Biz demokratik bir ülke değiliz

Demokratik olmak istiyoruz ama!

Ama ama ama...

Demokratik olmayı kim ister normalde?

Halk.

Peki bizim halkımız demokratik olmayı isteyen bir halk mı?

Sanmıyorum. Hem de hiç.

Neden mi?

Herkesin kendi kuralının geçerli olduğu bir apartman veya site hayal ettiği bir ülkede nasıl demokrasi olsun?

Herkes kendi kurallarının geçerli olduğu bir alan hayal ediyor. Dahası herkes sanki kendi kuralları geçerliymişcesine de yaşıyor. Yaşar hale geldi yani.

Millet takılıyor işte!

Sözde belediyeler var, sözde millet vekilleri var, o var bu var...

Halk hep onlardan şikayetçi; ama kendi de sisteme gayet dahil olmuş, umurunda değil.

Demokrasinin yürümesi, işlemesi ve hatta olması için temel kurallarına uymak, kimsenin işine gelmiyor. Sonra da herkes kalkıp demokratik olamamaktan şikayet ediyor.

Ay öyle sıkılıyorum ki bizim bu ‘istemem yan cebime, isterim ama bana ne’ tavrımızdan.

Her aldığım haberden çok sıkılıyorum işte. İçim kapanıyor.

Yavan her şey yavan ve tatsız.

İktidar demokrasiden bahsediyor, uygulamalara bak.

Muhalefet şikayet ediyor, kendi haline bak.

Sonra da ‘Halk neden sıkıldı, bayıldı, inancı sarsıldı’... falan deyip, bir de üstüne gençliği apolitik olmakla suçlamıyorlar mı, çatırt çatlıyorum.

Yahu bu apolitik gençliği de bu çok politik ergenler yetiştirmedi mi?

Eee daha ne?

Hem bu ülkede politika izleyip apolitik olmamak anormal olur.

Tutuklanmadık kim kaldı bu arada, hatırlayan var mı?

Tutuklananların tek ortak özelliği darbeci olabilir olmuş olmaları mı, ne?

Yooo. Hiç de değil.

Bence asıl neden bazılarının fazla demokratik olması...

Ne diyeyim ki?

Lafım bitti bu satıra gelince.

Yonca

“tutuk”