Yelkenini rüzgára çevirenler ve rüzgára karşı gidenler

Ben 12 Mart askeri darbesinden sonra Çetin Altan’la birlikte onların yargılanmalarını izlemiştim.

Selimiye’nin soğuk ve korkutucu koridorlarından geçerek mahkeme salonuna çıkarken görmüştüm onları.

İkisi de askerlerin arasında dimdik duruyorlardı.

O görünüm gepegenç bir gazeteci olarak beni allak bullak etmişti.

Yanımda yılların gazetecisi ünlü adliye muhabiri Vasfiye Özkoçak vardı.

Perişanlığımı görmüş ve "Üzülme bunlara alışacaksın" diye fısıldamıştı.

Yargılamada askeri yargıç İlhan Selçuk’un orduyu eleştiren yazısını okudu ve "Bu hakaret dolu yazıyı siz mi yazdınız?" diye sordu.

Hiç unutmam İlhan Selçuk şu yanıtı verdi askeri yargıca:

"Evet ben yazdım. Yüz kere makinemin başına otursam yüz kere de aynı yazıyı yazarım. Ben bu yazıda Türk ordusuna hakaret etmeyi aklımdan bile geçirmedim. Ayrıca burada bulunmaktan da onur duyarım."

* * *

Bizim meslekte, yelkenini rüzgár nereden eserse o yöne çevirenler çoktur.

Bir de yelkenini milim döndürmeden rüzgára doğru gidenler vardır.

Yelkenini çevirmeye alışık olanlar, çıkarları için iktidarların yanında yer alıverenlerdir.

Çizgilerini kırarlar, ilkelerini, onurlarını bir kenara itiverirler.

Bunu yaptıkları için önlerindeki kapılar anında açılıverir.

Bir anda iyi makamlara, on binlerce dolar maaşlara kavuşurlar.

Para ve mevki uğruna ruhlarını, kişiliklerini, insanlıklarını hiç düşünmeden iktidara övgüler düzerek satarlar.

İlkelerinden, inançlarından, onurlarından en ufak bir ödün vermeye yanaşmayan yazarlar ise rüzgára karşı ilerlerler.

Çile üstüne çile çekerek...

İşsiz, parasız kalırlar, sorgulanırlar, hapislere kapatılırlar.

Ama hiç aldırmazlar.

Onlar için önemli olan onurlu bir insan gibi yaşamaktır.

Ruhunu satmamaktır.

İlhan Selçuk işte böyle bir insandır.

Öbürleri kimler mi?

Siz onları çok iyi tanıyorsunuz. Her gün onları gazetelerde, televizyonlarda görüyor, okuyorsunuz.

İsimlerini tek tek saymamam, onların adını ağzıma almaktan utanç duymamdandır.

* * *

Gelelim Kemal Alemdaroğlu’na...

Türkiye’nin en büyük üniversitesini 8 yıl yönetmiş.

Binlerce öğrenci yetiştirmiş, binlerce hastaya hayat vermiş, dürüst ve ilkeli bir insandır.

Suçu laik, demokratik cumhuriyetin kazanımlarına sahip çıkmak, üniversitesine karanlığı sokmak isteyenlerin karşısına dikilmektir.

Doğu Perinçek de öyle...

Onun da suçu AKP iktidarına karşı olmak, İsviçre’de Türk milletine dönük iftiraları göğüslemek.

Her ikisinin başına örülmeye çalışılan belanın nedeni ise AKP iktidarının Türkiye’ye zarar verdiğine inanmalarıdır.

AKP yanlışlar içindedir.

Bilsinler ki bu yapılanlar dönemlerinin kapkara sayfaları olarak tarihe geçecektir.