DüÅŸünmek taşınmak

"Taşınmak mı zor taşınmamak mı" başlıklı yazımda:

 

"Her ÅŸeyin mülkiyeti ortaktır. Konutlar, on yılda bir çekilen kuraylaÂdeÄŸiÅŸilir ve herkes yeni evlerineÂtaşınır..."

 

Gerisini getirecektim ama kimi hüzünlü, kimi güncel/kaçınılmaz başka yazılar girdi araya.

 

Bugüne kaldı...

 

* * *

 

Yıllar boyu aynı mahallede, aynı evde oturmak -mutluysa- güzel gelir insana.

 

"Baba-ata evi"nde hatıralar kök salar, soyağacı büyür/gölge, huzur verir, hafıza rengini korur...

 

Güzel de, sadece nostaljiye, "ev"e hapsetmezse insanı. "Ev"den, 3 oda 1 salon, 4 oda salon salomanjeden ibaret değilse dünya...

 

Çünkü şehirde yaşamak başka şey.

 

Åžehri yaÅŸamak/yaÅŸayabilmek baÅŸka...

 

* * *

 

Beş yüz yıl önce More, "mülkü/mülkiyeti sahiplenmemek" adına sıraladıysa ütopyalarını.

 

Yüz yıl önce Halil Cibran sorguladıysa insanların evlerini. "Evleriniz bir yarayı örten parlak bir perde değil, gözünüzü koruyan bir gözkapağıdır" dediyse...

 

"Evleriniz düş görmüyor mu? Ve düşünde kentten çıkarak korulara gitmiyor mu? Tepelere tırmanmıyor mu?" diye sorduysa...

 

Soru duruyor, önümüzde.

 

Onca yıldır oturulan "yerleşik mekan", kötü sürprizleri, tatsız soruları önler tamam.

 

Ama ya tüm sürprizleri, hoş şaşkınlıkları, insanı yeni cevaplara götüren soruları da yok ederse "hayat"tan.

 

Düşleri yok ederse...

 

Düş kur(a)maz da, sadece uzak hatıralarından devşirilmiş rüya görürse insan?

 

Yıllarca önce seyredilen/sevilen bir filmden geriye kalan bir kaç sahne gibi...

 

* * *

 

Kök salmak belki sadece "çınar" için mutlak, iyi.

 

"Düşünüp taşınmak"dan öte, taşınmaktan da ürkmemeli insan. "Düş kurmak"tan da... (Görülen rüya karabasan olabilir de, kurulan düş herzaman kabus olmaz)

 

"Ömür" eğer "hayat" değilse.

 

Ömrü geçirmek/tüketmek, "yaşamak" sayılmıyorsa...

 

"Oda" değil, "sokak"tır belki çaresi.