Halk ne istiyor?

Geçen hafta sosyal medya Emrah Karaduman-Aleyna Tilki kavgasıyla çalkalandı. Tilki’nin açıklamaları, benim gibi başından beri Karaduman’la müzikal birlikteliğini gözden geçirmesi gerektiğini düşünen bir müzik yazarı için ilgi çekiciydi: “Bugüne kadar halk ne istediyse, kalbim neye izin verdiyse onu yaptım. Bugünden sonra sadece kendim için bir şey yapmaya karar verdim...” Hemen ardındansa Emrah Karaduman’ın yolladığı çiçek sayesinde barıştıklarını açıkladı Aleyna.

Kimseler küs kalmasın, aşkları da daim olsun ancak benim ilgilendiğim konu bu değil. Gördüm ki Aleyna da Emrah Karaduman’la yaptığı ortak şarkılar konusunda benden farklı düşünmüyor.

BombarDuman Emrah Karaduman Doğan Müzik Yapım

Daha çok çalışmalı

“Halk ne istediyse” dediğinde birileri tarafından ‘halk bunu istiyor’ şeklinde yönlendirildiğini anlıyorsunuz. “Kalbim neye izin verdiyse” demesi, “Aralarında gönül ilişkisi olmasa Emrah’la bu sıklıkta çalışmayı tercih eder miydi” sorusunun yanıtı. “Bundan sonra kendi istediğimi yapacağım” demesinden kısa süre sonra çiçekle ikna olmasına laf edecek değilim. Ama o duygusallıkla söylediği sözlerin içindeki gerçeklik payını aklından çıkarmamalı. Aşk başka, iş başka... Kimin kime ihtiyacı var ve kim kimin müzikal yolundan gitmek durumunda diye sormalı kendine Aleyna.

Karaduman da Aleyna gibi, ‘Halk böyle istiyor’ şehir efsanesinin kurbanı. Neredeyse çocuk yaşından beri içinde bulunduğu işlere bakıp ‘yeteneksiz’ biri olduğunu düşünmek mümkün değil. Öte yandan bir müzikal vizyon sıkıntısı yaşıyor.

Adının ‘remiksçi’ye çıkmasından rahatsız olan, bu nedenle görünüşte ‘DJ-prodüktör’lüğe terfi eden ancak uzun süredir aynı demode ‘remix’in kenarıyla köşesiyle oynayıp düzenleme değil temcit pilavı yapan yine kendisi. Ve Mevlana ‘referanslı’ şarkı sözleri ya da anaakım klişesi ‘beste’lerini elle tutulur hale getirmek için daha çok çalışması lazım.

Öne çıkanlar

Buradan ne sonuç çıkıyor? ‘BombarDuman’ albümünden tanınmış solistleri çıkaracak olsak elimizde pek bir şey kalmadığı gerçeği. Bu da Emrah’ın kendi kariyeriyle ilgili düşünmesi gereken esas konu. Aleyna Tilki’nin ‘Dipsiz Kuyum’daki eşliğiyle açılış yapan, Derya Uluğ’un ‘Sürgün Aşkımız’ ve Ebru Yaşar’ın ‘En Güzel Yenilgimiz’ eşliğiyle devam eden seride Demet Akalın’lı ‘Ses Kes’ de öne çıkacaktır. Benim için albümün saydıklarıma kıyasla ilgi çekici parçası ise Aleyna’lı ‘Sevmek Yok’ oldu. En azından Aleyna’nın vokali bu parçada daha güçlü bir anlam ifade edebilmiş.

Aşk başka, iş başka... Aleyna, “Kimin kime ihtiyacı var” diye sormalı kendine.

Fırtınada sığınılacak liman 

Trip hop’tan caza, oradan psikedelik rock’a uzanan geniş yelpazede inandırıcı bir duygusallıkla genelde hicranlı ama son yıllarda u(mutlu) bir ruh haliyle şahane şarkılar yapmaya devam ediyor Lana Del Rey. İlginç şekilde popüler bir anti-pop ikonu olmayı başaran, ticari ya da demode olma kaygısı barındırmayan hakiki bir nostaljinin kadını o. Şimdi, 2019’da yayımlayacağı yeni albümü ‘Norman Fu**ing Rockwell’den iki yeni parçayla karşımızda. ‘Mariners Apartment Complex’ ve ‘Venice Bitch’ten anladığımız, bu kez de 70’lerin radyolarından süzülen huzurlu şarkıların, fırtınalarda sığınılan limanların peşinde. Dinlediğim iki şarkıyla albümün tamamına şimdiden kefil olabilirim. Taylor Swift, Lorde, St. Vincent, Pink, Zayn gibi isimlere yaptığı işlerden anaakıma yakın görünen müzisyen prodüktör Jack Antonoff’la belirledikleri sound’un ibresi, Del Rey’in şarkı matematiğine uzak düşmemiş neyse ki... 

Mariners Apartment Complex, Venice Bitch / Lana Del Rey Polydor-Interscope