Melek çetesi

Göremezsiniz pek; kimbilir hangi çalı altına, duvar kuytusuna sığınmışlardır ayaza karşı.

Yeni park eden otomobillerin kaputlarına yatarlar bazen.

Motorun sıcaklığından bir an olsun yararlanmak için.

Bilmem, bir kedinin ya da köpeğin patisine dokundunuz mu hiç.

O küçücük, hassas, yumuşacık pembe patisine.

Dokunduysanız yüreğinizi burkacaktır, kardaki pati izleri...

Bir gün o izleri takip edin, belki içinizde saklı olan "farklı insan"ı bulacaksınız.

* * *

Sonra dona çeker sokaklar.

Değil yemek artığı, bir kuru ekmek, içecek su bile bulamazlar.

Bilmem hiç aklınıza gelir mi, her yer buz kestiğinde, bir kedinin, köpeğin, serçenin sadece aç değil susuz da kalacağı?

* * *

Kış bazı insanlara da farklı gelir.

Sabahın köründe ya da geceyarısı görürsünüz onları.

Atkılarına sarınmış, ellerinde poşetler, sokaklara mama bırakırlar.

Apartmanların kuytusuna bir kap su.

Kuşlara biraz ekmek kırıntısı...

Belki anlayamazsınız sıcak evlerinden çıkıp, neden öyle dolaştıklarını.

Belki meczup sayarsınız onları, o yalıtılmış aklınızla.

Ama onlar sokakların, kuytuların "melek çetesi"dir.

* * *

Geçenlerde Ankara’da bir siteden, küçücük bir cooker’ı attılar.

Çok hastaydı hala da hasta, ama umurlarında olmadı.

Dokuz yıldır o sitede yaşayan küçük Daisy’i de dert etmediler...

Yirmi yıldır o sitede oturan sahibi evini terk etmek zorunda kalmış ne gam!

Şimdi de İstanbul’da Ataköy Konakları’nda yaşanıyor benzeri.

Duygu Giray haber spikeri.

Sitedeki sahipsiz kediciğe mama veriyormuş.

Bir kap mama bırakmış, kuytu bir yere.

Ardından evine zarfla bir mektup gelmiş:

"Yönetim kurulundan izin almaksızın sahipsiz bir kediyi besliyorsunuz. Yedi gün içinde bu durumu düzeltmezseniz hukuki yollara başvuracağız..."

Bir kedicik, bir kap mama.

Ve karşısında dev bir site, hukuki yollar, ihtarnameler, mahkeme.

Bu eşitsiz savaşı kuşkusuz kazanabilirler.

Ama tek zaferleri, o sitede insanlığı, sevgiyi yaralamak, hatta öldürmek olacaktır.