Coldplay rock’tan tamamen vaz mı geçti?

İngiliz grup Coldplay’in 25 yıllık ışıltılı kariyeri ‘büyük aksiyonlar’ ve geniş kitlelere hitap eden stadyum konserleriyle dolu turnelerle şekillendi. Buna bakarak grup üzerindeki baskının ve işin ticari hacminin ne denli büyük olduğunu da anlayabiliriz.

Bir önceki albümleri ‘Everyday Life’ müzikal anlamda bana umut vermiş bir albüm olsa da Coldplay o dönem promosyona pek yüklenmediğinden albümün satışı diğerlerinin gerisine düştü. Diğer bir deyişle grubun son 20 yılda multi-platinum ödülü alamadığı tek çalışma olan ‘Everyday Life’ bana göreyse Coldplay’i Coldplay yapan değerlere sahip çıkan, çıtası yüksek bir albümdür.

Will Champion, Chris Martin, Jonny Buckland ve Guy Berryman (soldan sağa).

‘Music of the Spheres’ın şarkılarını, sound’unu, devasa tanıtım bütçesini belirlerken oyunu yine formüle göre oynamalarından anlıyoruz ki bu satış meselesi büyük bir kaygı haline gelmiş. Güçlü ve öncü tekli ‘Higher Power’ Uluslararası Uzay İstasyonu’nda lanse edildi mesela. Sonra ‘Everyday Life’taki iç dünyamıza hitap eden eşlikler yerlerini Selena Gomez, BTS gibi pırıltılı yıldızlara bıraktı yeni albümde. Bir açıdan bunu bir tercih olarak görebilir, hatta ortaya çıkan sonucu takdir edebiliriz. Ancak ben bu sonucu ‘Coldplay bir İngiliz rock grubu olmaktan vazgeçti’ şeklinde de okuyorum. Tespiti açık açık yapalım ve sonra dürüstçe diyelim ki; ‘Music of the Spheres’ organik hisler geçiremeyen synth’lerine rağmen dev eşlikleri, baladları, atmosferik dokunuşları ve konseptiyle dijital çağın talep ettiği ‘büyük’ bir pop albümü olmayı başarmıştır. Favorilerim; öncü teklilerden ‘Coloratura’ ve Selena Gomez’li ‘Let Somebody Go’nun yanı sıra ‘Biutyful’ olarak sıralanıyor.

Geçen günlerde bir podcast yayınında üç albüm sonra yeni şarkı yapmayı bırakıp konserlere devam edeceklerini açıklayan solist Chris Martin; yakın geçmişte çevreci hassasiyetleri nedeniyle turne yapmayı bırakacaklarını söylemişti.

BİZE NASİP OLDU MAŞALLAH

Pandemi kısıtlamaları döneminde bir lastik üreticisi firmanın hayata geçirdiği ‘Studio X, Sezen Aksu Şarkıları’ adlı ilginç projeye dikkat kesilmiştim. Proje kapsamında Ayhan Sicimoğlu, Harun Tekin, Evrencan Gündüz, Sattas ve Jabbar ft. Deeperise gibi isimler Aksu şarkılarını kendi tarzlarında yorumlamıştı. Yine aynı albümde BaBa ZuLa ve Deniz Tekin’in yeniden düzenleyerek icra ettiği ‘Kaçın Kurası’ da vardı. Şarkının tekli olarak yayımlanmasının ardından şunu söyleyebilirim: Sahnede de sık sık bir araya gelen iki ismin, kuşaklararası müzikal etkileşimi de simgeleyen bu buluşması, ‘Kaçın Kurası’ gibi bir Sezen Aksu klasiğinin hafızasına yeni bir bakış açısı eklemeyi başarmış görünüyor.

Anadolu ezgilerini evrensel bir lisan ve Türkçe saykedelik bir zeminde inşa eden BaBa ZuLa; Deniz Tekin’in vokalleri ve enerjisiyle şarkıyı başka bir boyuta taşımış. Şarkı için ekibe katılan Moğollar’dan Serhat Ersöz’ün katkılarını da es geçmeyelim. 

RETRO ROKET DÜNYA’YA DÖNDÜ

Pandeminin belirsizliğiyle derinden hissettiğimiz endişe çağında hem kişisel hem evrensel kaygılarla ürettiği şarkılarıyla Glasxs karşımızda. Uzun zaman önce dikkatinizi çektiğim Melis Uslu, genellikle Londra’da ikamet eden bir prodüktör olsa da Türkiye kariyerini ustalıkla yönetiyor. İngilizce ilk albümü ve Türkçe ikinci albümünden sonra üçüncü albümünde artık çift dilli. ‘Prenses Anksiyete’ ve ‘Princess Anxiety’ adlarıyla ikili bir albüm yayımladı. Son albümü ‘Mavi Toz Ormanda’yı, ‘Retro Roketler’ adlı şarkısıyla bitirdiğini hatırlarsınız. Kurduğu personanın bir yarısını uzaya fırlatan Glasxs yeni albümde Dünya’ya dönmüş, okyanuslarda, kumsallarda geziniyor. ‘Prenses Anksiyete’nin öncü teklisi ‘Hayalet Gemi’sine binip ‘Sim Okyanusu’, ‘Deniz Kıyısı’, ‘Deniz Feneri’ne gidin, ‘Karanlıkta Park’ ve ‘İşte Susam Sokağı!’na da uğrayın. Hangi dilde tercih ediyorsanız... Müzisyenin, basgitarda Grey Owl ile birlikte MaNga’dan Özgür Can Öney’in davullarda eşlik ettiği İstanbul konserlerini özlemle bekliyoruz.