Berrak ve Şahan

Görüntüler beni her ikisi açısından da hem üzdü, hem çok endişelendirdi.
Şahan, kardeşimin ortaokuldan sınıf arkadaşı. Recep İvedikleri her türlü eleştirmeme rağmen, o tanıdığım küçük çocuğun bugün birçok kişi tarafından çok sevilen bir mizahçı olmasını güzel buluyorum.
Nitekim biz Şahan’ı Recep İvedik yüzünden, Cem Yılmaz’ı filmleri yüzünden, Yılmaz Erdoğan’ı başka bir şeyi, Ata Demirer’i de bilmem nesi yüzünden kötü bulabiliyoruz.
Oysa başkaları da sırf o yönleriyle onları çok seviyor. Çeşitlilik güzel.
Ama bir genç kadını veya erkeği kalkıp beraber olduğu insanın büründüğü rollerle eşanlamlı olarak anmak ve nitelendirmek çok saçma.
Entel olmak için onunla, dantel olmak için bununla demek bence hiç yakışık almadığı gibi; rolü o kişiyle özdeşleştirmek de biraz alakasız oluyor.
Bu durumda Kemal Sunal çok ciddi evde kalırdı, hiç olacak iş mi!
Hem sonra hayat bu kadar proje mi yahu?
Çok kesin yargılarla acımasız saptamalarda asla bulunmamak lazım.
Kadın ve anne gözüyle
Ben o görüntülere hem anne hem bir kadın olarak baktım, öyle de yorumladım. Bir anne olarak ilk önce ödüm patladı!
Berrak daha çok genç, çok. O balkonun korkuluklarından dışarıya ayaklarını sarkıtarak oturan, elindeki kadehle 5. kattan aşağıya bakan kızın yüzündeki ifadeyi gördünüz mü?
“Elveda Rumeli”de seyrettiğim o güzel oyuncudan iz kalmamış; belli ki canı çok yanmış ve belli ki hiç de iyi durumda değil.
Alkollü ve 5. kattan sarkıyor yahu! Peki biz bu durumda olan genç bir kadının aşağıya düşmesini mi izleyeceğiz? Yoksa ona el mi uzatacağız? Düştükten sonra bir tekme de ben atayım mı diyeceğiz? Niyetimiz ne?
Bir kadın olarak da bakarsam gördüğüm şu; sevgilisinden, aşkından ayrılmış Berrak. Belli ki acısını atlatmakta da zorlanıyor.
Kendini en berbat hissettiği dönemde, o yaşta kadın veya erkek her kim olursa olsun, teselliyi mutlaka bir yerde bir şekilde arar. Doğanın kanunu gibi. Bu ne ilk ne de son olacak.
Ama yanında bir tane adam gibi arkadaşı olsa, kendine gel diye sarsardı Berrak’ı diye düşündüm. Peki Berrak’ın hiç adam gibi arkadaşı yok mu? Varsa neredeler bu zor döneminde?
Peki ya ailesi? Berrak bana hep çok yalnız bir çocuk hissi veriyor, yok mu bu kıza kol kanat geren aile büyükleri bir yerlerde?
Bir kadının o haldeyken hissedebileceklerini düşününce, etrafında bir tane insan olmadığını, arkadaşlarının, ailesinin onu yalnız bıraktığını... Daha da ürktüm.
Yermekten önce, yardım etmek lazım Berrak’a bence.
Şahan’a gelince...
Benim anladığım ilk karede Berrak’ın düşmesinden korkarak onu panikle içeri çektiği... Ya da ben hakikaten öyle olmuş olmasını diliyorum.
Çünkü Şahan onu içeri almasa Berrak düştü düşecek!
Sonrasında ise gördüklerim beni inanılmaz rahatsız ediyor. Çünkü adam olan adam, bu halde olduğunu fark ettiği bir kadını öpmeye değil, kurtarmaya bakar.
Baktı ki olmuyor, bir arkadaşını arar, iyi değil, yanında olman lazım der. O da olmadı ailesini arar. İçinde bulunduğu durum sorumluluk gerektiriyor çünkü. Biz öyle yapardık yani. Yaptık da.
Kendini balkon demirlerinden sarkıtarak duran bir kadını öpmeye kalkmaz insan. Benim için bu durumdan istifade etmeye girer... O yüzden görüntüler beni çok rahatsız etti. Magazinci arkadaşlara gelince... Keşke Berrak’ın o kadar sarktığını görüp aralarında düşecek endişesini yaşadıkları an, polise hayati tehlike olabilir diye bir telefonla haber verselerdi. Keşke hani ne bileyim o sorumlu davranışı en azından sergileseler ve işlerine öyle devam etselerdi.
Sormak istediğim esas soruysa şu: Berrak oradan düşseydi, ne olurdu?
Kendimizi hiç mi kötü hissetmeyecektik? Hatta eminim birileri kalkıp magazincileri suçlayacaktı. Bu görüntüler delil olurdu çünkü...
Sizi bilmiyorum. Ben bu kadar genç, bu kadar güzel ve yetenekli insanlarımızın ellerimizin arasından kayıp gitmelerine kıyamıyorum.
Ortada üzüntü verici, her anlamda sağlıksız bir manzara varken çok istesem de gülemiyorum.
Çocuklarım var belki ondan, bu kadar kolay atıp tutamıyorum.
Ürküyorum.
Yonca “temkinli”

Şeftali rengi oje

Geçen cuma hani bu sene bu renge taktım dedim ya, amma çok soran oldu.
Arkadaşlar ben sevdim ama siz sevmeyebilirsiniz. Essie diye bir markanın Peach Daiquiri adlı rengi. Eminim Flormar zaten alasını yapmıştır. Resmen şeftali rengi. Bana mutluluk verdi.
Ama mesela annem ve kızım pek sevmedi, oğlum ve eşim çok beğendi.
Yonca “nektar”