Korkuluk

Bize yakışmayan bütün özelliklerle ilgili. 

Bize ne oldu?

Gün geçtikçe değişip kötüleşiyor muyuz?�

İnandığımız değerlerin yerini farklı şeyler mi alıyor artık?

Her gün bir şey daha eksilip gidiyor hayatımızdan. Doğruluk, dürüstlük, sevgi, saygı…  Önceleri tanımadığımız insanlara bile verdiğimiz selam, şimdilerde zar zor verilir oldu. Her gün bir gülümseme daha eksiliyor hayatımızdan. Bir ses. Bir harf. Her gün çekip giden, biraz daha bizi eksilten değerlerin farkında bile değiliz belki.

Farkında olanlarımızsa “Yapabileceğimiz bir şey yok!” demeyi tercih ediyor gizliden gizliye.

Konuşmuyoruz eskisi gibi.

Paylaşmıyoruz. Sevgiler paylaşıldıkça büyür deriz ya hep, büyür. Neşe, hastalık gibidir, dağılır. Ama biz klavyeden ayrılmayan ellerimizle, başımızı ekrandan kaldırıp etrafa bakmaya bile üşeniyoruz.

Biz ki eskiden komşusu açken uyuyamayan bir toplumken, şimdi kendimiz tok olalım o bize yeter düşüncesiyle yaşayan bir toplumuz. Herkesin üstünde bir ölü balık hali var. Çevreyi koruyalım deriz, yerdeki çöpü kaldırmayız. Bizim çöpümüz değildir çünkü. “Ben” merkezli insanların arttığı bir toplumda cinayet de, yağma da, hırsızlık da artacaktır. Artıyor da.

Bizler “ben”cil oldukça  çok kolay dağıtırlar bu yıllardır süregeldiğimiz topraklarda bizi. Dinini düşündürürler bize karşımızdaki insanın,  kökenini, ırkını. Önemli olan onun yıllardır bizden olması  değildir. Önemli olan şimdi durduğu taraftır.

Komik olansa, bir tarafta durmak zorunda olmasıdır insanın. “Dur!” demeliyiz buna avazımız  çıkana kadar. Çünkü toplum, tıpkı bir cümle gibidir. Her harf bir bireyi temsil eder. Harfler olmazsa kelimeler, kelimeler olmazsa cümle olmaz. Cümle, nokta yokken bile olmaz. O harfler kelimeleri oluşturduğunda içi boş kelimeler de cümleyi anlamlı kılmaz. Ölü balık halindeki her birey içi boş bir kelimenin parçasıdır. Anlamsız. Yararsız.

Yapabileceğim bir şey yok demek tüm sorunları bir odaya doldurup üstüne kapıyı  kapatmaktan ibarettir. Vardır. Herkesin yapabileceği bir şey vardır. Hem ne demiş şair şiirinin son dizelerinde :

“Benden geçti mi demek istiyorsun

Aç iki kolunu iki yanına

Korkuluk ol”

Cavide ALİ 

ozgursun_aslinda@hotmail.com

***

Cavide, Bursa Anadolu Lisesi’nde okuyormuş. On birinci sınıf öğrencisi henüz... Yazısı çekilişte çıkınca “Cavide sen kaç yaşındasın Allah aşkına, neredesin, ne okuyorsun?” diye sorunca ben, kendi kendini anlattı bana şeker şeker...

Sayısal sınıfı olarak iki gazete çıkartmışlar okulda. Bu yazı, o gazetedeki köşe yazısıymış işte...

Aralık 2009 bitmeden, Cavide kondu köşeme.

Sıra geldi Ocak 2010 çekilişlerine.

Yonca

“köşekaptırmaca”