Günde 2 bin 500 enginar soyan, Guinness Rekorlar Kitabı’na girebilir mi

- Fabrikada enginar böyle elle mi soyuluyor?
Fabrika yöneticileri, yeni genel müdüre yanıt verdi:
-  Evet... Ankara Güdül’den enginar soymayı artık uzmanlık haline getirmiş olanlar var. Taze enginar mevsiminde 1.5-2 aylık dönemde onlar konserve fabrikalarını dolaşırlar.
-  Bizde şu anda enginar soyan kaç kişi var?
-  20 kişi...
-  Bir kişi günde kaç enginar soyar?
-  Genelde 1100-1200 dolayında.
-  Enginar başına kaç para ödüyoruz?
-  10-15 kuruş...
Ahmet Şükrü Yılmaz, enginar soyan ekipten birine takıldı. Kulaklığı takmış, seri şekilde enginar soyan elemanı gösterdi:
-  Bu arkadaş bayağı hızlı soyuyor.
-  Evet... Soyduğu enginar günde 2 bin 500’ü bulur. Enginar soyarak 40 günde 15 bin lirayı cebine koyar.
-  Günde 2 bin 500 enginar soymak rekor sayılabilir mi?
Tukaş’ın Pazarlama ve Planlama Müdürü Özlem Avşar Ünlü araya girdi:
-  Araştırıyoruz. Belki de Guinness rekorlar kitabına aday gösterilebilecek bir sayı ve tempo olabilir.
Tukaş’ın Çin’in başkenti Pekin’de düzenlenen törende “Akıllı Kapak”la aldığı “Ambalaj Ödülü” sonrasında yaptığımız sohbet sırasında enginar soyucularla ilgili bölümü dinleyince 2005’te Almanya’da gerçekleşen bir başka sohbeti anımsadım.
2005 yılı şubat ayında Düsseldorf’ta Alman Metro’nun bir etkinliğine katılmıştım. Orada Penguen Gıda’nın patronu Orhan Gençoğlu da aynı işten söz etmişti:
-  Enginar mevsiminde bizim gibi fabrikalar, bir-iki aylığına ‘enginar soyucular’ alır. Enginar elle soyulduğu için maliyeti yüksek olur.
Dönemin Türk Eximbank Genel Müdürü Ahmet Kılıçoğlu, bunu duyunca işin adını koymuştu:
-  ‘Ne iş yaparsın abi?’ diye sorana, ‘Enginar soyarım’ diyorlar anlaşılan...
Dardanel’in patronu Niyazi Önen’e de sormuş, şu bilgileri almıştım:
-  Türkiye’de enginar soymayı iş edinmiş 500-1000 kişi vardır. Çoğu Kırşehir ve Ankara kökenlidir. Çoğu pazarlarda enginar işi yapar. Mevsimi geldiğinde de bizim gibi fabrikalarda 1-2 ay boyunca günde 12 saat çalışırlar.
-  Enginar soyan bir makine yok mudur?
-  İspanya makinesini yaptı ama biz elle soydurmayı tercih ediyoruz. Hem geçici de olsa enginar işiyle bile istihdama katkımız oluyor.
Elle günde 2 bin 500 enginar soymak, gerçekten dünya rekoru olabilir mi?
Ahmet Şükrü Yılmaz ve ekibinin girişimleri, bu sorunun yanıtını önümüzdeki günlerde verecek...

SPK’ya faturayı sadece Hürriyet mi kesmiş oldu

İKİ gün önce Hürriyet’in 3’üncü sayfasının manşeti:
-  Nurcan Reis...
Doğan Haber Ajansı’nın haberine göre, Bursa’da kendisini factoring şirketi sahibi olarak tanıtıp, piyasadan yasa dışı yollarla para toplayan “Nurcan Reis” lakaplı Nurcan Uzunoğlu ile suç ortakları düzenlenen operasyonla yakalanmıştı.
Habere göre, yakalanan şüpheliler, factoring şirketi kurmak için izin alabilme amacıyla Sermaye Piyasası Kurulu’ndan (SPK) iki kişiye rüşvet verdiklerini söylemişlerdi.
Sabah Gazetesi ekonomi servisindeki arkadaşlar, hemen bu haberin altında bir şeyler aramışlar ve şu başlığı atmışlar:
-  Hürriyet kurumları karıştırdı, factoring faturasını SPK’ya kesti.
Sabah, habere şöyle bir cümleyi koymayı da ihmal etmemiş:
-  Doğan Grubu, hisselerindeki dalgalanmayı incelemeye alan SPK’ya gözdağı mı vermek istiyor?
Sabah’ın haberinde de belirtildiği gibi factoring şirketi kuruluş iznini SPK değil, Bankacılık Düzenleme ve Denetleme Kurumu (BDDK) veriyor.
Durumu Doğan Haber Ajansı’na sordum:
-  Haberimizin kaynağı bölgedeki jandarma görevlileri. Jandarma, “SPK’dan iki kişiye rüşvet verdiler” bigisinin arkasında duruyor.
Sonra, aynı konuyu haberleştiren Zaman Gazetesi’nin internet sitesi ve İhlas Haber Ajansı’na baktım. Her iki haberde de aynı bilgiler vardı. Onlar da, “Nurcan Reis” ekibinin SPK’dan iki kişiye rüşvet verdiği iddiasını aynen kullanmışlardı.
Bu durumda, öncelikle “kurum karmaşası”nın kaynağı Hürriyet değil, bölgedeki jandarma ekibi...
İkincisi, aynı karmaşa, sadece Doğan Haber Ajansı ve Hürriyet’te değil, Zaman Gazetesi’nin internet sitesi ile İhlas Haber Ajansı’nda da var...
Öyleyse, “Nurcan Reis” haberi, Doğan Grubu’nun SPK’ya gözdağı vermesi şeklinde nasıl algılanabilir...
Eğer SPK yönetiminde de böyle bir algı varsa, onlara Zaman Gazetesi ve İhlas Haber Ajansı’na da bakmalarını öneririm...

Oyak, Hektaş’ı bölge zirai ilaç üssü yapacak

OYAK Genel Müdür Yardımcısı Nihat Karadağ’ın grupta birkaç şapkası var... Bunlardan ikisi Tukaş ve Hektaş’ın Yönetim Kurulu Başkanlığı...
Nihat Karadağ’la Tukaş’tan sonra Hektaş’ı da konuştuk:
-  Hektaş, 53 yılık bir zirai ilaç şirketi. 48 yıldır da Oyak’ın çatısı altında. Yüzde 20 pazar payıyla sektör lideriyiz. Sektörde daha çok yabancı şirketlerle rekabet ediyoruz.
-  Yıllık cironuz ne kadar?
-  2009 ciromuz 90 milyon liraydı... Damlama sulamanın yaygınlaşmasıyla birlikte “damla gübre” işine de girdik.
Karadağ, Hektaş’la ilgili hedefini şöyle ortaya koydu:
-  Orta Asya ve Ortadoğu’ya dönük bölge zirai ilaç üretim üssü olmak istiyoruz. Bu yönde girişimlerimiz de var.
-  Türkiye zirai ilaç pazarının büyüklüğü ne kadar?
-  400 milyon lira dolayında.
-  Türkiye, özellikle meyve-sebze ihracatında ilaç kalıntısı konusunda sıklıkla sıkıntı yaşıyor. Ürünler bazı ülkelerin kapısından dönüyor. Bu konuda çiftçilere eğitim veriyor musunuz?
-  Bizim ekiplerimiz çiftçiye sattığımız ilacın reçetesini yazarlar. Hep dozunda kulanım konusunda da uyarırlar.
-  Çiftçi bol bol ilaç kullansın, satışımız artsın diye düşünmüyorsunuz yani?
-  Hayır. Doğru olan ilacı dozunda kullanmak.
Türkiye, tekstil ve hazır giyimde dünyanın önde gelen ülkeleri arasında yer alıyor. Başta otomotiv olmak üzere, birçok sektörde bölge ve Avrupa üssü rolünü üstleniyor.
Şimdi bunlara zirai ilacın da eklenmesi yakın görünüyor...