4-4’lük tesadüfler

Hayal, İzmir Amerikan’dı.
Olmadı.
Tesadüfler beni Ankara’da Lycee Charles de Gaulle Okulu’na yolladı.
İlk kez Fransa’ya, Paris’e bir yarışma için gitme şansımı tesadüfen elde ettiğimde üniversitedeydim.
Bir gün sırf depresyondan, bahane bulmaktan, sürekli hasta ve şikayetçi olmaktan bıktığım için, tesadüfen koşmaya başladım.
Avrasya Maratonu’nda Boğaz Köprüsü’nü koşarak geçersem, hayatımın değişeceğine inandım.
Köprüde, tesadüfen, koşarken tekerlekli sandalyede engelli birilerini iten, farkındalık yaratıp Sivil Toplum Kuruluşları için bağış toplayan Adım Adım ile tanıştım.
Hayatım değişti.
Adım Adım iyilik peşinde koşma bağımlısı oldum.
Tesadüfen.
Binlerce çocuğum oldu Türkiye Eğitim Gönüllüleri Vakfı’nda.
Öğrencilerim oldu TOG’da. Onlarca engellinin akülü tekerlekli sandalyesi oldum TOFD aracılığıyla.
En büyük hayalim dünyayı ADIM ADIM iyilik peşinde koşmak oldu.
19 Ocak’tı, nerede maraton koşsam ve yazsam diye hayal kurup düşünürken, tesadüfen, Paris düştü içime.
İnternete girdim ki, kayıtlar 17 Ocak’ta kapanmış. İki günle kaçırmışım.
“Kısmet” dedim.
29 Ocak günü bir mail aldım.
Tesadüfen.
“Biz Schneider Electric, “sürdürülebilirlik” adına, Paris Maratonu’na sponsor olduk.
Paris Maratonu’nu koşmayı düşünürseniz, koşunuzu desteklemek için TEGV’e bağış yapmayı isteriz.”
Anında cevapladım: “Kafam kopsa, başı kesik tavuk olur, yine koşarım!”
31 Ocak’ta başladım antrenmanlara. Hemen.
İş ki sen çalışmayı iste. Azimli ol. İnan.
31 Ocak’tan bugüne antrenman için tam 410 kilometre 800 metre koşmuşum.
22 bin kalori yakmışım.
3 bin saate yakın antrenman yapmışım.
Haftada dört kez koştum. İki kez pilates yaptım. Arada ağırlık çalıştım. Bisiklete bindim. Yüzebilirsem yüzdüm.
Haftanın kalan o bir gününde de aktif dinlendim. Yürüdüm. Hareketsiz kalmadım.
Hayatımda bu kadar iyi beslendiğim olmadı. Dr. Nurhayat Gül sağ olsun, bana doğru beslenmeyi öğretti.
Bomba gibiyim. Yooo kas abidesi değilim.
Türk kadını özelliklerim baki. Sağlıklıyım ve bu beden sayesinde yapabiliyorum yaptıklarımı, kim takar gerisini.
Seviyorum totomdaki kelebeklerimi!
Hedefe kitlendiğim günden beri sadece iki kere rakı içtim. Su ve kendi sıktığım meyve suyundan başka sıvı almıyorum.
Finişi göreyim hele, o zaman “Şerefe!” diyeceğim.
Ben, Türkiye’de zihniyet değişikliğine tanıklık ediyorum.
İlk defa Schneider Electric gibi bir şirket çıktı ve “Bizim amacımız sürdürebilirlik ve bunu bir maratondan daha iyi anlatan bir şey olamaz. Koş Yonca Koş ki, biz de senin amacın için TEGV’e bağış yapalım” dedi.
Ben bir gün bu mucizenin olacağını biliyordum. Oldu.
Schneider Electric Türkiye, ben bu pazar Paris’te 42 kilometre 195 metreyi koşmadan TEGV’e bağışını yaptı bile.
ÇOK şükür. Kalbim titriyor yazarken.
Bu bağış sayesinde 250 çocuk daha TEGV’den eğitim alma şansı elde ediyor.
Ucunda yüzlerce çocuk varken, onların eğitimini “sürdürebilmek” varken, ben nasıl azimle devam etmem koşmaya ey ahali!
Dubai’de hava 30 derece, Paris 10 derece.
Tecrübeyle öğrendim ki, kötü hava koşulu yok. Yanlış giyim var.
Her şeyim yanımda. Kitlendim ben o finişe.
İnsan ayaklarıyla başlıyor bir maratona.
Yolda kramplar filan olunca, beyin giriyor devreye. 30 kilometre civarı hele, “Deli misin bırak, boşver, çok uzun abi bu maraton” diyor kafası insana bazen. Kafa gel-git hatta kısa devre yapıyor yani.
Ama, kalbiniz, yani gönlünüz güçlüyse, işte o zaman iş değişiyor.
Yola gönülden inanarak çıkmanız gerek.
Beyninize, kalbinizle söz dinletmeniz gerek.
Ağrıyı, sızıyı, zorluğu kucaklamayı bilmeniz gerek. Kendinizle iyi arkadaş olmanız gerek.
“Hadi koçum devam!” diyebilmek gerek.
Gerekirse, (dağlara taşlara) bırakmayı da bilmek gerek. Kendine dürüst olman gerek.
Amacını unutmaman gerek.
Ben bu pazar, Schneider Electric Paris Maratonu’nda Paris’i ADIM ADIM koşarken, TEGV’deki çocuklarımı düşüneceğim.
Sürekli gülümseyeceğim.
Koşu numaram 64192... Rakamların toplamı 4!
4 Yapraklı Yonca’nın tesadüfi şansına bakın hele!
Mucize devam yani.
Twitter’dan da takip edebilirsiniz beni, @4yaprakliyonca benim.
Hatta www.parismarathon.com’dan 64192 girip koşarken beni canlı izlemek mümkün.
Koşarken twit de atıyorum.
#KoşYoncaKoş derseniz moral olur bana.
Bana bu şansı veren, güvenen, inanan ve yüzlerce çocuğun sürdürülebilir geleceği olan Schneider Electric Türkiye’ye teşekkür ederim.
Ne o çocukların, ne de bana bunca destek olan sizlerin, hiç kimsenin yüzünü kara çıkarmayayım.
Amin.
Yonca
“Adım Mucize”