Testislerinizi kontrol ettiniz mi?

Hep kadınların meme kanserinden veya genelde kadınların kanserden “kadın hastalığı” olarak sansürlü bahsetmesinden, çekinmesinden filan söz ediyoruz. Oysa bence kadınlar -ünlü ya da ünsüz- hastalıkları konusunda gayet açık, gayet cesurlar.
Ben esas erkekleri kanser konusunda çok daha zayıf görüyorum ve bu son derece endişe verici.
Daha hiç, testis kanseri olduğunu paylaşan bir “ünlü”, hadi onu bırakın sade vatandaş görmedim. Ha, bir tanesi hariç. O da arkadaşım olduğu için bildiğim Alim Erginoğlu.
Alim hastalığının hikayesinin kitabını da yazdı hatta. “Bir Türk, Bir İngiliz ve Üç Kuruşluk Dünya” adlı kitabında yaşadıklarını gayet net anlattı. Kitap, hayata tutunmaya dair bir seyahatname.
Testis kanseri inanılmaz yaygınlaştı ve 30 yaşa kadar indi üstelik. Ben daha yeni öğrendim, erken teşhis durumunda spermlerin dondurulması ve hastaların iyi bir tedaviyle çocuk sahibi olmaları da mümkünmüş. Siz hiç etrafta mesela bu konuda yapılan bir farkındalık çalışması ve bu konuya el atmış “ünlü” gördünüz mü?
Neden yok?
Ben mi görmedim. Yoksa dikkat mi etmedim acaba?
Ama olsa dikkatimizi çekmez miydi yahu?
Kadınlar -ünlü veya ünsüz- kanser konusunda inanılmaz duyarlı. Arkadaşım, gayet sade vatandaş ve Hürriyet Aile yazarı, Özlem Aysoy mesela: “Neden Ben?” adlı kitabında yaşadığı meme kanserini yazdığı gibi, Pembe Güç diye bir de dernek kurdu. Japonya’daki meme kanserli kadınlara kadar uzandı hikayesi.
Kadınlar bu konuda hiç de sanıldığı kadar sessiz ve utangaç filan değil.
Hatta ben eminim, erkekler adına da duyarlı olurlar icabında.
Olayı kadın-erkek tartışmasına taşımak değil amacım. Siz anladınız beni.
Erkeklerin de kansere dair farkındalığa, bilinçlendirilmeye ihtiyaçları var bence.
Diyeceğim o ki, eşinizi, sevgilinizi, kocanızı, partnerinizi, “diğer yarınızı”, kardeşinizi, babanızı uyarın.
Testislerini en son ne zaman kontrol etmişler acaba?
Yonca “erkek Hatçe”

Koş Urfa!

Bu pazar, yani yarın Şanlıurfa’da ilk defa yapılacak olan New Balance Yarı Maraton ve 10K yarışına ait detaylara www.yaristakvimi.com sitesinden ulaşılabilirsiniz. Koş Urfa Koş! Seneye, ben de geleceğim ikincisine...
Yonca
“takipçi”

Kerem Görsev hayranı

Arda Büyükgüral şu an 8 yaşında. 2,5 yaşından beri çok ciddi bir Kerem Görsev hayranıymış. Görsev’in konserlerine de gitmiş. Evde, her parçasını çalmaya çalışıyormuş. Çalamadığı zaman da sinir yapıyormuş. İyi de piyano çalıyormuş kerata. Geçenlerde öğretmeni bir ödev vermiş:
“Topluma örnek, üç kişi yazınız. Birini seçip nedenini anlatınız...”
Arda’nın cevabını veriyorum şimdi kelimesi kelimesine:
“Chopin, Mozart ve Kerem Görsev. Kerem Görsev çocukluğundan beri piyano çalıyor. Dünyayı besteleriyle güzelleştiriyor. Konserleriyle insanları mutlu ediyor.”
Ne şeker değil mi?
Yonca “hayrana hayran”

Psikolojik taciz

İngilizce’si “bullying”. Türkçe tam olarak nasıl adlandırılıyor bilemedim. Ama olay şu; bir insana onu rahatsız etmek amacıyla yapılan bir tür psikolojik taciz, dengesiz güç kullanımı. Geçen hafta kızımızın başına geldi. Bir arkadaşı kampta çekilmiş bir fotoğrafını sağa sola dağıtıp dalga geçmiş okulda.
Fotoğrafta vahim bir şey yoktu ama, ne olursa olsun, dalga konusu olmak iğrenç bir şey. Çocuk ayrı perişan oldu, biz ayrı. Sabahlara kadar ağladı. Okul, çok şükür, bu bullying olayını acayip önemsediği için bunu yapan çocuk ceza aldı ve kızımızdan özür diledi. Öğretmenler hâlâ takipteler hem de...
Kızımıza hem biz, hem okul hem de yakın arkadaşı destek çıkınca çabuk atlattık, çok şükür. Ama bu konu hiç de öyle küçümsenecek, aman canım, öğrensin böyleleriyle de baş etmeyi denecek bir durum değil. Bu yüzden elini ayağını her şeyden çeken, çekmeye mecbur kalan çocuklar var. Çocuk değil, kocaman insanlara da yapılıyor bu “bullying”.
Aman dikkat!
Yonca “sıyrık”