Mendil

Yalınayak, elinde küçük bir “kuş kafesi” ile giden kız çocuğunun fotoğrafına...
Ve fotoğrafın altındaki Gülten Akın’ın dizelerine:
“Giderim gitmesine lakin
oyuncaklarım kimin olacak...”
* * *
Uçan Süpürge, kadın dergisi “Uçan Haber”in son sayısında “Erken ve zorla yapılan evlilikler”i irdeliyor.
Verilere göre Türkiye’de her üç evlilikten birini,12-19 arasındaki çocuklar yapıyor.
Evlenenlerin dörtte biri ise,15 yaşındaki çocuklar.
On dört yaşında evlenenlerin oranı yüzde 8.1, 13 yaşında evlenenlerin oranı yüzde 5.
SODEV’in yürüttüğü kampanyaya verdiği isim de yerine oturuyor bu verilerle:
“Evlilik değil evcilik...”
Keşke sadece bir “oyun” olsaydı, diyeceğim ama...
On üç, on dört yaşında bir kız çocuğu gözümün önüne gelince, ona da dilim varmıyor.
Kimbilir kaçı, o “oyun”larla büyütülüp, alıştırılıp, hazırlanıyor; başlıklı, berdelli, bedelli gerdeğe...
Kendisinden 50 yaş küçük bir kızla evlenen, ardından 14 yaşındaki bir kız çocuğuna karşı cinsel suçtan hüküm giyen Hüseyin Üzmez’in rekorunu, başkası kırıyor.
Halis Toprak, kendisinden 54 yaş küçük kızla evleniyor.
Denk düşse, beşikten seçerler, az büyümesini beklerler desem, kara mizah olmayacak.
“Beşik kertmesi” de var, sicilimizde.
* * *
Hem uzağımızda da değil, çocuk evlilikleri.
Çubuk Platformu Başkanı Ahmet Yalçın açıklamıştı geçen haziranda.
İlçede son bir yılda 578 resmi nikah kıyılmış.
Bu evliliklerden 112’si 18 yaşın altında...
Yani her beş evlilikten biri...
Ki bu veriler, sadece resmi nikahlardan. Bir de “imam”ı var, sonradan “resmi”ye dönüşen, dönüşmeyen...
* * *
“Çocuğum beni bağışla (...)
Ahmet abi, güzelim, bir mendil niye kanar.”