Savaşın gölgesinde umutlar çiçek açtı
Suriye Afrin’de Adnan’ın müzik stüdyosunda kayıt yaparken ve Arap kahvemizi yudumlarken... diye başlayıp heyecanla anlatacağım bir hikayem var artık ama o bana kalsın diyerek başlıyorum.
Türkiye’nin tanıtımına yönelik her faaliyeti yakından takip etme çabasındayım.
Bu nedenle Yunus Emre Enstitüsü’nü adım adım izliyorum. Zira bahsettiğim tanıtım işinde hem son derece başarılı hem de pandemiye rağmen son derece aktifler.
2009 yılından beri “Türkiye’yi, Türk dilini, tarihini, kültürünü ve sanatını tanıtma” hedefiyle çalışmalarını sürdüren enstitünün, dünya çapında toplam 60 merkezi var.
Ama bence bu merkezlerin en özelleri Suriye’de bulunanlar. Çünkü savaş bölgesinde, kendi söylemleriyle “umuda çiçek açtırıyorlar”.
Yazının başında dedim ya “onları adım adım takipteyim” diye... Nevruz kutlamaları için Suriye’ye doğru yola çıkacaklarını duyunca da oturup kalmadım, çantamı hazırlayıp ekiple beraber yola düştüm.
Ve sayelerinde hayatımın en anlamlı nevruz kutlamasına tanık oldum. İstikametimiz Azez’di...
Türkçe’nin yanı sıra sanat eğitimi, atölye çalışmaları ve edebiyatla savaş mağduru insanlara destek olunan Azez’deki merkezde, baharın gelişi gerçekten büyük coşkuyla kutlandı.
“Umudumuz Çiçek Açıyor” başlıklı etkinlik kapsamında sahneye Azez Yunus Emre Enstitüsü’nün müzik grubu, Türkiye’den Şükriye Tutkun ve TRT sanatçıları çıktı.
Konserde Türkçe, Kürtçe ve Arapça şarkılar seslendirilerek kardeşliğin önemine vurgu yapıldı. Ayrıca özel durumlu çocukların rol aldığı bir de tiyatro gösterisi sahnelendi.
Kimi an geldi gözlerimiz doldu, kimi an şarkılara eşlik ederken kara günleri unuttuk.
Ve hem sahnedekileri hem de bu etkinlikte emeği geçenleri avuçlarımız sızlayana kadar alkışladık.
Ayrıca, Suriye’de baharın gelişi; Bekir Sedat’tan sekiz yıldır ayrı olan annesi Zeynep Nahsu’yu da getirdi.
Ana oğul çifte bayram yaşadılar.
Türkiye’ye dönerken, gözümün önünden silahların gölgesindeki Suriye ve her şeye rağmen gülümseyebilen insanları geçiyordu.
Bu kanalın müdavimi oldum
Karantina günlerinden kalma alışkanlık, her fırsatta YouTube’dayım...
Sürekli yeni kanallar keşfediyor, bir gün güzellik videoları izlerken bir gün dünya meselelerine dalıyorum.
Geçenlerde de eski dostum, emekli emniyet müdürü Yesugay Aksakal’ın kanalına takılıp kaldım. Kendisi emekli Özel Harekatçılar Derneği Başkanı aynı zamanda...
Ama pandemi onları da etkilemiş, faaliyetlerini bir süredir sosyal medya üzerinden yürütüyorlarmış.
Çok geçmeden de bir YouTube kanalı açmışlar.
Emekli olmadan önce emniyet teşkilatının özel harekat, terörle mücadele ve devlet büyüklerini koruma birimlerinde görev alan Aksakal ve arkadaşları, kanalda yaşadıkları olayları, anılarını anlatmakla kalmıyor, güncel olaylara da değiniyor ve değerlendiriyorlar.
Bu arada Aksakal’ın tamamen nevi şahsına münhasır bir anlatımı var. Kimi zaman heyecanlandırıyor, kimi zaman hüzünlendiriyor, derken ne olduğunuzu bile anlamadan kahkahalar atmaya başlıyorsunuz.
Velhasıl, böylesine önemli olayların, operasyonların aktarıldığı yayın, onun sayesinde keyifle izleniyor.
Bir göz atın derim, muhtemelen siz de benim gibi müdavimi olacaksınız.
