İstemeyi bilmek

Kalbimin dikine gitmeyi, başkasının sözüyle değil,
kendi kararımla
yol almayı da...
Mutluluk ve başarının tanımını değiştirdi. İşin sırrı kendi istediğini yapmakta! Kendi sevdiğini yapmakta...
Sevdiğin şeyi bulmak, inandığın şekilde yılmadan onu yapmakta...
Daha önce hiç denemediğim şeyleri deneme fikri verdi, denedim, yaptım.
Çok şaşırdım yapabildiklerime.
İnsanın kendi yapabildiklerine şaşırması çok şahane. Diyorsun ki, ayol benim sınır dediğim yer bir kapıcıkmış. Açınca içinden geçip gidebiliyormuşum. Yanılsamaymış. Denemek kayıp değilmiş.
Kendimi bir şey sanmamayı da becerdim. Bu hep önemli benim için.
Küçük olduğumu, ama küçük olsam da büyük şeyler yapabileceğimi gördüm.
Ne kendimi küçümsedim ne de hadsiz oldum. Bu da önemli.
Bana destek veren, çok şey öğreten, yanımda olan herkesin kıymetini bir ben biliyorum, bir de gönlümdeki şükranı Allah biliyor.
O kadar vicdanım rahat.
Bazen görünür şekilde belli edemiyor olabilirim. Kafam dağınık biraz benim. Ama içimde gerçekten, samimiyetle biliyorum o kişileri. Teşekkürüm sonsuz.
Özür dilemeyi bildim.
Şükretmediğim tek anım yok.
Birtakım hasarlar da oldu, ama ben biliyorum ki onlar bana müthiş anılar yazdırır, hatırladıkça gülümsetir.
Veya ağlatırlar beni.
Hatırladıkça o hasarlarımı, yaralarımı, yine bir takılır çok ağlarım kesin.
Duygularımı dibine-tavanına kadar, rahat rahat, hayvanlar gibi yaşamak istiyorum hep.
2016’da, yine, ne yaptımsa, hepsi aşktan. Her şey çok sevmekten oldu.
Kendime ettiklerim de dahil buna. Bu sene de öyle olur kesin.
En çok kendime ettim. Ama kendimi sevdiğimden yaptığımı da hatırlamalıyım arada. Bu sene en önemli amacım bu.
Şu ana kadar pek beceremedim. Unutuyorum. Hatırlamak için bir şey yapmalıyım.
Toprağıma, anavatanıma, Anadoluma iki orman daha kazandırdım gönül birliğiyle.
Çocuklar, gençler ve arılar için, hayat için çalıştım.
2017’de daha da güçlü devam ediyorum buna.
En karanlık zamanda bile hassasiyetlerin farkında olarak, tüm samimiyetimle inandığım umudu anlatmaya çabalıyorum.
Düştüğümde, kötü hissettiğimde saklamıyorum.
En zoru bu.
Tanımadıklarının önünde çıplak kalmak, çok zor.
Yazmak da benim için çırılçıplak kalmak demek.
Tanımadığın kalabalığın içinde çıplak durduğunda, tüm kırılganlığınla, tüm acınla, tüm çaresizliğin ve rezilliğinle bile; inan bana biri, en az biri çıkıyor sana sarılıp üzerine battaniye örtecek. “Gel sana bir sıcak çorba yapayım” diyecek bir kişi illa var. Veya sırf göz teması ile “Geçer.. bekle...” diyecek bir kişi...
O nasıl büyük bir merhem işte.
Sırf o tanımadık güç için yaşıyorum bazen belki de.
Bu koca evrene çok inanıyorum.
Ne dilediysem bana cömertçe verir hep. Binlerce şükür hiçbir eksiğim yok.
Sağlığım yerinde.
Yapabileceğim sonsuz şey var.
Onları yapmak için koşacağım.
Denemeye cesaret ettiğim zor şeylere devam etmek istiyorum.
Neden kendime kendimi zorlayan hayaller seçtiğimi bilmiyorum.
Dopdolu bir hayatım var, onu biliyorum.
Neverland’deyim, büyümeyen bir çocuk gibiyim ve çok güzel yaşlanıyorum.
Almak isteyen herkese sevgi vermek istiyorum.
2016 için hazırladığım amaç listeme yazdıklarımın yüzde 90’ı olmuş.
Şoke oldum. Hiç akla gelmeyecek şeyler de yazmıştım.
2017 için de bir şeyler yazdım tabii.
Bakalım bu sene kaçı olacak.
Olan olmuş olacak.
Açtım şu an baktım, son cümleme. “2017’de çok zenginim” yazmışım.
“Dosttan, muhabbetten, aşktan, sağlıktan, kitaptan ve paradan yana” diye de sıralamışım.
Şu sıra en ağır yüzleşmem para ile olan ilişkimde. Beni çok zorluyor, kalbimi paramparça ediyor. Parayla ilişkimi de düzeltmeye çabalıyorum.
Yazın siz de isteklerinizi bir yere.
Saklamayın bu evrenden isteklerinizi. “Yılbaşı yılsonu diye bir şey yok” demek için bugün bu yazımı paylaşıyorum.
Evren duyuyor sizi.
Kendinizi tane tane ve net anlatın.
Çok seviyorum hayatla sevişmeyi. Savaşmayın, siz de sevişin diliyorum.
Yonca
“zengin”