×
DÜNDEN devam edersek, evet kamyon -arkası- yazılarını, bir “uzun yol folklörü”, kültürel bir renklilik, bir tür aforizma, kamyoncu grafittisi olarak görüyorum. Bana bir çok şey anlatıyor, hisettiriyor o yazılar.
Bazen bir “halk dizesi” oluyor; “Bir meyhane buldum mezarlığın karşısında, bir gün beni ararsan ya oradayım ya da karşısında...”
Bazen muzır, “yeni nesil” bir espri:
“Kamyon çeker 10-20 ton, gönlüm çeker Paris Hilton”...
* * *
Ve biz böylesi satırları/paylaşımları okuyup, duyup, bir an için gülümsüyorsak, düşünüyorsak bir başka hayatı, o an efkarlanıyorsak...
Kıymetli değil mi bir “başka bakış açısı”, ekranıyla fabrikasyon, dizisiyle konfeksiyon bu hayatta.
HABERİNİ geçen gün okudum.
Kamyon şoförleri yasaklanmasına rağmen kamyonların arkasına yazdıkları yazılardan vazgeçemiyormuş.
Prof. Dr. Hacı Ömer Özden, kamyon arkası yazılarının “ifade aracı” olduğunu vurgulamış. Ki, önemlidir bu vurgusu...
Daha önce de yazdım. Ve peşinen söyleyeyim, Türk Ticaret Kanunu’nun kamyon -arkası- yazılarını yasaklamasına asla katılmıyorum.
Öncelikle birey hukuku, bireysel hak ve özgürlükler açısından.
Hatırlar mısınız bilmem.
Sigara yasağı ile ilgili düzenlemeler tartışılırken, özel otomobillere de sigara yasağı getirilmesini istemişti bazı “ufkuevvel”ler.
Tıpkı zinanın suç sayılması, hapisle cezalandırılması girişimi gibi...
TARİH 26 Aralık 2008...
Hürriyet’de yayınlanan haberin başlığı şöyle:
“BOTAŞ ana doğalgaz hattı üzerine alışveriş merkezi”...
Haber arşivde duruyor, özetle şöyle:
“BOTAŞ’ın Ankara’yı besleyen ana doğalgaz boru hattının geçtiği ve daha önce ağaçlandırılacak alan olarak planlanan arsa üzerine alışveriş merkezi yapılması için imar planı değişikliğine gidildi.
AVM’nin kurulacağı alanda BOTAŞ Doğalgaz boru hattı için 70 metrelik koruma bandı bulunurken, Büyükşehir Belediyesi ve Etimesgut Belediyesi tarafından imar planı değişikliğine gidilerek koruma bandı 20 metreye çekildi.”
* * *
Aynı günlerde haberler devam etti:
KASTAMONU'nun Taşköprü Belediyesi geçenlerde "Uluslararası Sarımsak Festivali"nin 26.'sını gerçekleştirdi.
Festivale Slovakyalı halk oyunları grubu da katıldı.
Dansçılardan Dankd Malarova da Taşköprü Belediye Başkanı Hüseyin Arslan'ı dansa kaldırdı.
Başkan önce, "Tough guy don't dance" misali "Dans bizi bozar"gibilerinden biraz direndi.
Ama festival alanındaki tezahürata dayanamayıp kabul etti.
Ancak mesafeli bir tango gibi başlayan dans, döne döne Slovakya halk oyununa dönüştü.
* * *
Ters köşe de oradan geldi; halk dansının figürleri arasında partnerlerin şöyle okkalı tarafından birbirini öpmesi de vardı.
İLHAN Berk 4 yıl önce 28 Ağustos’ta hayata veda etti.
Dostları, sevenleri üzerinde İlhan Berk’in fotoğrafıyla, ’Şiir Gemisi’ yazısı bulunan pankartın asıldığı Bodrum Yelkenli Okul Gemisi ile denize açılmış.
Ankara ve İstanbul’dan gelen Akif Kurtuluş, Haydar Ergülen, Namık Kuyumcu, Özkan Mert, Sina Akyol, Latife Tekin, Oruç Aruoba, Seçil Özcan, Emre Çetinkaya, Neşe Yaşın ve Yelda
Karataş Berk’in şiirlerini okuyarak, şairi anmış.
Berk, evi-şiiriyle İstanbul’dur ama...
Başkent’te de girmediği sokak, kuytu, köşe kalmadığı söylenir hep.
Bir de kapıları çalıp, “Meşhur şair İlhan Berk burada mı oturuyor diye sorduğu”...
DÜN hem gazetemizde, hem Ankara Hürriyet internet sitemizde yayınladık.
Okurumuz Diş Hekimi Hayri İnan 2008 yılından beri her mayıs ayında, dünyada sadece Gölbaşı’nda yetişen Sevgi Çiçeği’nin “hal”ini kare kare görüntülüyor.
Sevgi Çiçeği 4 yıl önce Gölbaşı Hacıhasan Köyü’ndeki Devlet Opera ve Balesi’ne (DOB) ait araziye halı gibi yayılmış.
(Ki, “Sevgi”nin, opera-baleye ait arazide boy atması, orayı sevmesi, bünyesine uygun görmesi, bir şehir efsanesi, sanki gülün bülbüle aşık olması gibi bir hikaye imkanı bana göre)
Ancak bu yılın mayıs ayında o arazide bir tane bile yok!
Çevredeki tarlalarda ise Sevgi Çiçeği sadece “bir kaç tane”....
Ve her yıl, Sevgi Çiçeği’ni görüntülemek için Gölbaşı Hacıhasan köyündeki Devlet Opera ve Balesi’ne ait araziye gidiyor.
Sevgi Çiçeği dünyada sadece orada yetişiyor. Uluslarası sözleşmelerle de “korunan bitki türleri listesi”nde...
Ve gözetiyor/gözlüyor onu İnan.
Her yıl...
Bir anlamda, Sevgi Muhafızı.
“Çiçek Müzesi” yazımın ardından, İnan sadece orada bulunan, nesli tükenme tehlikesiyle karşı karşıya olan Sevgi Çiçeği’nin son dört yıllık “hal-i pür melali”ni benimle paylaşma inceliğini, duyarlılığını göstermiş.
2008 Sevgi Şöleni’ydi
İnan’ın fotoğraflarıyla da belgelediği gözlemleri şöyle:
ÇANKAYA Belediye Başkanı Bülent Tanık, Tandoğan Meydanı’ndan sökülen (ki artık orada değil heykel, meydan da kalmadı) Su Perileri Heykeli’ni Kuğulu Park’a koymayı düşünüyor.
Tanık bu hayalini Kültür ve Turizm Bakanı Ertuğrul Günay da uygun görürse gerçekleştirmek istiyor.
Bu amaçla Günay’dan randevu da istedi. Ki, tümüyle doğru adres.
Çünkü Su Perileri 18 yıl depoda bekledikten sonra Bakan Günay’ın girişimleriyle CerModern’de hayata yöndü.
Ayrıca üç yıl önce Günay, Başkent’in farklı yerlerinde heykeller, rölyefler olmasını istediğini de vurgulamıştı.
Ve gazetemizde yayınlanan açıklamasında, bir başka sorunu da dile getirmişti:
“Ama meydan bulamıyoruz...”