Gezi Parkı şimdi ANA dolu

Saatlerce biber gazına maruz kaldı Gezi Parkı “sakin”leri.
Sözüm ona Taksim Meydanı’ndaki marjinallere atılıyordu o bombalar...
Marjinal gruplar diyorlar ya, yahu marjinal gruplar olsa,
Yani,
Marjinal grup dedikleri marjinal olsaydı ya da,
Bugüne kadar en azından kendi aralarında kavga mavga çıkmaz mıydı sizce?

Nasıl oluyor da 2 haftadır birlikte olan bunca grup insan arasında tek bir sorun çıkmıyor da birileri aralarına karışınca çıkıyor?
Yani bi tek şu soruya bi cevap alaydık bari...
Alamadık gitti.
Olsun.
Önemli değil.
Gezi Parkı Sakinleri Dünya’nın ne kadar cevap almak istediği sorusu vardıysa hepsine güzel güzel mis gibi cevap verdi, veriyor.

“Anneler gelip alın çocuklarınızı” demişti di mi Sayın Vali Mutlu...

Anneler -ki o çocukları o anneler yetiştirdiler- de geldiler dün gece Gezi Parkı’na.
Elele zincir oldular Park’taki gurur duyduğumuz çocuklarının etrafında.
Annelerin elele olan görüntüleri geldiğinde, ben de İzmir’de Gündoğdu Meydanı’ndaydım...
Herkes gibi ben de ağladım bu inanılmaz Annebirlik kaşısında.
Ardından gelen olağanüstü twitler ise cabası...
Tüylerim diken diken hala daha!
Hayatım boyunca unutamam. Kimse unutmayacak zaten bu yaşananları...
Efsaneleşti o gençler...

2 çocuk annesiyim.
Kızım 13, oğlum 9 yaşında.
31 Mayıs’dan beri görmüyorum onları.
Olaylar başlayınca kendimi nasıl attım İstanbul’a bilmiyorum.
En son evden çıkarken bana: “Anne bizim için de ağaçları koru sakın kesilmesinler...” demişlerdi ben gitme nedenlerimi anlatınca.
Hatta “Sana bir şey olur mu?” diye sormuştu kızım. “Durmamı mı gitmemi mi tercih edersin?” diye sormuştum ben de, “Kesin git Anne” demişti.
Şaşırmıştım bu ciddiyetine ve kendinden emin cevabına.
Şuna bakın, çocuğumdan güç aldım bi bakıma.

Gezi Parkı’nda ilk biber gazını yediğimde şoka girmiştim. Korkmuştum.
Ama sonra işte malum, alışıldı...
Günler geçti.
İstanbul, Ankara, İzmir gidebildiğim her yere gidip direnmeye çalıştım kendimce.
Kızım mesaj atmış cebime, “Anne seninle gurur duyuyoruz...” diye.

O kadar garip ki duygularım!
Kızım bana destek, yüreklendiriyor hatta...
Garip bir durum işte. Anlayın.

Şunları yazarken Sunay Akın konuşuyor Başbakanla bu arada...
Umudum sonsuz.
Umudum sonsuz çünkü beni de çocuklarım yetiştiriyor yıllardır.
Biz anne ve babaları çocuklar büyütüyor.
Ben çocuklarımdan öğrendim, öğreniyorum sınırsız hoşgörüyü ve salt karşılıksız sevgiyi.
İnanın bana ana-babadan çocuğa değil, çocuklardan ana-babaya öğreniliyor insanlık ve bizim çocuklar bunu gösteriyor Dünya’ya.
Tarihin en onurlusunu yazıyorlar ve bu her şeye değer.
Her şeye değer, değdi ve değiyor.
Ankara’da ise aynı anda Kennedy caddesinde toma, gaz ve tutuklamalar devam ediyor...
Ya sabır gençler ya sabır!

Nitekim dün gece Gezi Parkı’na,
Çocuklarını almaya değil, yanlarında olmaya, onlara kalkan olmaya, üstlerini örtmeye gelen Anneler var ya...
Offf be ne biçim bir şey yaptılar di mi ama!

Şu görüşme olması gereken olumlu yere varsın...
Gezi Parkı’ndaki ağaçların gücü adına...

Anamızı da alıp halay çekeriz güle oynaya...

Yonca
“anafikir”