Elleşme

Hadi yavrum uyu uyuuu (tek ses)

Uyu büyü büyü büyüüü (tek ses)

Hadi gari elleşmeee (koro)

Dım dım tıkıdım dım tıkıdım... Dııım

Dım dım tıkıdım naaa niii...

***

Sevgili Orhan Gencebay’ dan bu yazdığım ve bestelediğim şarkıyı; biz bağrı yanık, hacıyatmaz ve sinirleri her daim sağlam annelere ithafen bir şekilde albüm yapıp söylemesini çok rica ediyorum.

İddia ediyorum, şarkı rekor kıracak ve dilimize yapışacak.

Bu yazı, anlaşıldığı üzere, annelerin uyumayan çocuklarından çektiklerini anlatmak adına yazılmıştır.

Amaç, bir mesaj vermektir.

Ayrıca,

Ninniler ve annelerin uykusuzluk durumu hakkındaki derin dertli yazılarıma da yeni bir ektir.

Yazı, “Uykulu Yonca” dosyama da eklenmiştir.

***

Benim annannemin büyük büyük annesi bile aynı şeyi derdi.

Ben de diyorum.

Uyuyan çocuk ellenmez.

Hatta uyuyan çocuğun annesi de uyumuşsa kazara, o da ellenmez!

Lütfen bizleri rahat bırakın.

Uyuyalım.

Amin.

Çocuğun uykusu önemli olduğu için değil bakın.

Çocuk uyumuş uyumamış hiç dert değil.

O uyumadığı sürece çok mutlu ki!

Biri ha bire onunla uğraşıyor nasıl olsa.

Zavallı olan annesi!

Kadın uykusuzluk yüzünden cinnet geçirip iş yerinde sağa sola saldırıp kafa atmaya başlarsa suçlu kim, cezayı alacak kim?

Kim bilir çocuğu uyusun diye sabaha kadar ne cefalar çekmiştir?

Hele o “mışıl mışıl” denen kutsal anı nasıl da dört gözle ve sabırla beklemiştir o anne!

Ama nafile...

Sabah olmuş, çocuk hala daha nereden geldiği bilinmeyen ve asla tükenmeyen enerji ile zıp zıp neşe içinde zıplarken, nasıl olsa çoktan kafayı yemiştir anne.

Hem, huzur içinde, acele etmeden 40 saniye tuvalette oturabilmek için çekilen cefayı da bilmeyen, bilmez.

Annelerin uykudan başka en çok ihtiyacı olan şey yine uykudur arkadaşlar!

Bu kadar.

İtirazı olan varsa çıksın karşıma!

Hata olmasın diye tekrar ediyorum aşağıda:

1- Çocuğu uyurken elleme, nokta!

2- Anneyi de bırak uyusun, sevap eyle yine nokta!

Şimdi benim merak ettiğim konu şudur:

(tabi bu merakım çocuğu zaten uyuyangillerden olan arkadaşlara yönelik asla değil, onlara gıcığım ve asla görüşmüyorumJ)

Bu çocuklar hayırlısıyla ne zaman tam anlamıyla bütün gece kıpraşmadan uyurlar bilen var mı?

Hadi doğduklarında karınları açtı,

Gazmendiler,

Koliktiler, illaki birşeydiler, uyumadık.

1 yaşına geldiler akıllandılar, geç kaldık alıştıramadık.

2 yaşına geldiler kafayı yediler, sabrettik.

3 yaşında bir kabustur görmeye başladılar, maşallah yaş oldu 8 hala görüyorlar!

Bir de dersler çıktı başımıza, çalışmak lazım, ödev yapmak lazım, bu sefer kabus bize geçti yine uykusuz her gece!

Yaş 11-15 arası arkadaş gelip gitmeleri başlayacak, uyumadıkları gibi uyutmuyacaklar yine.

Sonrasında, yok kız arkadaş-erkek arkadaş anlaşmazlığı, aşk acısı çekme sendromları derken biz yine uykusuzuz...

Hiii!

Amanın durun daha, bunun evlilik, kayınlarla anlaşmaya çalışma, babaları idare etme vs.. gibi gecemizi gündüzümüzü kabus edecek zamanları var.

E diyelim bunları az hasarla atlattın, akabinde torunlar olacak, onlara da bakmak lazım.

Kader anasını satayım!

Döndük mü sıfır yaştan kaldığımız yere!

Döndük.

Ama zaten, züürtüz, tesellimiz elbet hazır oalcak:

“Canım torun harika! Sorumluluk ana-babasında, sevmesi bedava!” diye...

Amanın booo, hapı yuttuk be! (be demeee!)

Diyeceksiniz ki,

Hayırdır ne oluyor Yonca, bu ne telaş böyle?

Eee gece bazı insanlar uyurken, ben oğlum sayesinde tavşan gibi zıp zıp zıpladım da...

Ayakta uyuyorum ve kabuslar görüyorum işte!

Yonca

“Horrr pişşş...”

“Okurum sana söylüyorum, çocuuum sen anla!” diyen dip not: Hafta sonu kendime mükemmel bir uyku diliyorum, çıt duymayayım, ona göre...