AÄŸaç ve vasiyet

O kadar duygulandık ki konuşamadık.

Kestanemiz çiçek açtı.

En üst dalından en alt dalına kadar yapraklarla kaplı ve geçen yıla göre çok daha güzel."

Anne Frank, Nazilerden saklandığı tavanarasında 25 ay boyunca gördüğü tek manzarayı, 66 yıl önce bu satırlarla yazdığı günlüğüne.

Bir avuç gökyüzünü ve kestane ağacını...

Frank'ın doğumgünü bugün.

Yaşasaydı 81 yaşında olacaktı.

Ve günlüğüne yazdığı, belki bilmeden "insanlığın takdiri"ne bıraktığı, tek cümleden ibaret umarsız bir dileÄŸi, bir türÂvasiyeti de vardı:

"Öldükten sonra da yaşamak istiyorum..."

* * *

İnanması zor ama, vasiyetini gerçekleştirdi geride kalanlar.

Çünkü o kestane ağacı 173 yaşında ve hala yaşıyor.

Üstelik üç yıl önce çok hastaydı ağaç, çürümüştü gövdesi.

Ötesi, Amsterdam Belediyesi ve müze yönetimi, ağacın kesilmesine karar vermişti.

Çevre örgütleri ise ağacın daha uzun yıllar yaşayacağını savundu.

Yargıya gittiler ve yerel mahkeme kesilme kararını reddetti.

Ağaç yaşadı...

Hatıralar da.

* * *

Bizde kesilen asırlık çınarları, devrilen kestaneleri, dibine tuz, asit dökülerek kurutulan kavakları düşünüyorum.

Ve "alerji", "manzara" "inşaat" gibi kesilme gerekçelerini...

Hatta hiç gerekçesiz kesilen onlarca ağacı, düşünüyorum.

Ve bakıyorum penceremden dışarı:

Tomurcuklarıyla katliama tek başına direnen çınara, sadece bir avuç toprak bırakan kaldırıma, bakıyorum.

Sonraki hayatlara bırakacağım hiç bir bir vasiyet geçmiyor/gelmiyor içimden.