İnsanın gönlünden geçenin diplomasını alma şansı olsa...

Bir çeşit Ütopya!

Düşünsenize hele, canınız çiçekçi olmak mı istiyor, şak imkan tamam, okul tamam, aldınız mı bir de diploma...

İşiniz de pek tabi hazır, ne de olsa burası Ütopya, bu durumda siz de çiçeksiniz anında.

Offf... Düşüncesi bile iyi geliyor bana!

Keşke, keşke, keşke....

Her ne kadar keşke demeyi sevmesem de;

İnsanın gönlünden geçen mesleğin diplomasını alabilecek olduğu, gönlünü kaptırdığı şeyin okulunu okuyabilecek olduğu bir düzen olsa.

Hayat gailesi olmadan mesela!

İyice uçtum di mi ama? J

O zaman çalışmaktan da bıkmazdık asla.

Bir insanın sevdiği şeyi yapmasıyla, zorunlu olduğu şeyi yapması arasında çok büyük fark var.

Yaşadığım için, biliyorum, inanın bana.

Biri çok yorucu, zorunlu olan. Diğeri hayat verici, gönül işi olan.

Zorunlu işinde insanın hep uykusu geliyor mesela, gönül işinde ise 24 saat cin kesiyor adeta.

İçinden geleni yapmak isteyene asla “Dur yapma!” demem, sevdiğin şey uğrunda perişan olsan da şikayetçi olmazsın, o yüzden.

Oysa, çocukken hayal kurarsın, örneğin büyüyünce aşçı olmak istersin, daha ağzını açıp büyüklere anlatmayı denerken paparayı yersin!

“Aç kalırsın! O işte para yok, sana göre değil.” derler, hayallerini daha olmadan söndürürler.

Farklı olmayı seçmek istediğinde, fikrine bile tahammül edemezler.

Etraf ne düşünür, en çok buna kitlenirler.

Oğlum bu aralar benzincilere bayıldığı için “Ben benzinci olucam anne!” deyince, “Tabi olursun oğlum!” dedim.

5 yaşında bir çocuğun hayallerini, hayatta herşeye taktığımız kalıplara kurban etmek istemedim. Meslek küçümsemeyi hiç benimsemedim.

Kızım da dans öğretmeni olmak istiyor, sonuna kadar desteğim.

Onları bu hayatta en çok ne mutlu edecekse, onu olsunlar dileğim. Kendilerine saygı duysunlar, işlerini severek yapsınlar, çok isterim.

Para her zaman herşeyi vermiyor insana, yemin ederim, insanı ya şımartıyor ya da hazımsızlık yapıyor.

Gönlüm beni ısrarla geceleri uykusuz bırakıp hatta arada bir hasta ediyor olsa da,

Gündüz bambaşka bir işte çalışmak zorunda kalmış olsam da,

Aslında hayallerime kavuşmak için çalıştığımı biliyorum ya, şikayet edemiyorum asla.

Çünkü inanıyorum bir gün sadece gönlümün işini yapacağıma.

Herkese,

Bir gönül diploması ve gönülden kazanılacak kararında para dilerim.

Gerçek olsun hepimizin gönlünden geçen,

Hayallerimizdeki Ütopya.

Yonca

“sabırla”