Özrüm kabahatimden büyük…
Salı günü, yani dün, öyle inanılmaz acayip yoğun ve karışık; ama bir o kadar güzel bir gün geçirdim ki, saatler nasıl geçti şu satırları yazdığım gecenin geç saati geldi hiç anlamadım gitti.
Haberin Devamı
Oğlumuzun okulda konseri vardı dün.
Nasıl güzel şarkılar söylediler… Hem güldüm, hem gözlerim doldu.
Kızımız da keman çalıyor. Onun da okul orkestrasıyla konseri vardı.
Çalışan annenin cefası olan günlerden biriydi anlayacağınız. İşten izin aldım; çünkü işe gidecek vaktim kalmadı resmen!
Oğlumun konserine, kızımın konserine, oradan eve alınacak şeylere zaman ayırdım. Deliler gibi koşturdum. Bir dakika oturmadım.
Kendimi iyi bir ev kadını gibi hissettim dün.
Aslında bundan keyif de aldım.
O yüzden zaman inanılmaz hızlı akıp gitmiş. Hiçbir şeye yetişemedim. Yorgun ama mutluyum.
Yazımı yarına bıraktım.
Ama yine de Radyo Ben’i dinleyin. Bizi müziksiz bırakmadım.
Yonca
“utanmaz”
Haberin Devamı
