Genelleme

Belki bir akşam "ilk kez nasıl milli olduk" ondan da konuşuruz. Daha kolay, daha kıyak olur "muhabbet"imiz.

Hem güleriz biraz.

Pasoyla mı girdiniz lise birde, ah nerede kapıyı aralayan o eski "bekçi amca"lar.

"Randevu evi" miydi sizinkisi, benimkisi Şaşı Semiha...

Aslında tavana bakıyormuş, ben gözlerime vuruldu sanmıştım da, o özgüvenle, o gazla atlattım ergenliği...

Sözün bittiği yere geliyoruz yavaş yavaş, pespayeleştik mi biraz.

* * *

İyisi mi şiire sığınalım, Edip Cansever'den dizelere bırakalım "mesele"yi.

Ben sıralayayım öyle, siz ister alın/ister alının, ama unutmayın "sicil"imizi...

"Binlerce, ama binlerce yıldır yaşıyorum

Bunu göklerden anlıyorum, kendimden anlıyorum biraz

İnsan, insan, insandan; ne iyi ne de kötü

Kolumu sallıyorum yürürken, kötüysem yüzümü buruşturuyorum

Çok eski bir yerimdeyim, çürüyen bir yerimden geliyorum

Anlıyorum, ama yepyeni anlıyorum bıktığımı

Evlerde, köşebaşlarında değişmek diyorlar buna

Bana kızıyorlar sonra, ansızın bana

Kimi ellerini sürüyor, kimi gözlerini kapıyor yaşadıklarıma

Oysa ben düz insan, bazı insan, karanlık insan

Ve geçilmiyor ki benim

Duvarlar, evler, sokaklar gibi yapılmışlığımdan.

(...) Girdim ki içeriye yıllardır soyunuyordunuz

Ve işte giyiniyordunuz yıllarca

Bir Mısır, bir Roma, belki de bir Yunan elleriyle

(...) Ağzımız koksun, ama koksun, biz iğrençliğe de varız

Yatalım, leş gibi yatalım, öylesine alıştığımız ki bu

Bir yılan, bir fare bir deliği kapasın bu

Sadece bu.

Bak göreceksin nasıl da ayrılmak istiyoruz sonra

Nasıl da kaçmak istiyoruz birbirimizden

Sanki bir güzelliği ödüyoruz

Belki bir güzelliği ödüyoruz.

Evlere sığamıyoruz, öylesine büyüdü ki vücutlarımız..."

Ya işte böyle; "kimi ellerini sürüyor, kimi gözlerini kapıyor"  onların yaşadıklarına.

"Ben biliyorum yalan mı, siz de biliyorsunuz"...