Asaf'ın hissesi

İstanbul'da geçti 58 yıllık ömrü, ama Ankaralı muhabbetlerde hep çınladı kulakları.

Ölümünün 29. yılındayız, bugün. Ama eskimiyor hiç dizeleri:

"Bütün renkler aynı hızla kirleniyordu

Birinciliği beyaza verdiler..."

Değil mi?

* * *

Kıssadan hisse yaşamış, öyle de yazdı hep.

"Yaşamak değil /Beni bu telaş öldürecek" der ya mesela.

Sabah ya da akşam, ne zaman gezsem/göz gezdirsem caddelerde...

İzlesem, pürtelaş figüranlarını kentin.

Aklımda geçip giden yaşamla(rla) birlikte, hep o dize.

* * *

"Son isteğin nedir?" sorusuna da takılır şiirlerinde Asaf.

İster idam olsun, ister ecel...

Çok kolay bulur bu soruyu, "İlk isteğin nedir, sorusundan":

"Çünkü, o soruyu.

Kimse kimseye soramadı

Korkusundan..."

* * *

Gitti, 29 yıl önce.

Kalmak Türküsü'nü bıraktı ardından:

"Daha gidilecek yerlerimiz var

Şu sohbetini dinler gideriz.

Coştukça şarkılar, türküler, sazlar

Rakı mı, şarap mı, içer gideriz.

* * *

Geçse de umudun baharı yazı

Gözlerde kalıyor yaşanmış izi

Kimseler kınamaz burada bizi

Ne varsa hesabı öder gideriz.

* * *

Söyleyecek sözü olan anlatsın

İsterse içine yalan da katsın

Yeter ki kendinden, bizden söz etsin

Yalanı doğruyu sezer gideriz..."