Adaylar adaylar adaylar…

Bir yandan listelerin silkelenmiş ve yenilenmiş olmasından dolayı sevinç duyasım var; bir yandan da yenilerin gerçekten yenilik demek olup olmadığına dair panik atak ve paranoyak endişelerim...

Bir yandan hep aynı şeyleri anlatanların anlattıklarından sıkılmışlığım, bıkmışlığım, bunalmışlığım vardı diye bir hafifleme var üzerimde; bir yandan da acaba şimdi de tecrübesizlikten mi muzdarip olacağız diye kırsal bir şüphe...

Bir yandan kadın adaylardan acaba kaçı seçilebilecek sırada diye heyecana kapılasım var; diğer yandan adayların seçilemeyecek oldukları yerden aday gösterilmelerine de “İnsanı enayi yerine koymayın, yeter!” diye isyan edesim!

Bir yandan, erkek meclisimiz ister çatlasın ister patlasın, meclisteki kadın sayısının artışının artık engelenemeyecek olduğu noktaya geldiği için sevinesim var; bir yandan da “Bu da beni kesmedi, kesmiyor!” diye hemen arsızlık edesim.

Bir yandan bu kararsız, tutarsız, hatta karamsar ve negatif haller bana hiç yakışmıyor diye kendime kızasım var; bir yandan da “Ayol hala daha seçmediğim adayları seçecek olduğum seçime gitmekten yılmadım mı?” diyesim...

Yılmadım. Yılmamalıyım. Yılamam ki...

Daha değil.

Çok çalışmak lazım, çok.

Devam.

İşte adaylara ve son duruma dair değişken ruh halim.

Yonca

“pingpong”