Kürtçe işini yazacaktım aslında ama...

*

O "bölünen" uçaktakilerin...

Kaçı Türk’tü acaba?

Kaçı Kürt’tü?

*

Adı Tekirdağ...

İçindekiler İzmirli mi, Muşlu mu?

Kaç tanesi Alevi mesela?

Business class Sünni mi yoksa?

Pilot AKP’ye oy vermiş olabilir mi?

Ya hostesler...

CHP’li mi, MHP’li mi?

*

"Uçak uçarken" tartıştığımız konuların saçmalığını anlatmaya çalışıyorum... Yara kaşır gibi "biz kimiz" anketi yapanların, fenalığını.

*

Ölümün etnik kökeni olur mu arkadaş?

Korkunun mezhebi olur mu?

Hiç tanımadığın halde, "İnşallah kurtulmuşlardır" diye mırıl mırıl dua ettiğin insanların, hangi partiye oy verdiğinin bir önemi var mı? Kaç belediye koltuğuna bedeldir, o uçaktaki bir can?

*

Ha bire "aynı gemideyiz" derler...

İşte bakın, aynı uçaktayız.

Kaderimiz ortak.

Karada da, denizde de, havada da.

Aynı yolun yolcusuyuz.

*

Hep başımıza bi felaket geldiğinde mi "tek yürek" olduğumuzu hatırlayacağız?

*

Çığlığın anadili olur mu?

*

Girmeyeceğim bugün, salaklığa, kazmalığa... Sırf "onlardan" olduğu için alakasız adamların yetkili makamlara kurulmasına girmeyeceğim... Motor kopmuş diyorlar, normaldir, şaşmam.

*

Demem o ki...

Türkiye "mozaik" değildir.

Bu kazada da olduğu gibi...

Kayıplarımıza rağmen "mucize"dir.

Faciadan çıkan mucize.

’’Gövde’’nin kıymetini bilmek lazım.