Batmayan kağıt gemi

Bedri Rahmi Eyüboğlu’nun şiiridir; Kağıt Gemi.
Şükretmeyi seven bu Yonca’nın, en sevdiği şiirlerden biridir.
3 sene önce Yalıkavak’ta Candaş Arın’ın fotoğraf galerisinin vitrininde çıktı karşıma.
Candaş’ın Bedri Rahmi Koyu’nda (Taşyaka’da) çektiği fotoğraf beyaz bir kağıt gemiydi. Ben aldım o fotoğrafı.
2012’de ayrı, bu sene mart ayında da Bedri Rahmi Koyu’nun tam o balık resminin oraların talan edilme riski üzerine yüreğim hoplayarak yazmıştım.
Bugün de yazmamın bir başka önemi var; ama önce şiiri hatırlatayım size...

Kağıt Gemi
Kağıttan bir gemi yaptım küçücük
Ya 5 öpücük sığar içine
Ya 10 öpücük
Kız kardeşim
10 öpücük batar bu gemi dedi
Sen misin
15 öpücük
Anam sakın denize atma dedi
Doğru havuza
Sen misin
Doğru denize
Ama ıslanmasıyla batması bir oldu
Bir gemi daha yaparım ne çıkar
Hem bu sefer öpücük yerine
Sunturlu birkaç küfür
Daha birkaç gemi yaparım
Çok şükür.
Yonca
“Taşyakalı”

Bugün Fenerbahçe Yelken Kulübü saat 13:00

Bugün, 21 Eylül, Bedri Rahmi Eyüboğlu’nun 40. ölüm yıldönümüymüş. Ben bilmiyordum. Dün, Candaş Arın’dan haber gelince öğrendim.
Candaş’tan gelen e-postayı olduğu gibi buraya alıntılıyorum. Okuyun ve hemen atlayıp Kalamış’a gidin.
İstanbul’da olabilsem, kimse tutamazdı beni. Kalamış-Moda arasında seyirdeydim kağıt gemiyle bir, çok şükür diye diye...
Buyrun Candaş’ı dinleyin hele...
G G G
Yonca Hanım, sizinle yolumuz hep “Kağıt Gemi” şiirinde kesişiyor. Üstelik o fotoğrafımı ilk gören ve 1 numaralı edisyonun sahibi olmanız da cabası. “Tevafuk” diyorum ben buna.
Sizde olan kağıt gemi şiirli fotoğraf edisyonunun bir kopyası rahmetli Bedri Rahmi Eyüboğlu’nun “müze” odasında. Sağ olsunlar aileye armağan ettiğim fotoğrafı alıp çalışma masasına koydular.
Bu, o odaya sonradan giren tek şey. Bir de Mustafa Pilevneli’nin bir Fenerbahçe resmi var. Bu hayatta daha büyük bir onur yok benim için.
2 sene önce fotoğrafı götürdüğümde Rahmi Ağabey, “Arkasına bir şeyler yaz bakalım. Sonra da imzala” demişti, fakat heyecandan yazamadım.
Aradan 1 sene geçtikten sonra bir kopya daha hazırladım. Odaya, anısına layık daha esaslı bir şey yaptım.
Bu arada meğer ilk fotoğrafı Hıfzı Topuz Bey beğenip istemiş aile kıramayıp vermiş. Yani sanki hissetmişim de ikincisini götürmüşüm. Arkasına da karaladım bir şeyler, şöyle yazdım;
Çok şükür biz buradayız Bedri Baba,
Çok şükür sen de hep olacaksın.
Biz senin gemilerini yüzdürmeye,
Gönlümüzün çakıl taşlarını ısıtmaya ant içtik.
İyi ki varsın.
Büyük bir özlem, sevgi ve saygı ile...
Candaş
Sizdeki şiirli fotoğraf, benim de duvarımda var. Ve ben şiirinin o son mısrasını okuduğumda duygulanıyor, üzülüyorum.
Ben 37 yaşındayım, o öleli 40 yıl oldu. Olmuş...
Benim de aklıma “batmayan kağıt gemi” fikri geldi.
Hayalim de gerçek oldu, çok şükür...
5 metre boyunda 2 metre eninde batmayan bir kağıt gemimiz var artık.
21 Eylül Pazartesi, yani bugün, Bedri Rahmi Eyüboğlu’nun 40. ölüm yıldönümü adına, ailesi ve yakın çevresi ile kabristanı ziyaret edeceğiz.
Akabinde saat 13:00 sularında kağıt gemiyi Fenerbahçe Yelken Kulübü’nden denize indireceğiz ve başka bir tekne yardımı ile Kalamış-Moda koyunda gezdireceğiz.
Olabildiğince insan tanık olsun istiyorum.
Bedri Rahmi ile alakalı bir farkındalık yaratmak istiyorum.
Orada olamayanlar da, deniz kıyısında olsun olmasın, gönlünü açık tutan, bazı değerlere sahip çıkmak isteyen küçük bir kağıt gemi kıvırsın, salsın denize, dereye, göle. Olmadı havuza.
Bir de hashtag belirledim bu paylaşımları bir araya toparlayabilmek için.
#bedrirahmininkagitgemileri
Sevgiler, saygılar.
Candaş Arın