Çocuklar zor durumda

İki eyleme toplam 150 civarı kişi katıldı. Katılımın az olması ve Bandırma’da da çocuklara yönelik birçok istismar suçunun işlendiğini hatta bu mağdurlar arasında engelli çocukların da olduğunu bizzat haberlerini yaptığım için biliyorum. Her zaman söylendiği gibi çocuklara saldırı hep en yakından geliyor. Bana yansıyan ve bizzat haberini yaptığım 2 yıl içinde 4 farklı olayın olması. Bu dört olayda; biri kız iki engelli çocuk, iki kız iki de erkek çocuk mağdur oldu. Bunlar yalnızca bizlerin bildikleri ve kamuoyuna yansıyanlar. Bunların dışında sokaklarda bir biçimde mendil satan, dilenen çocukların neler yaşadıklarını bilmiyoruz. Onlar neler yaşadıklarını da pek anlatmıyorlar. Anlattıklarında da belki kimse inanmıyor.
Bu dünyanın tüm kahrını ne yazık ki çocuklar çekiyor. Savaş, fakirlik, hastalık, kimsesizlik toplumun diğer kesimlerine göre onlara daha büyük zararlar veriyor. Bütün bu olumsuzluklara bir de toplumun içindeki sapkınlar eklenince bu yaşam çocukların umutlarını birden elinden alıveriyor. İnsanların tepkisi de sosyal medyaya sıkışmış durumda. Herkes cezaların artırılması gerektiğini savunuyor ancak, çocuklara yönelen şiddetin, istismarın sosyolojik ve psikolojik olarak kaynağının ortaya çıkarılması ya da araştırılması gibi bir talep yok. Toplum aslında travmatik olaylarda hep aynı tepkiyi veriyor. Şiddetin önüne şiddetle geçmek... İdam isteği de aslında bu yönden bakıldığında çok önemli. İnsanlar idam talebinde bulunuyor ama “Ya suçsuz biri idam edilirse?” sorusunu soran insan sayısı çok az. Unutulmamalı ölümün geri dönüşü yok...

EN AZINDAN ÇOCUKLAR İÇİN...

Bandırma yerelinde çocukların yaşadıklarına baktığımızda şartların eşit olmadığını görüyoruz. Birçoğu fakirlik, aile yapısı, etnik kimlik gibi nedenlerden dolayı yaşıtlarıyla aynı şartlara sahip değil. İşin kötüsü çocukların bu durumuyla ilgilenen insan sayısı da çok az. Bandırma’da; Bizim Çocuklarımız Kültür Sanat ve Doğa Derneği ile Çınarlı Çağdaş Gençlik Derneği çalışmalar yapıyor ama her zaman karşılarına çıkan en büyük sorun ekonomi. Aslında kurumların çocukların eğitiminde daha çok rol üstlenmesi gerek. Örneğin Bandırma Belediyesi ve Büyükşehir Belediyesi. Mecliste bir karar alıp bir yıllık bütçelerinin yüzde 1’ini eğitme ayırsalar ne olur?
Bu bütçe ile okullara kütüphaneler, sanatsal atölyeler yapmak en azından çocukların şartlarını bir miktarda olsa eşitleyecektir. Kısacası çocuklar yalnızca istismar ve şiddetle boğuşmuyor. Eşitsizlikle, hor görülmekle, hatta itilip kakılmakla karşı kaşıya. İşte onlara umut olmak şartları eşitlemekten geçiyor.