Sadece anne

Günlerden cumartesi ve saat gece yarısını hayli geçti.
Ne yazacağım paniğiyle ekran karşısında oturuyorum; çünkü şu ana gelene kadar, geçtiğimiz çarşambadan beri hiç durmadan kızım için koşturdum ve yazı mazı düşünecek tek bir saniyem olmadı.
Uykusuz ve yorgunum.
Mutlu, duygusal, gururlu anlamsızca buruk, mahcup ama nefis bir ruh halindeyim.
Bu hafta sonu son 8 yıldır ailemiz için hem zor, hem çok heyecanlı hem de bir o kadar duygu dolu bir hafta sonu.
Kızımızın yıllardır dansa verdiği emeği sahnede izlediğimiz hafta sonu bu.
Nasıl bir tempo, nasıl bir koşturmaca ve ne çok iş var yapılacak, tarifsiz.
Ve ben aslında bu yorgunluğa bayılıyorum.
Nasıl anlatsam, böyle ağzımın suları akarak zevkle, keyifle, tadına doyamayarak yardımcı olmak için koşturuyorum Destinacığıma.
Çünkü hak ediyor. Çünkü ben de çocuğumun bu kadar sevdiği bir şey olmasını seviyorum; çünkü inanıyorum.
Aile büyüklerimiz de Türkiye’den yanımıza torunlarını izlemek için geliyorlar.
Ev öyle kalabalık, adrenalin öyle yüksek ve güzel ki, gözüm Yonca’nın diğer hiçbir sıfatını, sorumluluğunu, işini gücünü görmeden, sadece ve tek anne olmak istiyor.
Aynı anda her şeyi birden yapamaz mıyım?
Yaparım.
Ama aklım fikrim kızımda ve ihtiyaçlarında!
Ve insan bazen, zaten su gibi akan zamanın içindeyken, yavrusu çok yakında kuş gibi yuvadan uçacakken, bir durmak ve o anı, sadece o anı yaşamak istiyor.
Zaten hayattaki bir sürü saçmalık çalacağını çalıyor bizden, kaçırabildiğimi kurtarmak derdindeyim.
Ben istiyorum bunu!
O anı bir iş gibi değil, içimden gelen tüm hayvansal içgüdümle yaşamak istiyorum.
Milyar yazı yazabilirim, milyar başka iş de yapabilirim ama kızımla şu geçirdiğim hafta sonu heyecanının yerine bir şeycik koyamam asla.
Ondan ne olur affedin beni bugün.
Hayat bana hep başka şeyleri öne çekmem için yeterince imkan veriyor.
Ama imkanı bulduğumda ben de önceliğimi canıma vermek istiyorum.
Ve ben şu anda sadece Anne Yonca olarak yazı mazı düşünmek istemiyorum.
Anlayışınıza sığınıyorum.
Yonca
“anne”

Global Run Bodrum

Son dakikada denk geldi ve çat diye ayarlayabildim, 30 Nisan’da Bodrum’da Global Run’da koşmaya geliyorum. Çok uzun zamandır istediğim bir şeydi Bodrum’da herrrkesle koşmak...
5 km ve 10 km iki mesafe varmış. Kaç koşacağıma karar vermedim henüz.
(Kayıt ve kalan her şey için bilgi almak isteyenler www.globalrunbodrum.com web sitesine bakabilir.)
Hayatında ilk defa koşmaya hazırlanan birileri varsa onlara destek olurum yolda.
Memleketimin delice özlediğim havasını çekerim içime, koşmanın keyfini yaşayarak koşar, sağımdaki solumdaki birilerine cesaret olurum belki tecrübemle.
Çok özledim Ege’yi!
Çok özledim bahçemi, zeytinlerimi, kayısımı, limonumu, narımı, muzlarımı.
Ufka bakmayı, denize batan güneşi, toprak kokusunu özledim...
Geliyorum ahali!
Koşu koşuverelim gari!
Yonca
“satsuma”