Moris Bencuya

 
O, bu toprakların aşığıydı. Türkiye pasaportu övünç kaynağıydı. Tam manasıyla bir Türk vatandaşıydı. Aynı zamanda ait kimliklerini gururla taşımasını bilirdi. İzmir Yahudi Cemaati’nin onur başkanıydı. Tüm bahse konu değerlerden beslenen “insan” kimliği, onu, ülkenin şu kutuplaşmış ortamında dahi herkesin sevdiği bir örnek birey konumuna taşımıştı. Dostları arasında her daim çok sevilir ve saygı duyulurdu. Konu; kültür, sanat, eğitim, sağlık, spor ise bir destek ihtiyacı söz konusu olduğunda ilk müracaat edilen Moris Bencuya olurdu.
Hiç kimseyi geri çevirmezdi.
Moris beyin hayran olduğum diğer bir kişilik özelliği, bulunduğu ortamı anında keyiflendirmesiydi. O anlarda içindeki “haşarı çocuk” ortaya çıkar, etrafındaki herkesi mutluluk büyüsüne dahil ederdi. Cenaze töreni tam ona yakıştığı şekilde geçekleşti. Altındağ’da, vaktiyle yeniden düzenlenmesinde çok ciddi katkı yaptığı Yahudi Mezarlığı ve Sinagogu’nda çok kalabalık bir katılımla uğurlandı. Törende sevgili Tunç Soyer başta olmak üzere çok sayıda İzmirli hazır bulundu. Başkan Soyer yaptığı kısa konuşmada Moris Bencuya’nın adının İzmir’de bir cadde veya benzeri bir yere verileceğini ifade etti. Yanı sıra; Hahambaşı’lıktan gelen mesaj, Moris beyin iki kız torununun konuşmaları ve ailenin tarafıma verdiği büyük onurla benim de kısa bir hitabım söz konusu oldu.
Müsaadenizle benim yaptığım konuşmayı burada da paylaşmak istiyorum.
“Çok kültürlü kent kimliğimizin yaşayan simge ismiydi Moris Bencuya. Otistik çocukların Moris amcasıydı. Erişilmez yardımseverliği ve her daim iyilik ışıkları yayan müthiş enerjisi ile gönlünün uzanabildiği her yeri aydınlatırdı. Moris bey bilindiği üzere çok başarılı bir iş insanıydı. Ama onu farklı kılan, tanıyan herkesin hemen hissettiği, doğasından gelen ‘kalbi’ özellikleriydi. Mutluluğun paylaşmaktan geçtiğini Moris Bey kadar içselleştirmiş insan çok azdır. Hayattan her daim keyif almaya çalışırdı. Moris beyle beraber olmak, onun ‘paşam’ diye başlayan hitabıyla özel çekim alanına dâhil olmak demekti. Orada; insani duyarlılık, zarafet, nezaket, neşe ve mutluluk vardı. Sevgili Bencuya aynı zamanda bir sanatsever, sivil toplumcu, Altay ve Beşiktaş aşığı, muhteşem bir aile babası, gerçek bir İzmir ve Osmanlı beyefendisiydi. Kendisini katıksız bir sevgi ve özlemle anıyoruz.”
İyi ki vardınız Bay İzmir, çok sevdiğiniz bu kenti varlığınızla zenginleştirdiniz. Huzur içinde dinlenin, hemşehrileriniz sizi unutmayacak.