Siz okurken ben koşuyorum!

O gün öyle hırslandım ki bu işin bizim tarafımızdan gerektiği gibi sahiplenilmemiş olmasına, bir tane bile dünya markasının sponsor olmamış olmasına, Türk markalarının uyumuş olmasına; “şu koca dünyanın tek kıtalararası koşusunu lütfen marka yapalım!” diye ciyaklamıştım köşemde.

Ben o gün karar verdimdi. Elime geçen her fırsatta koşacağım, bunu da yazacağım, bu işin nasıl bir “şehir pazarlama” mucizesi olduğunu anlatacağım diye. Hem olay sadece pazarlama da değil ki. Spor! Artı bir sürü başka güzel işe de yarıyor bu organizasyonlar.

İşte şu anda siz bu satırları okurken, ben, Dubai’de “Standard Chartered Dubai Maratonu’nda kocamla 10 km. koşuyor olacağım. Acilen tabanıma kuvvet dileyin! Hemen şimdi dileyin; çünkü benim gibi iki uçuş arası iki kutlamaya katılarak koşmaya hazırlanan yoktur da ondan. Yine eşim beni geçecek, ben yine sinir olacağım ama olsun. Koşacağım. Koşuyorum. Eğer yetişirse resmi sonuçlar pazartesi bildiririm. Olmadı cumaya.

Ayrıca Avrasya Maratonu sırasında inanılmaz bir olaya tanıklık edip, Boğaz Köprüsü üzerinde ADIM ADIM derneği ile tanışmıştım. Onlarla beraber harika bir işe girişiyorum. Hem bağış toplayacağız, hem spor yapacağız. Ben anlatana kadar www.adimadim.org a bir göz atın. Bakarsınız 7 Mart’ta Antalya’da, RUNtalya 2010’da hep beraber koşarız. Harika olacak. Sizin de desteğinize ihtiyacım var orada, ona göre.

Yonca
“Vınnn!”

Jet hızıyla İstanbul

Uçaktan in. şok şok şok! Ben uçaktayken cebe gelen kısa mesajlardan alınan haberlerle son dakika programı değiştir. Hastaneye git. Gülüm ve çocuklar bir çeşit kusma ve ishal yüzünden hastanelik olmuşlar. Çok şükür çabuk toparladılar. Hastaneden çık. O ara hasret gider. Tabi giderebilirsen. Doymak ne mümkün. Eve git. Kuaföre git. Çık. Giyin.

Amanın bu ıstanbul’da insanlar ne giyer diye düşün, geril. Kar yağıyor. Lapa lapa. Trafik desen amanin booo! Olacak gibi değil. Eyvah geç kaldım.

Nefesini tut. Topuklu niye giydin diye düşün. Düşünme. Vaktin yok ki düşünmeye. Artık olan olmuş. Zaten gelmişsin 35 saatliğine. Koş Babylon’a. Neden mi? Reklamcılar Derneği tarafından, yılın internet sitesi seçilen benim de 2.5 yıldır yazarı olduğum Hürriyet Kom Te Re’nin başarısını kutlamaya. Gir Babylon’dan içeri. Çok şükür kırmadın bir yerini. Kaygan zeminde, topuklular ile yürüdün yıllar sonra Taksim’de. Aferin Yonca.
Aaa o da ne? Sağda Melike (Karakartal), solda Melis (Alphan). Tanıştım en sonunda ikisiyle de. Sohbet sohbet. Müzik. Fatih Çekirge zaten yerinde durmamak demek, enerji demek. Haydi zıpla dans et. Eğlen. Mutlu ol, hasret olduğun ıstanbul’undasın. şükret. Efes Light özlemişim. Gurbetten gelen adamı bir o paklar. ıç bir adet.

Eyvah geç mi oluyor? Ya bu kar tuttuysa? Eve dönüş zor. Ufak ufak tüysen iyi olacak. Taksi bul. Eve git. Yaz kom te re ye. Uyu. 3 saat kaldı sabah harekete geçmeye. Daha Ertuğrul’un gecesine hazırlanacaksın. “Tavşan kardeş” olayındaki son duruma bakacaksın. Tavşan tavşan olalı memlekette bu kadar ünlü olmadı. Bunu bir kenara yazacaksın. Bir de film hazırlamışlar, kim bilir nasıl ağlayacaksın. Çok ağladım. ıki göz iki çeşme.

Sabahına Kelebek Cuma yazısı yazacaksın. Çocuklarımı özledim. ınşallah ödevlerini yapmışlardır. Yapmışlardır elbette. Ertuğrul’un gecesi bitince acilen uçağa atlayıp Dubai’de olacaksın. Aynı gecenin sabahı 10 km. koşacaksın. Bütün bu yazdıklarım şu geçtiğimiz salı-çarşamba yaşandı hem de. Allah bana akıl fikir versin bence. Rastgele.

Yonca
“telgrafsal”

Hayata Artı Vakfı

Bir reklam var, bayılıyorum. Hani köyde bir kahvehaneye girip gençler oradaki çiftçi amcalara topraktan nasıl daha fazla verim alacaklarına dair fikir veriyorlar, onlara yardımcı olacaklarını anlatıp, beraber işe koyuluyorlar. En son teknikleri doktora tezlerinden çıkarıp hayata geçiriyorlar.

Lütfen bir dikkat edin, seyredin o reklamı. Her gördüğümde kitlenip kalıyorum. Gözlerim doluyor. Bence projede çalışan o çocuklara söylenecek söz yok. Harikalar!

Coca Cola’nın bu işe baş koyup bu projeyi üstelenmiş olması da takdire şayan. Biz mışıl mışıl uyurken hayatımıza değer katmak için küçük mucizeler yaratan insanlar var hâlâ. Destek vermek gerek onlara.�

Yonca
“Artı Hayat”