Saz ve söz

Biri kara kaş altına çekmiştir sürmeleri.

Ak göğsünün üstünde dar geliyordur gümüşten düğmeleri.

Birinin beni vardır gerdanında, demişlerdi sanki seher yıldızı.

* * *

Kendi halinde gezer bir delikanlı.

Kaşla göz eğer güzellerden biri.

Sonra uzaklaşır gider.

Der ki Karacaoğlan:

"Severler güzeli darılma /Darıldınsa güzel olmayaydın."

* * *

Dün Nahit Tan ile Salih Turhan'ın kitabından eski Ankara eğlencelerinden söz etmiştim.

Ankara türküleri de daha önce tahmin etmediğim kadar renkli.

Yukarıda aktardığım satırlar, o dönemin türküleriyle ulaştığım bir köy manzarası.

Mesela bağlamada Kıyak Ali, "Akan sular ben olsam /Bulanırsam bulansam /Verseler sevdiğimi /Dilenirsem dilensem" diye giriyor söze.

"Karanfilim ek beni /Sulu yere dik beni /Eğer köküm tutmazsa /Al çapayı sök beni" ile sürdürüyor cümbüşü Kasap Yaşar.

Ve ekliyor Sarı Recep:

"Evlerine vardım semaver kurmuş /İçtiğim çaylara ballar mı katmış /Yarim gelmez diye uzanmış yatmış /Öptüm yanağından uyansın diye..."

Çoban Hüseyin ise "Cebinde çakısı var /Lavanta kokusu var /Açtım baktım yüzüne de /Ne güzel uykusu var" diyerek tamamlıyor sözü-sazı.

* * *

Yaklaşık 70-80 yıl öncesinin türküleri, çoğu insandan daha aydınlık.

Bugün çoğu "Ankaralı", yetkili, hatta kurum, o dönemin fikrinden daha geri.

O eski saz-cümbüş de yasak bazı yerde, o eski söz de...