Meryem Uzerli’nin smokini

Gençlerimiz de, tıpkı sessiz sedasız işlerini yapıp bizlere doğanın tüm nimetlerini sunmak için çalışan arılar gibi.
2014’te, TOG Gençleri ile beraber arıların koloniler halinde hızla çöküşlerinin nedenleri ve sonuçlarına dair toplumda bilinç yaratmak için çalışmaya başladık.
Arılara kaybettirdiğimiz sağlıklarını geri kazandırmak, kendimize de sağlık kazandırmak demek.
Arıların sağlığı için ne kadar çok çalışırsam; en başta çocuklarımıza ve sonra hepimize o kadar çok sağlıklı besin olanağı yaratabileceğimizi biliyorum.
Arıların hastalanmalarına ve ölmelerine neden olurken, aslında kendi sağlığımızı da tehlikeye attığımızı bilin. Arı yoksa hayat yok, sağlık yok, doğal besin yok. Yediğimiz her 10 besinden 6’sı, arılar var olduğu için var.
Arıları kurtarmayı istememin öyle dallı budaklı kapsamlı nedenleri var ki, azimle, emin adımlarla ilerleyeceğim.
Yolum uzun ve zor belki ama ben de maratoncunun ta kendisiyim. Uzun ve zor yollar benim işim.
TOG bünyesindeki gençlerimiz ile “Anadolu Arıları” gençlerimizi oluşturduk ve “Arılara Sağlık - Arı Sevgisi” projemi NILFISK’in yaptığı ilk bağışla hayata geçirdik. 2015’te daha fazla desteğe ve kaynağa ihtiyacım var.
Bu yıl, size de haberini önceden vereceğim yarışlarda, TOG’da arılar için çalışmak isteyen gençlerime daha fazla bağış toplayabilmek için koşacağım.
36 gencimiz, aldıkları Arı Sevgisi eğitimi ile, sizler bu yazıyı okurken tüm Türkiye’de 26 ilde arılar hakkında bilinçlendirme yapmaya, çocuklardan büyüklere farkındalık yaratmaya hız kesmeden devam ediyor.
Meryem Uzerli’nin smokini mi?
Çok güzeldi ve yakışmıştı.
Bu kadının kendi gibi olması, doğallığı en şahanesi zaten.
Ne alaka mı bu yazıyla... Hiiiç.
Arıları ve gençlerimi okutmak istedim size.
Yonca
“avcı”

Kilo veremedim gitti!

Lütfen “FED UP” adlı belgeseli bulun izleyin. Kaçtır yazıyorum. Hadi.
İZ-LE-YİN!
Gerçekleri bilmek, yolun yarısını kat etmek demek.
Eğer yediğiniz içtiğinizle nasıl oynanıyor bilirseniz; neden kilo veremiyorsunuz, neden acayip hastalıklardan kurtulamıyorsunuz, daha iyi anlarsınız.
Şeker hastalığı, kalp vesaire nasıl oluyor da bu kadar erken yaşlara indi, “neden bu kadar spor yapıp, aç kalıp, onca hareket ediyorum, yine de kilo veremiyorum” diyerek kendinizi suçlamaktan ayrıca perişansınız onu da anlayacaksınız.
Diyet ve “light” kelimelerinin içinin boşluğunu da anlayıp ayılacaksınız.
İzleyin ki, bilin.
İyileşmenin başı, sizden gizlenenleri bilmekle başlıyor.
Önce kendinizi, sonra çocuklarınızı kurtarın.
Şeker nerede saklı, bilin.
“Arılara sağlık” der, beni anarsınız.
Yonca
“bilginç”

Türkiye’nin geleceği teşekkür eder

Hayatım boyunca hiçbir ilişkim 3 günlük olmadı. Aynı şey STK’larla olan ilişkilerim için de geçerli.
Koşmaya ilk başladığımda TEGV için bağış toplayarak koşuyordum.
Şu anda TOG için bağış topluyorum ama TEGV’i de bırakmadım.
12 yıl çalışıp 3 sene önce ayrıldığım şirketim ExxonMobil’in CEO’su İstanbul’a, Mobil Oil Türkiye AŞ’nin (MOTAŞ) başına tayin olmuştu. Benim TEGV için bağış toplayarak koştuğumu biliyordu ve koşularım aracılığı ile TEGV’i desteklemeye karar verdi.
3 yıldır MOTAŞ, hem TEGV’in hem de benim en büyük kurumsal bağışçım.
MOTAŞ’ın bağışları sayesinde, Van’da bir TEGV birimi açtık.
En son İstanbul Maratonu’nda koştuğum için yaptıkları bağışla da, TEGV’in Türkiye’nin 7 bölgesinde bulunan 7 etkinlik noktasının (Edirne, Bolu, Erzincan, Burdur, Denizli, Nevşehir, Diyarbakır) 2 yıllık işletme giderlerini karşılayarak 17 bin çocuğa eğitim desteği sağlama fonuna katıldılar.
İnsanın 12 yılını verdiği şirketinden ayrıldıktan sonra bile böylesi sürdürülebilir ve faydalı bir şekilde ilişkide kalması gerçekten müthiş bir duygu.
MOTAŞ CEO’su Michel Gouzerh, yani eski patronum, hem çok duyarlı bir insan hem de çok iyi bir babadır. Kendisine ve tüm MOTAŞ çalışanlarına 3 yıldır TEGV’e ve Türkiye’nin geleceği olan çocuklarımıza destek oldukları için, beni her koşumda bağışlarıyla daha fazla çocuk ve genç için kaynak yaratmaya yüreklendirdikleri için teşekkür ederim.
Aslında bu yazı bahane...
Bu sene de kurumsallardan böylesi örnek bağışlar bekliyorum demek istiyorum.
Koşması benden, bağışı sizden.
Teşekkür ise Türkiye’nin geleceğinden!
Yonca “gururlu”