Tuzla hayvan barınağı

En azından kısa süreli de olsa bu hayvanlara birazcık sevgi vereyim, hem ben mutlu olayım, hem onlar mutlu olsun diye kalktım Tuzla’ya gittim hafta sonu. Bu organizasyonu yapan arkadaşım, ben ve bir çift koyulduk yola.

400-500 kadar köpeğin olduğu bir yer. Sadece köpeklerle ilgileniyorlar.

Barınağa birileri geldiğinde köpekler hemen havlamaya başlıyorlar.

“Beni dışarı çıkar, azıcık ilgi göster...” demeye çalışıyorlarmış. Kendimce en çok ilgi isteyenleri belirleyerek birkaç tanesini gezdirdim. Son derece uslu köpekler. Bir çoğu gezdirirken size müthiş eşlik ediyor. Azıcık başlarını okşuyorsunuz, 10-15 dakika yürütüyorsunuz. Bu bile onları inanılmaz mutlu ediyor. Kafeslerine döndüklerinde çok huzurlu oluyorlar.

Barınağın iki gönüllüsü var. Deniz Hanım’ la İnci Hanım.

Haftada 5 gün oradalar.

Müthiş bir koşuşturma. Deniz Hanım laf arasında sırf buradaki koşturmadan 4 senede 15 kilo verdiğini söyledi. Hiç oturmadan durup dinlenmeden köpekleri beslemek, gezdirmek, ilaç vermek, ziyaretçilere yol göstermek için koşuşturuyorlar azimle, sevgiyle. Gelenlerin işin ucundan azıcık tutması onları inanılmaz yüreklendiriyor. Bu hayvanlar için de hala umut olduğunu anlıyorlar.

Köpeklerin mama, battaniye, ilaç gibi ihtiyaçları var. Ama esas mesele oradaki köpekleri bir aile sahibi yapmak. Sahiplendirdikleri çok köpek olmuş, ama hala evsiz bir dolu köpek var.

Bu e-postayı yazma sebebim etrafınızda köpek sahiplenmek isteyenler varsa, onları buraya yönlendirmeniz için...

Bir de resim yolluyorum barınakta çektiğim. Bu miniş benim favorimdi. Kafese her yaklaştığımda bu pozu verdi, nefis bir şey J.

Bu da barınağın internet sitesi: www.tuzlaninkopekleri.org

Selda D.

Yine de açıklayıcı dip not: Yukarıdaki satırlar dünkü “Göle maya çalma” yazıma gelen iletilerden sadece birine ait. Yüzlercesinden birine. Aldım Selda’ nın iletisini olduğu gibi kopyaladım buraya. Umudunuzu hiçbir konuda yitirmeyin e mi? Sessiz sedasız çok güzel şeyler oluyor. Bunu bilin... devam edin.

Yonca

“ajan”