha!

Yonca

“üşütük”