Beşiktaş gibi

Koca 90 dakika bir topa 3 kişi koştular. Rakibe bir tek gol pozisyonu vermediler. İki yabancının dışında, Beşiktaş formasının ağırlığını hissederek oynadılar. Carew tabii ki, iyi futbolcu. Ama iyi oynamıyor. Frank geldiğinden bu yana iki adım ileri atmış. Ama 10 adım daha lazım.

Dünkü maçın bana göre bu kadar rahat geçmesinin tek faktörü hep beraber oynayıp, hep beraber istemek, hep beraber düşünmek. Futbolda hırs bulaşıcıdır. Orta göbekte oynayan 2 kardeş, Okan ve Ahmet Yıldırım bu maçın kilit ismi oldu. Hem çok top kaptılar, hem de oyuna iyi soktular.

Ahmed Hassan bu takımın vazgeçilmezi. İyi de oynasa, kötü de oynasa oynatacaksın. Adam bir kere ileriye kat ederek oynuyor. Bir takım için bundan büyük avantaj mı olur? Her ayağına gelen topta takımı 30-40 metre taşıyor.

Seyirci fevkalade

Sergen usta, yine ustalığını gösterdi. Maçın kapısını aralayan golü attı. İbrahim Akın oyuna girdikten sonra 2 gol buldu. Çabukluğunun mükafatını aldı. Carew orada olsa o toplara yetişemez bile.. Haaa... Carew kötü demiyorum ama kenarda dursun da demiyorum. İyi olduğu zaman oynasın. Mustafa Doğan ile Emre benim ümit ettiğimin üstünde oynadı. İlk defa yan yana oynamalarına rağmen oyun içinde çok iyi eşleştiler. Hem topu, hem rakibi iyi paylaştılar.

Kaleci Ramazan belki de futbol hayatının sonuna kadar böyle bir rahat maçı bulamaz. Maçın hakemi çok tecrübeli. Abuk sabuk kartlar kullanmadı. Ne kendisini, ne maçı, ne de tribünleri sıkıntıya sokmadı. İşte tecrübe bu.

Neticede Beşiktaş kendisi için çok önemli 3 puanı sahadan çıkardı. Zirve adına bir şey demek istemiyorum. Ligde daha iyi yerlere taşınılacak, bu arada da Avrupa takımları ile oynanacak maçlar için de köşebaşı maçı oldu diye düşünüyorum. Takım iyi, seyirci nasıl? Fevkalade. Hepsinin yüreklerine, gırtlaklarına sağlık.