Kötü Kadın Yonca

Ne demek bu “iyi aile kızı” ya? Ne demek bazı kızlar bazı işleri yapabilir bazıları yapamaz demek? Neden böyle şeyler sokuyoruz durup durup aramıza. Ne gerek var bunlara? Hem varsa böyle bir tanımlamaya prim verenler hâlâ, bu durumda en önce biz ailece hapı yuttuk ya...

Benim ailem bence gayet iyi, bu durumda kızım da iyi aile kızı ve kızım yeteneğinden dolayı daha küçük olsa da ciddi ciddi dans konusunda çalışmakta. Ve eyvah(!) bu gidişle büyüdükçe sahnelerde olabilecek ve ve ve desenize kızımı köçek ettik, hayatı kaydı, bu durumda kötü kız olacak bizim standartlarda; “Türk Erkekleri Standartları” baabında!

Yaaaa sabır! Yaaaa sabır! Yaaa sabır sabırsız Yonca!

Neden bu kadar gereksiz, abbuk sabbuk kavramları durup durup ortaya salıyoruz anlamıyorum ki! Neyse yine de çok şükür sakinim. Bi sakinlik çöktü üzerime bu ara ya hayırlısı. Hmm demek bu durumda da her an iyi aile kızı olabilirim. Ama yok! Olamam ben iyi aile kızı! Ben zaten iyi bir ailenin kötü kızı olmuş olmalıyım ki buradayım, bu köşede. Burası da pekala bir sahne ve ben malum pek susamam, çok konuşurum, insana fenalıklar gelir, başımın dikine giderim, garip biriyim, asla yerimde durmam, içimden nasıl gelirse öyle konuşur bir dolu saçmalarım, gazeteye gittiğimde herkesin ortasında zıplarım, fikrimi düşüncemi sakınmam, yüksek sesle gülerim, asla bir kıyafeti tek parça giyemem illa üst üste abuk sabuk şeyler uydururum, zamanında tiyatroyla uğraşmışlığım olduğu gibi, ülkemizde hakkında müstehcen yazar olarak dava bile açılan Appollinaire’in “Tiresias’ın Memeleri” oyununda zamanında Tiresias olarak sahnede soyunup balondan memelerimi çıkarıp bi güzel yakmışlığım da var. Hiii!

Durum vahim; çünkü bir de malum ayrıcana bu gazetede köşe yazarı olduğum için bazıları tarafından gazeteci de zannedilebilmekteyim. Anam anam anaaam, ben bitmişim, ağlayanım yok, sizce kimlerden yardım istemeliyim? Kötü Kadın Yonca ben değilsem, peki ben kimim?

Ha ama evli ve iki çocuklu bir anne olduğuma göre artık, aklımı başıma devşirmiş ve iyi aile anası olmuş gibi görünüp durumu pekala hâlâ kurtarabilirim. Bu durumda artık yazı yazmayı bırakmak zorunda mıyım? Eyvah! Esas o zaman biterim. Dağlara taşlara ve bol tü tü tü! Peki ama örneğin Demet Akbağ da “iyi aile kızı” değil miydi de tiyatrocu oldu, anlamış değilim, kafam hayli karışık bu konuda, bilmem ne diyeyim.

Cinsel tercihler, şekiller, tecrübeler içerikli “iyi aile kızı” safsatası yüzünden insanlara ne yapıp ne yapamayacaklarını söyleyebiliyorsak biz hâlâ...

Hâlâ daha...

“Türk’ün aklı sonradan gelir”, “Geç olsun güç olmasın” misali, daha çok kereler ve sık sık “kendine gel insanlık” yazısı yazacağımız belli olmuştır.

Hepimize hayırlı ola.

Yonca
“iyi anne”

İnek gibi Baykuş Yonca

Hani bu köşemdeki logomda bunlar vardı ya; bir anne inek, bir çocuk inek ve bir de baykuş, yanlarında 4 yapraklı bir yonca ile... Önemlilerdi onlar benim için. O logoyu bana ıdil Gürkan yapmıştı Kelebek köşem için özel. Hikayesini yazmaya kıyamadığım bir hikayesi vardı logomun. Hep böyledir ya zaten; insan kafasında doğru zamanı getiremez çok sevdiği şeyler için ve zaman geç olur, gider insan sinir olur.

Geçtiğimiz pazartesi itibariyle hepimizin logoları gitmiş. Acık üzüldüm. Arayanlar, e-posta atıp soranlar oldu “Yonca logona ne oldu?” diye, garip bir şekilde sevindim. Meğer benim gibi sevenleri varmış logomun. Çünkü o logo bendim. Ben aynen o logodaki tiptim; inek gibi çalışkan çocuk, inek kadar tembel anne, inek kadar hayat veren ve baykuş kadar sessiz olup ses çıkarttı mı da ürküten, ya gece gün batımında ya da sabah gün doğumunda cin kesen bir cins baykuşumdur çünkü ben.

Hatta Yalıkavak’ta, yazları saatleri hiç şaşmadan sabah ve akşam gelip bana selam çakıp giden bir baykuşum vardır, çok özlerim kışları onu ben. “4 Yapraklı
Yonca” derdi -rahmetli demeye dilimin hâlâ varmadığı- babam bana, annem çok inanır uğuruma, o yüzden 4 Yapraklı Yonca’yımdır ben bana ve yakınlarıma...

Öyle ya da böyle...

İnek bir öğrenci, tembel bir anne...

Baykuş insan ve şanslı bir kadınım bence.

Yonca
“logosuz”