Yılın 11'i cennette

ACIMASIZ bir seneydi. Nihayet bitiriyoruz.. Kasırga gibi geçti üstümüzden. En sevdiklerimizi çekip aldı aramızdan. Hep futboldan dem vuruyoruz ya.. İşte 2013 gönlümüzün milli takımını bizden çaldı.. Onlar kalbimize taht kurmuştu. İşte o unutulmaz devler.. Mehmet Ali Birand.. Ara sıra tutukluk yapardı.. Ancak ondan sonra tutabilene aşk olsun.. Peş peşe goller atardı. Özel röportaj ve atlatma haberlerle rakiplerine az gol atmadı. Türkiye’nin en ünlü televizyoncusuydu ama “Ben muhabirim” derdi. Rekabeti severdi. Olgundu. Ayak kaydırmayı bilmezdi. Nice yıldızlar çıkardı. Hem de kendi mevkisinde oynayan yıldızlar..

“DAYI”NIN KONDİSYONU KAZ DAĞLARI’NDAN

TUNCEL Kurtiz.. Yerinde duramayan bir deli fişekti.. Bitmek bilmez enerjisiyle sahanın her yerini parsellerdi. Kondisyonu Kaz Dağları’dan geliyordu. “Ramiz Dayı” diye inleyen tribünlere yaşamdan resitaller sunardı: “Yeğenler! Biz zengin olma tehlikesini atlattık, artık daha rahat yaşayabiliriz” demişti. Bağıra bağıra “Sosyalistim” diyordu. Sol kanattan yılan gibi akardı.. Maç başlamadan tüm takımı sahanın ortasına toplar, “Cesurun bakışı, korkağın kılıcından keskindir, yeğenler” derdi. O muazzam ses tonuyla sadece rakiplerin değil takım arkadaşlarının bile eli ayağı birbirine girerdi. Takım kaptanıydı.
Ferdi Özbeğen.. 80’lerde evde Teksas, Tommiks okurken küçük radyolu teybimizde “Ağla Halime”, “Dilek Taşı” derdi. Aile çay bahçelerini hem hüzne hem de neşeye boğardı. Naif sesiyle.. Düşünebiliyor musunuz, penaltı atarken Ferdi Özbeğen’i.. Kadife dokunuşların, aşırtma vuruşların en güzelini yapmaz mıydı? Beyaz piyanosunu konuşturduğu gibi futbol topunu da konuşturmaz mıydı? Tribünlerden “efkârım birikti, sığmaz içime” sesleri yükseliyor, artık..

SAVAŞ AY, HER YERDEN İYİ VURURDU

SAVAŞ Ay.. Takımın bitirimiydi. Ekranlarda sağ omzunu biraz havaya kaldırıp, sol kolunu da yukarıda tutardı. Hem ekrana hem de yeşil sahalara çok yakışırdı.. Gençlerin içine düştüğü ecstasy bataklığına da el atardı; hastanelerdeki fare skandalını da gündeme taşırdı; travestilerin hayatını gerçekçi şekilde anlatmak için onların kılığına bile girerdi. Sadece “oralardan iyi vurur” denmezdi ona.. Savaş Ay, A Takımı’yla “her yerden iyi vururdu”. Hele o çirkin gecede Ahmet Kaya’ya çatal bıçak fırlatanlara öyle baraj kurmuştu ki.. Tekmeye kafa uzatırdı.

SARKIK LİBERO MÜSLÜM GÜRSES

MÜSLÜM Gürses.. Sarkık libero.. “İtirazım var” diyordu ama sarı kartı bile yoktu. Çünkü onun itirazı yarım kalan sevgiye, emanet gülmelere, yalana dolanaydı. Sahadaki rakiplerini ve tribündeki sevenlerini “paramparça” ederdi. Gazeteci, “Sizin gibi biri aniden evlendi. Neden?” diye sorunca.. “Taşın da kalbi yoktur ama, onu da yosun sarar” cevabıyla golü 90’dan atardı. Hem de slow motion (ağır çekim)..
Rakiplerini “Yıkıla yıkıla” geçerdi.. “Benim meselem” felsefesiyle zirveye çıktı. Damardandı futbolu..
Metin Serezli.. Sahnede bir panter vardı sanki.. Yerinde duramazdı.. Kaç Baba Kaç oyunundaki muhteşem temposu hala aklımda.. Replikler ping pong topu gibi uçuşurken o bir saniye bile sektirmemişti.. Kanepeden kanepeye öyle bir uçardı ki, sanırsınız İker Casillas.. Takımın romantik “lord”uydu.
Tekin Akmansoy.. Takımın en “uyanık” oyuncusuydu. Ne de olsa Kayseri’liydi! Türkiye’nin Nöri Kantar’ı, ilk Anadolu kaplanıydı. TRT’nin yıldızıydı. Rakiplerini keskin zekasıyla çaresiz bırakırdı. Kül yutmazdı. Top geçer adam geçmezdi.
Ahmet Erhan.. Adana Demirspor’da oynarken Adıyamanspor’un sağ beki kaval kemiğini kırdığına göre sol açıktı. Sahada ne yapacağını kimse kestiremezdi. O’na “sihirbazdır, kendisini birden kaybettirir” boşuna denmedi.. Ömrünün çileyle geçtiğini oğlu Deniz’e yazdığı şiirden anlıyoruz: “Ben bütün yenilgileri yaşadım/Kalmadı sana hiçbir şey/(...)/Uzun bir sözcükse ömrüm/Oğlum, son iki hecesin sen...”

BAY GOL’E ÇUBUKLU FORMASI ÇOK YAKIŞIRDI

SELÇUK Yula.. Bay Gol diyorlardı ona.. Bu takımın topla en çok muhabbeti olanıydı. Hem sağda hem de solda rakiplerine sahayı dar etti. Kaleciler az çekmedi ondan. Gollerin efendisiydi.. Çubuklu forması da çok yakışıyordu, hani.. Nejat Uygur.. Rakibi güldürmekten oynamaz hale getirirdi.. Oynayacağı oyunun afişini çizmekle kalmaz, metnini de yazardı..
Halkın oyuncusuydu, elitlere selam çakma derdinde hiç olmadı.. Centilmendi.. “Olaylara karışma”zdı!

TAKIMIN EN “KIVRAK” OYUNCUSU ADNAN ŞENSES

ADNAN Şenses.. Sahaların ele avuca sığmaz topçusuydu. Oyuna yavaş başlar sonradan hızlanır ve “kıvrak” hareketleriyle civan gibi rakiplerini perişan edip çim yoldurdu. Sonra da dönüp onlara “Neden saçların beyazlamış arkadaş” derdi. Tökezleyen rakiplerini ise “Ayılana gazoz, bayılana limon” diye kızdırırdı. Maç sonrası sırtından çıkardığı formasını şortunun içine sokup, sahanın ortasında öyle güzel üçlü çektirirdi ki..
Turgut Özakman.. Akil adamdı. Takımın tarihi ondan sorulurdu. Tecrübesiyle hem ağabeylik hem de teknik direktörlük yapardı. Bir ara miskinliğe kapılan takım arkadaşlarını uyarıp, “Bakın beyler! Biz, Çanakkale’de Sakarya’da zafere tembel tembel oturarak ulaşmadık. İnançla, hırsla, ağlamadan, sızlamadan, gece gündüz çalışarak kazandık. Siz Çıgın Türkler’siniz” derdi.

MÜMTAZ AMCA, BURAK TRİBÜNDE AMİGO, KUŞTEPELİ SEZGİN

YILIN takımının başkanı da bir şampiyon.. İbrahim Yazıcı.. Bu takımın oyun anlayışını Doğan Koloğlu da yazdı Necmi Tanyolaç da.. Koloğlu, takımın “hücum futbolu”na tam puan verdi. Tanyolaç ise Arka Pencere’de takımı Brezilya’ya; Kurtiz’i efsanevi futbolcu Sokrates’e benzetti.. Ya tribünler.. Hınca hınç dolu tribünlerde Mümtaz Amca da var Burak Yıldırım da var.. Ve de Melek Zengin.. Amigo da Kuştepeli Sezgin.. Anlayacağınız yılın en iyi takımı cennette. Ne de şanslı oradakiler..