Paylaş
Ben de o kervana katıldım.
Herşeyi bilip hiçbir şey bilmeyenler kervanına.
Bunu bilinçli bir şekilde isteyerek yaptım hem de.
Yoruldum.
Yorgunum.
Duymak-görmek-bilmek istemiyorum.
İnanın içimden hiiiç birşey gelmiyor şu anda.
Ne okumak, ne yazmak, ne konuşmak ne dinlemek.
Herkes aynı kitabı mı okuyor... Ben okuyamıyorum.
Merak ediyorum ama yapamıyorum. Kitlenip kalıyorum.
Herkes aynı programı mı seyrediyor... Ben televizyona bakamıyorum...
Koca bir milletin her daim yaptığı vurdumduymazlık yapma hakkımı kullanıyorum bir süreliğine.
Kendimi kapadım dış dünyaya.
Hem de o biçim.
İçim tükendi gündem takibinden.
Nefret geldi gazetelerden.
Ben de gündemi bıraktım meraklısına.
Kalbimi kırıyor bu ülke benim.
İçim dayanmıyor yapılanlara. Bakamıyorum olanlara. Gazeteleri okumak kalbimi sıkıştırıyor.
Nereden çıktı konser ortasında ezan molası vermek?
Ne demek 70’ lik bir adamla 17’ lik bir çocuğun evlenmesini normal karşılayabilmek?
Magazin dergilerinde gördüğüm bu “bebeklerini sosyeteye tanıtmak için kokteyl vermek...” ne demek?
Ne demek her önüne gelenin mahremiyetini, özel konuşmalarını, hepimizin her zaman yapabilecek olduğu türden sosyal geyikleri gözler önüne marifetmiş gibi serip serip bunu demokrasi adına yaptım demek?
Demokrasiyi faşistliğe yem etmek ne demek?
Herşey kocaman bir kandırmaca gibi geliyor.
Hepimiz bir oyunun parçası olmuşuz düşünmeden yaşıyormuşuz gibi geliyor.
Gibisi fazla...
Koyvermişiz işte,
Giden gidiyor.
Yonca
“gittigidiyor”
Paylaş