Hayat kısa, kuşlar uçuyor

Birine bakınca yüzüm kızarıyor, öbürüne bakarken kahkaha atasım geliyor, bir diğerine bakarken ürperiyorum, gözlerim doluyor bazen.
Onlardan geriye yazılacak kısa hikayelerim var.
Bizi büyüten masallar gibi...
2015’de de ayıptır söylemesi 5 bin kilometre koşmuşum.
E çok da düştüm. Yeni izlerim oldu yani.
Anadolu’nun taşından toprağından, dalından dikeninden... Aşktan...
Birilerinde, bi yerlerde iz de bırakmış olabilirim. Acıtmadım umarım.
Çok güldüm, çok ağladım yine. İsyan ettim çok.
Ettim de çekip gidemedim bi yere.
Hep Sezen Aksu’nun “Gidemem” şarkısı yüzünden!
Aynı şeylere yine kafayı taktım.
Yine aynı hataları yaptım. Yine hasret çektim.
Yine çok konuştum.
Yine kısa yazamadım.
Yine Kelebek ailesini uzun cümlelerimle boğdum.
Köşeden taştım. Yine anlayışla karşılandım. Annemden yine kaş göz yedim.
Arı da arı diye vızıldadım durdum yine.
Çöp topladım sürekli. Bi dolu fidan diktim. Çocuklara, gençlere, engellilere yetişmeye çabaladım.
Güneşin en sıcağında yandım, havanın soğuğunda dondum.
Çocuklarım boyuma geldi. Kuşlarımız ha bire doğurdu durdu, engelleyemedim.
İğne yapmayı öğrendim. İğneci Yonca oldum bi de.
Yazamazsam bi gün, iğnelerim dedim.
Kenara 3 kuruş komayı bırak, elde avuçta ne varsa yine dağıttım.
Mala mülke değil, eşe dosta doğaya yatırım yaptım yine.
Yeni arkadaşlarım oldu. Eskileri andım, gidenlere yine çok ağladım. Hatıralarla yaşanmaz ki lafına nanik yaptım.
7’sinde neysen 70’inde osun dostum. Seneye aynı şeyleri çok yeni bi şeyi daha ilk defa yapıyormuşumcasına tutkuyla yapmayı umuyorum.
Kafamda 3-5 fazladan beyaz saçla.
Elimde rakım, dudağımda kırmızı rujum, önümde Ege’de batan güneş, zeytin ağaçlarımın dibinde... Yine.
Fonda “Aldırma Gönül Aldırma...”
Ekranda “Hayat kısa, kuşlar uçuyor” Cemal Süreya...
Ta gözünün içine baka baka sana söylüyorum...
Şerefe! Özgürlüğe ve Hayatımıza...
Yonca
“yeşil”