Sızı...

Tek başına,

Kızım sahnede ayakta durdu, minicik suratı ve ürkek ama gülümseyen bakışlarıyla...

Utangaç bir edayla selamlayıp bizleri, başladı kemanını çalmaya.

Bir çocuk şarkısı “Mary had a little lamb” (Meri’ nin küçük bir kuzusu vardı) şarkısını çaldı büyük bir çabayla.

Başlamadan önce gözgöze geldik.

Dudaklarını ısırdı.

Kızım daha 8 yaşında.

Benim için o bir bebek hala!

Kendini yatıştırmaya çalıştıkça heyecanı arttı, bakışlarını kaçırdı.

Ben anladım…

Annesiyim, anlarım her şart altında, bir bakışı, tek nefes alışı yeter de artar kızımın ne hissediyor olduğunu anlamam için bana.

Hatta bazen malum olur içime.

Gözlerimle görmesem de bilirim, ne zaman mutludur, ne zaman huzursuzdur…

Kalbi gümbür gümbür atıyordu sahnede.

Kulağımın dibinde duydum minicik kalbinin kocaman sesini.

O hata yapmak korkusuyla tedirgindi,

Ben o üzülecek diye tedirgindim.

Anneyim, kıyamam ona!

Derin bir nefes aldı, güzel güzel çaldı parçasını dudaklarını ısıra ısıra, hatasızca.

Elinden gelenin en iyisini yaptı ya, benim için en önemlisi budur aslında.

Her ne yapıyorsan yap, elinden gelenin en iyisini yapacaksın.

Eğlenerek yapacaksın, budur esas olan hayatta!

...

Güzel kızım çok ısrar etmişti geçen sene keman almam için ona.

Ben de almadımdı inatla.

Daha yeni vazgeçmişti flüt ve piyanodan, inanmadım ciddi olduğuna, ayran gönüllü sandım kızımı.

Haksızlık yapmışım ona.

Bayram paralarını biriktirdi.

Kendine bir keman aldı.

Hatta keman derslerinin parasını da kendi biriktirdiği para ile ödedi.

Derken derken, kendi kendine duyduğu şarkıları taklit etti. Şaka maka ilerledi.

Çok zor keman çalmak...

Sabır işi.

Mini minnacık parmaklarının uçları nasır tutmuş meğer, dün gece fark ettim ilk defa.

“Parmaklarımın ucu sızlıyor, canım çok yanıyor Annecim…” dediğinde gözlerim doldu, benim de parmaklarım sızladı aynı anda. Canım acıdı...

Ellerini aldım avuçlarıma,

Sardım.

Kıpkırmızı olmuş parmak uçlarını öptüm.

Elleri bence küçücükler hala...

Oysa minik prensesimin elleri büyümüş de keman tutarmış ha...!

Hislerden his beğen Yonca!

Yatmadan önce, “Korkma. Eğlenmene bak. Yanlış çalsan da, korkunç sesler çıkarsan da, bizim için senin kemandan keyif alman, elinden geleni yapmış olman önemli, biz seninle gurur duyuyoruz!” dedim kulağına usulca, gözlerim buğuluca...

Güzel kızım sımsıkı sarıldı bana.

Gece yanında uyudum,

Parmakları dudaklarımda...

Parmak sızısını almak istedim aklımca.

...

Almışım da galiba.

Kızım parçasını çok güzel çaldı.

Selam verdi...

Mutlu mutlu,

Gülümseyerek indi sahneden aşağıya.

Yonca

“gururlu”